Inside the Thick Covers

"Where the hell is Anastacia, Gwen? Palagi na lang siyang wala this past few days, ha."

I looked at my friend, Canary, to see how irritated she is.

"Idiot!" binatukan ko siya. "Wala talaga 'yon dito kasi nga nasa Paris 'yon ngayon, 'di ba nga? She said that on our groupchat. Don't you remember, Canary? Malamang sinusulit na no'n ang bakasyon dahil nga eight days na lang at magpapasukan na ulit." I sighed. "And please, don't give me that st*pid look on your face, Canary. You both are always missing in action."

Pumasok kaming dalawa ni Canary sa isang coffee shop dito sa may mall. Well, ngayon lang ulit kami nagkita. As in ngayon lang. Sa haba ba naman ng bakasyon namin ay puro negosyo lang nila ang inatupag nito. Siya kasi ang "future" kuno ng kompanya nila.

"Iced tea na lang siguro ang akin. What do you want Canary?"

Lumingon ako sa kaibigan kong ilang na nakangiti sa akin. Oh come on! Kasasabi ko lang eh.

"I'm sorry Gwen. Something happened at the company..."

"Canary..." I called her name but it's too late. She already started stating her excuses. Palagi nalang 'tong nangyayari.

"Mom and Dad went to a business trip outside the country. And...."

"Canary, stop..." I slightly scratch my nose. I usually do this when I'm starting to get mad.

"You know I'm the one wh-"

"Canary, I said stop!"

There! She stopped talking. "I really just need to go." She awkwardly smiled at me with that apologetic look in her face.

I sighed. This is scenario always happens.

"Sige na, go. They need you. I understand. Thank you for spending time with me even tho you have a lot on your plate."

Canary hugged me. "Aw! I'm so grateful to have a friend like you. Thank you Gwen and I'm so sorry. Don't worry, I'll make it fast para makabalik agad ako rito."

"Uhm, no. Next time na lang ulit."

"W-What? W-Why? Are you mad kasi aalis na kaagad ako kahit kakakita pa lang natin ulit?"

Pinisil ko ang pisngi niya, "Of course, no. Kier and I have a date later."

"Ay wow, and here I am thinking you were mad at me, haha! Oh siya sige, enjoy sa date. Promise babawi ako, Gwen."

"Yeah, whatever."

"Bye, I love you." She laughed when I rolled my eyes.

Canary's rich. Her parents were both successful. She's an only child so alam na talaga ng lahat na sa kanya mapupunta ang kompanya kapag bumaba na sa puwesto ang mga magulang niya. But Canary will always be Canary. Ayaw niyang umupo sa puwesto na 'yon dahil lang anak siya ng may-ari ng kompanya. She wanted to show everyone that she's capable of it and that she deserve that spot.

Lumabas na lang ako ng coffee shop at naglibot-libot. Hindi pa ako uuwi dahil may usapan kami ni Kier. We decided to meet each other. And okay na rin 'to. This past few days, we barely see each other and talk because we're both too busy especially Kier. I think people just have a lot on their plates. But I think our love is really strong that despite of not having time for each other, we're still together.

3 years na kaming in a relationship. He's really famous, handsome, good to be with, and a hearthrob. He's my crush back then and for him to like me back was priceless! Haha! Eh kasi, ang daming elegante at sopistikadang mga babaeng may gusto sa kaniya pero ako ang nagustuhan niya 'di ba? Kaya ayon, naging kami na nung manligaw siya sa akin. Minsan lang naman kasi tayo magustuhan ng taong gusto natin kaya grab the chance na, haha. And having someone you like, love you back is not an everyday scene people see.

"Magiikot-ikot nga muna ako. Matagal pa naman mag 6 e." Dito rin naman kasi sa mall na ito ang meeting place namin.

Dumaan lang ako sa mga bilihan ng mga damit at tumingin ng mga pasok sa taste ko pero hindi ko binili. Haha! Window shopping kumbaga.

"What do you want Babe?" Napalingon ako sa likod ko. That voice seems familiar.

"Nevermind," I whispered.

If he's already here, he would have called me or texted me, right?

"The blue one, Babe. Bagay ba sa akin?"

Anastacia? No. That's not her. She's in Paris. 'Yon ang sabi niya sa gc naming tatlo nina Canary.

Hindi ko maaninag 'yong magjowa 'ata 'yon dahil may mga nakaharang na damit sa akin at sa kanila.

"Okay, Babe. We'll buy that."

I walked around to look for the other dresses displayed but what I saw shocked me. I feel like there's a hundreds of knives stabbing my chest. I can feel the wild beating and tightening of my heart. Nanlalaking mata akong napatingin sa lalaking nakahawak sa bewang ng isang babaeng hindi ko inaasahang makikita ko ngayon. I never expected to see the both of them here. I never expected to see them together.

"K-Kier..." gulat na napatingin sa akin si Kier. Animo'y napaso at agad na bumitaw sa pagkakahawak sa bewang ng babae.

"A-Anastacia?" halata rin ang gulat sa mga mata ni Anastacia.

"G-Gwen? W-what are you doing here?" he asked. Surprised was still written all over his face.

"Let's go, babe." Anastacia said as she turned her back as if like I'm not here in front of them. As if like I haven't seen them date behind my back.

Ramdam ko ang unti-unting pamumuo ng maiinit na likido sa sulok ng aking mga mata. Alam kong ilang segundo na lang ang bibilangin bago bumagsak ang mga ito.

Nag-iinit ang mga kamay kong agad na naglakad papalapit kina Kier at Anastacia. How dare them!

"G-Gwen let me e-ex-"

Hindi niya na natapos ang sasabihin niya dahil agad nang nahanap ng nag-iinit kong palad and daan patungo sa pagmumukha niya at lumapat ang mga palad ko sa pagmumukha niya.

"What the f*ck?!" napalingon ako kay Anastacia na nanggagalaiting nakatingin sa akin. "What the f*cking f*ck is your problem?"

Tinignan ko ito mula ulo mukhang paa. Sarkastiko akong napabuntong-hininga. Did I really befriended someone like her? Look at her face. It looks like sh*t.

Hindi ko pinansin si Anastacia at humarap ulit ako kay Kier sabay sampal ulit sa kaniya. Mas malakas at mas mahapdi.

Nagsinghapan ang mga saleslady at ang mga taong namimili na nakakita ng ginawa ko. People. Despite their busy schedules ay may panahon parin pala silang makiusyoso sa nangyayari.

"Para 'yan sa kasinungalingan mo," I said and slapped him again hard.

"Para 'yan sa pagsasabay mo sa akin sa ibang babae and worst, sa bestfriend ko pa."

Tumingala ako at mariin kong ipinikit ang mga mata ko para pigilan ang nagbabadyang luhang malapit nang pumatak. I will never give them the satisfaction na makita akong umiiyak. Over my dead body. Sinampal ko ulit siya.

Namumula na ang mga pisngi niya dahil sa mga sampal ko habang mariin lang siyang nakatingin sa akin, sa mga mata ko. It's like hinahayaan niya akong saktan lang siya. F*ck his brown eyes! I hate brown eyes!

"Para iyan sa 3 years na pagsasama natin na sinayang mo," tumataginting na mag-asawang sampal ang ibinigay ko sa kaniya.

Humarap naman ako kay Anastacia at sinampal din siya na ikinagulat niya. My god! I coudn't believe her!

"Para iyan sa kawalang-hiyaan mo," kita ko ang pagpipigil ng mga saleslady na matawa sa sinabi ko habang nagpupuyos naman sa galit si Anastacia. "Paris, huh? I didn't know na na kay Kier na pala ngayon ang eiffel tower."

Sinampal ko ulit siya sa kabila niyang pisngi. "Para yan sa pagpatol sa boyfriend ng sarili mong bestfriend."

Bago ko pa ulit siya masampal ay sinampal niya na ako. Para akong manhid na hindi manlang nasaktan sa sampal niya. Siguro dahil sa mas wasak ako ngayon sa loob. My boyfriend and my bestfriend were dating behind my back! What should I feel?! Uhuh?

"I didn't flirt and take him away from you! He's the one who came to me asking for satisfaction you can never give him. It's your fault for acting like a saint and a demure one." she said as she tried to slapped me again but I stopped her hand mid air.

Pilit niya itong binabawi pero mahigpit ang pagkakahawak ko rito.

"So it was lust afterall. Really, Anastacia? Really?"

Her reason was absurd. She know that Kier's my boyfriend for f*cking three years! She could have turn away from my man's request. And if she was just using her mind, she could have told me about it.

Dahil sa sakit at sa sobrang galit at pagkainis ay makailang ulit ko siyang sinampal at sa huli'y tinulak ko siya na naging dahilan upang mapaupo siya sa malamig na sahig.

"Ouch!" maarte niyang daing.

"Wala kang karapatang sampalin ako. Tandaan mo 'yan. And please, don't make that st*pid angelic-victim-look on your sh*t-like face. It doesn't suit you."

"Stop it, Gwen. You're making a scene. Nakakahiya!" Nagaalab ang mga mata ko sa galit dahil sa sinabi niya.

"You," dinuro ko silang dalawa gamit ang hintuturo ko. "My boyfriend and my bestfriend was dating behind my back. Isn't that a wonderful scene, Kier?"

"Gwen, stop it. You're only embarrassing yourself."

Bago ko pa mapigilan ang sarili ko'y tinadyakan ko na siya sa pinakaiingatan niya dahilan para maiyak siya sa sakit. Tsk! He deserve that. He deserve more than just that.

"Uhuh? You're the one who should be embarrassed Kier! You're an impudent womanizer and an as*hole motherf*cker! Jerks like you should rot in hell!"

Tinadyakan ko pa siya bago tumalikod sa kanila.

"Magsama-sama kayong pare-parehong mga walang hiya! And yeah, we're over."

Agad naghawian ang mga tao nang dumaan ako. Mabait naman ako. Okay lang sa akin kahit na magkamali ka or saktan mo ako. Pero kapag napuno ako, hindi mo gugustuhing magtagpo pa tayo.

Pagkapasok ko sa kotse ko'y doon ko ibinuhos ang lahat ng sakit, frustration, at mga luhang kanina pa gustong magtuluan.

He was my first. First boyfriend, first crush, first romantic love, first holding hands, and first kiss. F*ck that 3 years! I love him. I did everything for him. I tried to understand him everytime. Hindi ko siya pinagbawalan sa mga gusto niya para di niya maramdamang nasasakal siya. I tried to act not jelous kahit na sobra na. Pero bakit kailangan niya pa ring gawin 'to?! What did I've done wrong to deserve this from him?! Just for that one thing I'm not ready to give him? Bakit kay Anastacia pa? Bakit sa kaibigan ko pa?

Umiiyak kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan si Canary. Pilit kong hindi pinapahalata na umiiyak ako habang nagsasalita.

"Oh, Gwen? Bakit? I thought you have a date with Kier? Bakit ka napatawag? Narealize mo na bang mas masaya akong kasama kaysa kay Kier? Haha!" she joked but I didn't laugh nor smile.

"'Asan ka? Tapos mo na ba 'yong urgent na gagawin mo? Pwede mo ba akong samahan? Let's have a drink. My treat." Sa halip na sagutin ang mga tanong niya'y 'yon ang nasabi ko.

"Ha? Ah, nasa company na ako. And teka, teka. Drink? Bakit? Hindi ka ba sinipot ni Kier sa date niyo? Bakit ganiyan ang boses mo? Did something happened?"

Mapait akong ngumiti sa kawalan. "Ahm. Haha! Wala. Namiss lang kita agad," pagsisinungaling ko.

"Ay! Ang drama! Oh siya alam ko namang gusto mo lang ipaalala na kailangan kong bumawi sa 'yo eh. Bibilhan na lang kita ng pasalubong. Huwag kang magalala." Dinig ko pa ang pagtawa niya sa biro niya. Kung sa ibang araw 'to ay paniguradong natawa na ako.

"Pasalubong? Where are you going?"

"Sa States. Alam mo na, about business ulit."

"Haha," plastik akong tumawa. "Okay. Sige baba ko na ha. May babalikan lang ako sa mall. May naiwan pala ako." pigil ang paghikbi kong sabi.

"Ay wow ha! Okay, sige. Bye!"

Umiyak lang ako ng umiyak sa loob ng kotse ko pagkatapos kong ibaba ang tawag. I don't care what happen to the world anymore. I'm hurting.

Napahinto ako sa pag-iyak nang maramdaman ang cellphone kong nagv-vibrate. Nagpunas muna ako ng luha bago sinagot ang tawag.

"Hello po? Manang Yoli?"

"Oh, Señorita Gwen? Bakit ho ganyan ang boses mo? Umiiyak ho ba kayo?" nagaalalang tanong ni Manang Yoli.

"Ahm, hindi po. Sinisipon lang po ako," palusot ko sabay singhot para realistic. "Bakit po kayo napatawag?"

"Ah ganoon ba?" aniya. "Ang kapatid mo kasing si Hainz ija, e."

"Bakit? Ano ho'ng problema kay Hainz, Manang?"

"Naglayas ho ata e," nagaalalang aniya.

"What? Bakit daw po? Nasaan po ba siya? Pupuntahan ko siya."

Napatingin ako sa orasan ko. It's already 12 in the midnight. Ang tagal ko na palang umiiyak dito and hindi pa ako kumakain.

"Sa tingin ko'y na kina Trixie 'yon. Eh si Trixie lang naman ang kaibigan niya. Oh siya iha. Mag-ingat ka sa pagmamaneho."

"Sige po. Salamat Manang."

Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong hininga, inayos ang aking mukha at pinaharurot ang kotse ko kina Trixie.