Sa pinakamadilim na oras, pinakasilaw ang pag-ibig kanya

"Nakita na namin ang ebidensya na hindi naging tapat ang asawa ni Mrs. Wells, Ginoong Lawson."

Sa golf course, itinigil ni Julian Lawson ang kanyang palo, at bahagyang ngumiti nang walang pakialam. "Ibigay mo na lang ito sa kanya."

Isipin ni Julian ang magandang mukha ni Sienna Wells na dinadaluyan ng luha, ang imahen ay nagpapakita ng kanyang pagka-baliw at pagiging marupok.

Nahanap niya ang ideya na medyo kapana-panabik.

Inayos ni Julian ang kanyang kuwelyo at buong lakas na humagis, ang golf ball ay naglakbay sa isang perpektong landas.

Masaya ang sigaw ng caddy, "Isang napakagandang hole-in-one yan!"

Sa kasiyahan, ibinalik ni Julian ang palo sa caddy. "Mamigay ng dalawang milyong bonus, hati-hatiin ito para sa lahat ng naririto."

Nang magdiwang ang grupo, siya ay umalis.

Nang gabing iyon, nasa opisina si Julian at nagbabasa ng mga dokumento nang biglang pumasok ang kanyang katulong.

"Ginoong Lawson..." Tinawag ni Eric Sutton.

Hindi itinaas ni Julian ang kanyang tingin, "Ano ba ang problema? May mga problema ba sa pamilya Wells? Puntahan mo, siguraduhing maayos si Sienna."

"Hindi iyan!" Mukhang seryosong nag-aalala si Eric. "Pumunta na si Gng. Wells sa Windward Oasis!"

Malakas na isinara ni Julian ang kontrata. "Isang personang may kapansanan sa isang nightclub? "Ano'ng ginagawa niya, sumasayaw sa disco?"

Tinanggal ni Julian ang kanyang salamin, lumalim ang kanyang ekspresyon habang mabilis siyang lumakad palabas.

Nagmamadali si Eric na sumunod. "Ang Windward Oasis ay hindi simpleng nightclub lamang."

Biglang natigil si Julian, nakatutok ang kanyang tingin sa isang malaking pagpipinta sa pasilyo.

Ipinakita ng larawan si Sienna noong labingwalo siya, nakasuot ng ballet outfit at sumasayaw sa ilalim ng spotlight, ang kanyang pagkanaroroon ay ethereal at sobrang mapang-akit.

Nagmukhang masilbi ang kanyang ekspresyon. Ano ang ginagawa ni Sienna sa nightclub?

Sa itaas ng Windward Oasis, tahimik na nakaupo si Sienna sa marangyang suite.

Ang kanyang wheelchair ay parang bakal na bilangguan, ikinulong ang kanyang hindi gumagalaw na katawan at ang kanyang espiritu na unti-unting nawawala.

Hanggang sa gabing ito, itinuring niya ang sarili na maswerte.

Paralisado ang kanyang mga binti, ngunit naniwala siyang may tapat siyang asawa. Gayunpaman, ang kompromisong video na iyon ay sumira sa kaniyang katahimikan na parang isang malupit na hampas ng katotohanan.

Ngayon, natuklasan niya na ang kanyang pag-ibig at ang kanyang pinakamalapit na kaibigan ay pinagkanulo siya sa pamamagitan ng pagtataksil.

Labis na nababalisa sa kalungkutan, tinakpan ni Sienna ang kanyang mukha, ang kanyang mga mata'y tuyot na walang luhang dumadaloy.

Marinig ang mga yabag nang bumukas ang pinto.

Itinuwid ang sarili, inayos ni Sienna ang kanyang tindig. "Sinabi na ba sa iyo ni Zoe ang kailangan ko, hindi ba?"

Ang katahimikang sumunod ay nagpatindi sa paghigpit niya sa pagkakahawak sa mga armrest.

"Handa akong magbayad, ngunit tandaan mo, sa atin lang ang gabing ito, kung hindi... kung hindi'y pagsisisihan mo ito," patuloy niya.

Ramdam ang kanyang pagkabigo; napakabanayad nito upang magtunog na nakakatakot.

Pagkatapos, isang kamay ang marahang bumagsak sa kanyang balikat.

Agad na nanigas si Sienna!

Dumulas ang kamay papunta sa kanyang baba, ang init nito at ang gaspang ng mga kalyo ay dumampi sa kanyang balat.

Bahagya siyang nanlumo. "Dapat sana'y pinakinis mo muna ang iyong mga kamay bago pumunta."

Huminto ang kamay.

Huminga ng malalim si Sienna, kinuha ang piring mula sa kanyang bag, at itinali ito sa kanyang mga mata.

Sa nakatakip na mga mata, maiiwasan niya ang mga awa na tingin sa kanyang mga binti.

Para sa maikling engkuwentrong ito, mas pinili niyang hindi malaman ang tungkol sa kanyang pagkakakilanlan; ang kanyang layunin ay paghihiganti, hindi romansa.

"Maaari ka nang magsimula."

Hindi bago kay Julian ang mga mahihirap na sitwasyon, ngunit mabilis pa rin ang tibok ng kanyang puso.

Pumuwesto siya sa harap niya at napatawa.

Ang imahe ng malungkot na palaka sa kanyang piring ay sinalubong ang kanyang tingin.

Nasisiyahan ba siya sa mga kakaibang bagay na ganito? Napagtanto niyang marahil hindi niya ito lubos na kilala gaya ng kanyang inaakala.

Nang biglaang tinanggal ang piring, nag-aalumpihit si Sienna. "Ano ang ginagawa mo rito?"

"Hindi naman talaga romantiko ang palaka na iyon," kanyang ikinomento, ang tinig ay malalim at kalmante, kahawig ng mga mababang nota ng piano.

Naninibughong kumislap ang pagdududa sa isipan ni Sienna. Nangako ang kaibigan niyang si Zoe Owen na makahanap ng isang batang birhen para sa kanya, ngunit ang lalaking ito ay mapang-akit at hindi inosente.

Bago pa siya makapag-isip ng husto, sinapinan ng malambot na panyo ang kanyang mga mata.

Nakaamoy siya ng banayad na Fougère, halimuyak na kahawig ng mga pako, matapang at matibay.

"May mahusay kang panlasa," kanyang napansin.

"Salamat sa magandang mga salita."

Biglang napagtanto niyang marahang inilagay siya sa isang malambot na kama.

Naghanda si Sienna, nag-aalala sa sakit na ipinagbabala sa kanya kasama ng una niyang karanasan sa pag-iibigan.

Inaasahan niyang aalisan siya ng damit, ngunit laking gulat niya nang halikan siya nito sa halip.

Ang halik niya ay banayad at may paggalang, puno ng kakaibang debosyon.

Walang katulad ito ng kanyang agresibong unang halik noong siya ay labing-walo, na nag-iwan sa kanya ng mga pasa sa labi.

Napaka-dilim ng gabing iyon na hindi niya makita ang mukha ng taong nagnakaw ng kanyang unang halik.

Bumalik ang kanyang nawawalang iniisip nang itaas ng lalaki sa kanyang harapan ang kanyang palda. Inihanda niya ang sarili para sa kanyang panlalait, ngunit sa halip ay sinalubong siya ng paghanga.

"Maganda."

Maganda? Paano niya mahanap ang kagandahan sa kanyang mga pilat na binti?

Sa nanginginig na tinig, tinanong niya, "Hindi ba ang mga peklat na ito ay mas kamukha ng uod para sa iyo?"

"Hindi, sila ay maganda, parang isang maringal na tangkay ng rosas."

At pagkatapos nito, hinalikan niya ang mga peklat.