Mga Sikreto Ng Kanyang Kahanga-hangang Ex-wife

Nang umalis si Brenda Sanchez sa korte, may hawak siyang dalawang sertipiko ng diborsyo. Gayunpaman, siya ay hindi pangkaraniwang kalmado.

Mahigit tatlong taon na silang kasal. Nalungkot ba siya dahil sa diborsyo?

Siyempre, oo. Pero mas nakaramdam siya ng kaluwagan.

Ang dati niyang asawa, si Miguel Hamilton, ay hindi siya minahal. Kahit nung sobrang lasing siya kagabi at unang beses na nagmahal sa kanya, ang pangalan na binanggit niya ay pangalan ng ibang babae.

Pinipigil ang kanyang lungkot, tumayo si Brenda sa tabi ng daan at nag-abang ng taksi. Makalipas ang ilang sandali, huminto ang isang itim na Rolls-Royce sa harap niya. Sa bahagyang nakabukas na bintana, nakita niya ang malamig na mga mata ng isang guwapong lalaki na nakaupo sa upuan ng drayber.

Mayaman at kaakit-akit-ang perpektong paglalarawan kay Miguel.

"Naglabas na naman ng abiso ng malubhang karamdaman ang ospital para kay Veronica. "Sumama ka sa akin sa ospital," malamig niyang sinabi matapos lumingon ng saglit sa kanya.

Veronica Ballard. Iyon na namang pangalan na iyon!

Kahit na sila'y nagdiborsyo na, ang pangalan na iyon ay patuloy pa ring gumugulo sa kanya.

"Paano kung tanggihan ko, Ginoong Hamilton?" Malumanay ang kanyang tinig, ngunit hindi na kasing-sunurin si Brenda tulad ng dati.

Kumunot ang noo ni Miguel. Ang babaeng ito, na dati'y sumusunod sa kanya, ay hayagan na siyang sinuway sa unang araw ng kanilang diborsyo.

Dahan-dahan niyang itinaas ang malamig niyang mga mata at tumitig sa kanya. "Nakalimutan mo na ba ang kasalukuyang kalagayan ng iyong pamilya? O kailangan mo bang ipaalala ko sa iyo ang taong nagdulot ng aksidente na ikinasugat ni Veronica?"

Lumulubog ang puso ni Brenda. Wala siyang pakialam kung nalulugi na ang kanyang pamilya, ngunit hindi niya makakalimutan ang aksidente sa kotse na nangyari tatlong taon na ang nakalipas.

Noong panahong iyon, ang nakababatang kapatid niyang si Victor Sanchez ay nasa sasakyan kasama si Veronica sa hindi malamang kadahilanan. Pagkatapos ng aksidente, grabeng nasugatan si Veronica, at ayaw magpaliwanag ni Victor tungkol doon. Hindi nakapagtataka, siya ay kinasuhan ng matinding pananakit. Kaya sa ngayon, siya ay nasa bilangguan pa rin.

May natitira pang isang buwan bago siya makalaya.

"Kung gusto mong manatili pa nang matagal si Victor sa bilangguan..." Nagdilim ang mga mata ni Miguel na para bang may ibig siyang ipahiwatig na seryosong mangyayari.

Natalo siya ni Brenda ng ilang salita lamang.

"Sige, pupunta ako."

Hinigpitan niya ang mga kamao at malalim na huminga. Walang ekspresyon, binuksan niya ang pinto ng likod na upuan at pumasok.

Mabilis na minaneho ni Miguel ang kanyang kotse papunta sa ospital. Hindi mahirap makita na pinapahalagahan niya si Veronica.

Hinigpitan ni Brenda ang kanyang mga palad hanggang sa pumutok ang dugo mula rito.

Nang huminto ang kotse sa harap ng ospital, bumaba si Brenda at malakas na isinara ang pinto. Itinaas niya ang kanyang ulo, sinalubong ang titig ni Miguel at sinabi, "Pero ito na ang huling beses."

Ang madilim na mga mata ni Miguel ay kasingsarap ng yelo. Tinitigan niya ang papalayong munting katawan niya. Nagulat siya na ang maamong kuting na ito ay biglang nagpakita ng kanyang mga kuko at ipinakita ang kanyang mga ngipin.

Pagkatapos ng pagdo-donate ng dugo, hinawakan ni Brenda ang kanyang braso; namutla ang kanyang mukha. Siya ay may anemia at takot sa dugo, ngunit hindi niya ito nasabi kanino man.

Noon, ang kanyang mga magulang na sina Louis Sanchez at Penelope Sanchez ay lumuhod sa harap niya at nakiusap na iligtas si Victor. Sinabi nila na Rh-negative ang kanyang dugo. Basta't handa siyang mag-donate ng dugo kay Veronica, siguradong maililigtas si Victor.

Hindi maganda ang relasyon ni Brenda sa kanyang mga magulang. Mas iniintindi nila ang kanyang kapatid kaysa sa kanya. Gayunpaman, mabuti ang trato sa kanya ni Victor. Minsan siyang nakatagpo ng mapang-api sa paaralan. Itinago niya ito sa likuran niya at pinrotektahan na parang isang adulto. "Brenda, ikaw muna. "Hindi ko sila kinatatakutan!"

Nang nakakuha siya ng tulong at bumalik sa eskinita, nakahandusay na ito at puno ng dugo.

Dahil dito, pinalo siya ng mahigpit ni Penelope gamit ang sinturon.

Para kay Victor, pumayag si Brenda na mag-donate ng kanyang dugo kay Veronica. Ngunit may isa pa siyang kahilingan, at iyon ay ang makasal kay Miguel. Simple lang ang dahilan. Mahal na mahal niya ito at laging inilihim ang kanyang damdamin para sa kanya sa kaibuturan ng kanyang puso.

Di nagtagal, dumating siya sa Ward 402. Ang pangalan ng pasyente, Veronica Ballard, ay nakapaskil sa pintuan. Matapos tumigil sandali, pinihit niya ang doorknob.

Kahit na ang babaeng nasa kama ay may infusion, hindi maputla ang kanyang mukha. Hindi siya mukhang taong may malubhang sakit.

"Bakit ka nandito?" "Nasaan si Miguel?" tanong niya sa hindi magiliw na tono.

"Mahal ka ng Miguel mo nang todo. "Bakit ka natatakot na siya ay tatakas?" Ilang hakbang na lumapit, kinuha ni Brenda ang sertipiko ng diborsyo mula sa kanyang bag at ipinakita ito sa kanya. "Veronica, hiniwalayan ko na siya." Ito na ang huling beses na magdo-donate ako ng dugo sa'yo. "Simula ngayon, wala na itong kinalaman sa akin o kay Victor kung ikaw ay buhay o patay."