Second-hand Bride ng CEO

Sa isang madilim na silid ng hotel, dalawang pigura ang nakahiga, ang kanilang mabibigat na hininga at malambot na halinghing ay pumupuno sa espasyo.

Si Nadine Wheeler, na pagod na pagod, ay mabilis na nakatulog.

Napalingon siya sa tunog ng dalawang phone na nagri-ring.

Habang kinakapa niya ang kanyang telepono, hinaplos ng kanyang kamay ang mainit na balat ng isang tao. Nagulat siya, idinilat niya ang kanyang mga mata at nakita niya ang kanyang sarili na nakatingin sa isang makisig at masungit na mukha.

Sino ang lalaking ito?

Naningkit ang kanyang mga mata, napansin ang mga nagkalat na damit sa tabi ng kama.

Bumalik ang mga alaala ng magulong paglalakbay mula sa elevator patungo sa silid na ito.

Mabilis na nagbihis si Nadine.

Muling tumunog ang telepono. Inis na idinilat ni Warren Harper ang kanyang mga mata. Nang makita niya ang isang babaeng galit na galit na nagbibihis, isang mapanganib na spark ang sumilay sa kanyang mga mata.

"Tumigil ka!" malamig niyang utos.

Si Nadine, na ngayon ay bihis na bihis, ay kinuha ang kanyang telepono, balak na umalis nang mabilis. Napatigil siya sa boses ng lalaki.

Si Warren, na mabilis na nagsuot ng robe, ay nagtanong, "Sino ang nagpadala sa iyo dito?"

Nalilito, halos sabihin ni Nadine na pumunta siya rito kasama ang kanyang asawang si Caden Gordon, ngunit nahuli ang sarili.

Nang maramdaman ang hindi matatag na kalooban ng lalaki, naisip niyang pinakamahusay na tumakas. Ngunit sa pagbukas niya ng pinto, isang nakakagulat na eksena ang bumungad.

Isang barrage ng camera flashes ang sumalubong sa kanya, nag-click at kumikislap. With that, dumating ang hiyawan ng mga mamamahayag na bumati sa kanya.

"Miss, anong relasyon mo kay Mr. Harper?"

"Engaged na si Mr. Harper kay Rylee Brooks. Sinusubukan mo bang maging ibang babae?"

"Balak mo bang guluhin ang relasyon nila para sa kayamanan?"

Dahil sa walang humpay na tanong ng mga mamamahayag, tumayo si Nadine, tulala at walang imik.

Napahawak ang mga mamamahayag sa damit ni Nadine, pinipigilan siyang umalis. Hinila pa nila ang kanyang kamay sa kanyang mukha, sabik na makuha ang kanyang mukha sa camera.

Maya-maya lang, lumabas si Warren, nakabihis na, na nakakuha ng atensyon ng mga mamamahayag.

Ginamit ni Nadine ang distraction na ito para makawala ng hindi napapansin.

Nang mag-isa na siya at hindi na siya hinahabol ng mga mamamahayag, tuluyang ibinaba ni Nadine ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha.

Sa kanyang pagtakas, naalala niya ang pangalan ng lalaki.

Ang kanyang pangalan ay Warren Harper, kamakailan ay bumalik sa Rocshire mula sa ibang bansa.

Siya ang sentro ng engrandeng kaganapan kagabi, isang taunang pagtitipon ng mga negosyante, na nagdiriwang din sa pagbabalik ni Warren.

Karaniwang iniiwasan ni Nadine ang mga ganitong pangyayari, at alam ito ni Caden. Ngunit sa pagkakataong ito, sa ilalim ng mapilit na paghihimok ni Caden, siya ay nag-aatubili na dumalo.

Inakay siya ni Caden para batiin ang mga maimpluwensyang bisita bago mawala.

Mag-isa, sumilong si Nadine sa isang sulok, inaalagaan ang kanyang inumin.

Mababa ang kanyang tolerance sa alak, at hindi niya namalayang nakainom siya ng sobra. Sa paghahanap kay Caden, nadapa siya at nabangga ang isang matibay na pigura sa elevator.

Sa malabo niyang paningin, naisip niyang tinawag ni Caden ang pangalan niya. Ang hininga ng lalaki sa kanyang tainga ay nagpadala ng kilig sa kanya.

Napagkamalan siyang si Caden, nakiusap siya nang pabulong, "Caden, gusto ko... Please..."

Isang madamdaming yakap ang tinugon niya, hinalikan siya sa leeg at iginiya siya papasok ng elevator.

Ngayon, sa pagmumuni-muni sa mga pangyayari noong nakaraang gabi, nakaramdam ng sakit ng ulo si Nadine.

Sa kanyang kalasingan, nalito niya si Warren para kay Caden. Pero paano si Warren? Hindi rin naman siya lasing diba?

Pagkatapos ng ilang pag-iisip, nagpasya si Nadine na makipag-ugnayan sa pulisya. Pero bago pa siya makapag-dial ay nagvibrate ang phone niya na may papasok na tawag.

Si Caden iyon, ang pangatlong tawag niya noong umagang iyon. Siguradong nag-aalala siya, nagising na wala siya sa bahay.

Sagot niya, at narinig ang boses ni Caden. "Nadine, sobra akong nainom kagabi. Dinala ako ng isang kaibigan sa isang hotel, ngunit nakalimutan kong nasa party ka pa rin. Nasa bahay ka ba ngayon?"

Nadine, focusing on the initial part of his explanation, responded, "Okay lang ako. Dapat ay uminom ka ng hangover tea para mapagod ka."

"Sige. Ouch, tumigil ka na..."

Isang kakaibang ingay ang sumunod mula sa dulo ni Caden, dahilan para sumimangot si Nadine.

Naguguluhang tanong niya, "Stop what? Anyway, saang hotel ka? Kailangan mo bang sunduin kita?"

Pagkatapos ng isang pause, sumagot si Caden, "Nasa party hotel ako kagabi. Magtrabaho ka na. Huwag kang mag-alala sa akin."

Ang pagka-realize na nasa iisang hotel sila ay nagpa-panic kay Nadine.

Hindi pa niya naiisip kung paano ipapaliwanag kay Caden ang nangyari kagabi kay Warren. Kung ibang tao ang unang nagsiwalat nito, mawawalan siya ng salita.

Umiikot ang pag-iisip ni Nadine, naghahanap ng mga tamang salita para lumambot ang sitwasyon para kay Caden.

Naagaw ang atensyon niya sa isang mag-asawang nakapaligid sa kanto.

Magkahawak kamay sila, ang babaeng nagliliwanag sa tuwa, ang lalaki pa rin sa kanyang telepono, nakikipag-ugnayan sa babaeng katabi niya.

Caught off guard and forgetting she was still on the phone with Caden, Nadine blurted out, "Sino siya?"

"Ano? WHO?" Nalilitong boses ni Caden ang nanggagaling sa telepono. Instinctive siyang tumingala, at nagtama ang mga mata niya kay Nadine.

Kitang-kita niya ang tensyon, mabilis niyang binitawan ang kamay ng babae at lumapit kay Nadine. "Nadine, anong ginagawa mo dito?"