Naging Contract Wife Niya Ako, Pero Gusto Niya Forever

Sumabog si Gianna Lloyd mula sa apartment, ang kanyang puso ay humahampas sa kanyang mga tadyang habang siya ay tumakas.

Nakaukit ang takot sa kanyang mga tampok, tumakbo siya pasulong gamit ang kanyang punit na t-shirt na inilantad ang isang balikat sa malamig na hangin sa gabi.

Hindi siya nangahas na huminto kahit isang hininga, kumbinsido ang kanyang humahabol na sasakupin siya anumang oras.

Nang mabangga niya ang matigas na dibdib ng isang tao, naalarma ang tingin ni Gianna.

Sa harap niya ay nakatayo ang isang lalaki na ang mga kapansin-pansing katangian ay naghahatid ng maharlikang kagandahan sa kabila ng kanyang solemne na ekspresyon.

Bago pa siya makapag-react, isang galit na galit na boses ang umalingawngaw mula sa kanyang likuran. "Damn it! Saan nagpunta ang asong iyon? Kapag nakuha ko na ang mga kamay ko sa kanya, susuyuin ko siya buong gabi."

Ang bawat kalamnan sa katawan ni Gianna ay naninigas sa tunog; hindi akalain ang pagkuha.

Hinanap niya ang mukha ng estranghero, at may nagising sa loob niya.

"Sir, tulungan niyo po ako, pakiusap ko po..." Bulong ni Gianna, ang nanginginig niyang mga daliri ay nakahawak sa manggas niya habang nangingilid ang luha sa kanyang mga mata.

Bumaba ang tingin ni Tristan Murray sa babaeng bumagsak sa kanyang mga braso. Bumakas ang inis sa mukha niya, ngunit natunaw ito sa pagkilala nang makita niya ang mukha nito.

Nang magsimulang gumapang ang kawalan ng pag-asa sa puso ni Gianna, binalot siya ni Tristan sa kanyang kapote.

Ang kanyang boses ay mahina, panay. "Huwag kang lumaban. Sumunod ka na lang sa akin."

Pinalibutan ng dilim si Gianna, ngunit sa halip na takot, isang hindi inaasahang pakiramdam ng seguridad ang bumalot sa kanya.

Ang braso ni Tristan ay pumaligid sa kanyang baywang, humawak sa kanya laban sa kanya na may kakaibang proteksyon, na tila natatakot na siya ay mawala.

Palibhasa'y hindi napapansin ang kakaibang pag-uugali nito, likas na hinawakan ni Gianna ang kanyang kamiseta at pinahintulutan siyang gabayan siya pasulong.

Ang banayad na amoy ng alak na nagmumula sa kanyang balat ay bumagsak sa mas mataas na sentido ni Gianna.

Maya-maya, narinig niya ang mga bisagra nang bumukas ang pinto, at pinapasok siya nito sa kanyang apartment.

Kumatok ang pinto, ngunit pinanatili ni Tristan ang kanyang proteksiyon na hawak.

Kumapit si Gianna sa kanya, ang pagpipigil sa sarili ay sumingaw sa bawat segundong lumilipas.

Ang kanyang nakalalasing na pabango ay bumagsak sa kanya, iginuhit ang kanyang katawan patungo sa kanya gamit ang magnetic force, na lumikha ng isang desperadong pananabik para sa balat-sa-balat na kontak.

Itinagilid ni Tristan ang baba ni Gianna pataas, napansin ang kanyang hindi nakatutok na tingin at ang hindi natural na pamumula na kumakalat sa kanyang mga pisngi. Napakunot ang kanyang noo sa pag-aalala. "Na-droga ka ba?"

Ngayon ay protektado mula sa agarang panganib, ang mga huling hibla ng pagkamakatuwiran ni Gianna ay nabuksan, na nagpapahintulot sa gamot na maangkin ang ganap na kapangyarihan sa kanyang kamalayan, na naging dahilan upang hindi maunawaan ang mga salita ni Tristan.

Nairehistro niya lamang ang mapanuksong sensasyon ng kanyang malamig at kalyo na mga daliri sa kanyang nilalagnat na balat-isang haplos na hindi niya kayang labanan.

Kasunod ng primal instinct, bumangon siya sa kanyang mga tiptoes at idiniin ang kanyang mga labi sa kanyang labi, bumulong, "Tulungan mo ako... Please..."

Idiniin ni Gianna ang kanyang bibig sa kanyang bibig, katutubo na inihiwalay ang kanyang mga labi at inalok ang pelus na haplos ng kanyang dila.

Matapos ang ilang sandali ng nakatulala na pag-aalinlangan, sinuklian ni Tristan ang kanyang halik na may hindi inaasahang pananabik.

Sa sandaling iyon, natuklasan ni Gianna na ang mga halik ay umiral sa hindi mabilang na mga pagkakaiba-iba.

Nagsama-sama ang tunaw na pagnanasa sa pagitan ng kanyang mga hita, na tumindi nang bumalot ang malamig na palad sa kanyang nag-iinit na dibdib at tinukso ang maseselang rurok. Sa kauna-unahang pagkakataon, nakaranas siya ng kasiyahang dumaloy sa kanyang katawan na parang likidong apoy.

Nawala sa sensasyon, hindi matukoy ni Gianna kung ang gamot lamang ang may pananagutan sa kanyang pag-abandona.

Nang sa wakas ay magkadikit na siya sa kanilang mga katawan, naghalo sa loob niya ang pagkalito at kasiyahan. Agad na hinawakan ni Gianna ang kanyang likod, nadiskubre ng kanyang mga daliri ang isang tanawin ng nakataas na mga pilat.

Walang oras para sa mga tanong; Ibinaon niya ang mukha sa leeg nito, nanginginig ang boses habang nagmamakaawa, "Mas mahirap..."

Walang pag-aalinlangan, tumalima si Tristan, na nagpalakas ng kanyang mga galaw.

Ang nag-aapoy niyang dibdib ay dumikit sa dibdib niya habang nilalamon siya ng labis na kasiyahan hanggang sa ang mismong kamalayan ay natunaw sa napakaligayang limot.

Nang sa wakas ay nagising si Gianna, ang liwanag ng hapon ay dumaloy sa hindi pamilyar na mga bintana.

Ang mga kakaibang sensasyon na dumadaloy sa kanyang katawan ay gumising sa kanyang ganap na gising, at siya ay tumayo.

Sa tapat ng kama ay nakaupo ang isang estranghero na walang kapintasang nakadamit, ang kanyang kapansin-pansing guwapong mukha ay may pino ngunit banayad na kilos, isang aura ng pigil na kapangyarihan na nakapalibot sa kanya.

Nagpanic si Gianna. Siya ba at ang lalaking ito ay natulog nang magkasama kagabi?

"Gising na?" Walang sawang hinaplos ni Tristan ang singsing na naka-adorno sa kanyang gitnang daliri, ang kanyang tono ay sadyang neutral.

Nagkalat ang karera ng pag-iisip ni Gianna, at ibinaba niya ang kanyang tingin, hindi niya magawang salubungin ang mga mata nito.

Pakiramdam niya ay walang ligtas na lugar para mapunta ang kanyang tingin sa buong silid.

"Tungkol kagabi..." Nag-alinlangan siya, nagpupumilit na mahanap ang mga tamang salita.

Ngunit pinutol na siya ni Tristan bago pa siya makapagpatuloy. "Ako na ang mananagot sa nangyari."