A day of a mistress

"Lakad ka nang lakad baka mamaya mapaanak ka bigla."

Huminto ako sa sinabi niya habang palapit siya sa akin at may dala siyang mangkok. Tumataas-baba ang dibdib kong hinahabol ang paghinga ko. Nakakapagod pala ang magpabalik-balik sa iisang area lang.

Sabi kasi nila ay mapapadali raw ang panganganak ko kapag maglalakad-lakad ako. Alam kong dapat kanina ko pa ginawa, pero hindi na niya ako pinalabas pa ng bahay.

"Oo na. Uupo na," sagot ko. Nilingon ko ang sofa. Isinandal ko nang maayos ang mga natumbang unan bago umupo.

"Be careful," aniyang hinawakan ang kamay ko pagkalapag niya ng dala niyang mangkok na may lamang fresh slice fruits.

"With my heart," taas-babang dugtong ko sabay ngiti nang napakalapad matapos siyang umupo sa tabi ko.

Nailing siyang tumawa. "Have some apple and peaches." Inilapit niya ang nadampot niyang peaches sa labi ko.

Pinanlikahan ko ng matang nilingon siya habang nilalasahan ang peaches. Napakatamis. Ang sarap!

Kinuha niya ang mangkok sa mesa para ipatong sa kandungan niya. Muli niya akong sinubuan, pero mansanas naman ngayon. Bahagyang nagtalo pa ang panlasa sa bibig ko dahil mas nangingibabaw ang lasa ng peaches. Nalalasahan ko rin ang tamis, hindi ito katulad ng ibang mansanas na may pagkamaasim.

Tatango-tango akong ngumunguya. Naririnig ko ang crunchiness ng mansanas habang tinutunaw sa bibig.

"Ziel, Rosette na lang kaya pangalan ng baby girl natin." Hinarap ko siya. Dumampot ako ng peaches sa mangkok at napansing huling slice na pala iyon.

Inaaral ko ang biglang pagkakaroon ng guhit sa kaniyang noo kung gusto niya ba ang suhestyon ko o hindi. Nakita ko lang sa google ang pangalang Rosette at pakiramdam ko, bagay sa anak namin. A delicate rose.

"Sa tingin mo?" Nakangiti akong nakatingin pa rin sa kaniya. Unti-unting nangunot ang noo ko sa pananahimik pa rin niya.

Ayaw ba niya? Ambang babawiin ko ang sinabi nang bigla siyang humugot ng hangin at niyakap ang mangkok.

"Gusto ko iyong pangalan na Riley para sa lalaki, pero babae first baby natin kaya okay na ako sa sinabi mo." Ngumiti rin siyang sinulyapan ako.

Lumapat ang daliri niya sa gilid ng labi ko at agad din niyang ibinaba. Ipinahinga ko ang ulo sa balikat niya kasabay niyon ang paghaplos nito sa buhok ko.

"Talaga?" paniniguro ko. Akala ko pa naman ayaw niya. Biglang umukit ulit sa labi ko sa naalala. "Tandang-tanda ko pa iyong mga pangalan na isinulat mo sa papel noong huling tatlong buwan," kuwento ko.

Iyon sana ang titingnan ko kanina at pagpipilian, pero hindi ko maalala kung saan niya itinago. Baka nga ay itinapon niya, kaso imposible. He value his things so much. Siguro nasa pitaka niya. Mahilig pa man din siyang magtago ng mga letter at palagi kong nahahanap ang mga letter na isinulat ko sa kaniya dati na nakasiksik sa isa niyang wallet.

"Don't bother to find that paper. Mas bagay na iyong Rosette para sa anak natin," sagot niyang naramdaman ko ang labi niya sa noo ko. "Paniguradong magmamana sa ganda mo iyon." He gently pinched my cheeks.

Tumingala ako at ipinatong ang kamay sa kaniyang dibdib. "Tayong dalawa kamukha niya kasi tayo mama at papa niya."

Nai-imagine kong magiging maganda siya at baka maging habulin ng lalaki. Aziel is a handsome guy and he still maintain his athletic built. Many women adore him so much, but I'm lucky to have him for the rest of my life.

Kinuha niya ang kamay ko pagkadikit ng pisngi nito sa ulo ko. "Yeah, you're right." Idinampi niya sa kaniyang pisngi ang kamay ko at pinaulanan nang malambing na halik ang bawat daliri ko.

"I still can't believe that I'm going to be a father soon," buntonghiningang sabi niya. "I'm worried."

Nagsalubong nang kaunti ang kilay sa sinabi niya. Bakit naman siya nag-aalala? Hindi ko maiangat ang ulo ko para tingnan siya dahil nanatiling nakadagan ang pisngi niya sa tuktok ng ulo ko habang hawak nang mahigpit ang kamay ko.

"Do you think I can be a good father to Rosette?"

Naramdaman ko ang matinding pag-aalala niya sa kaniyang boses. Mas hinigpitan ko ang kapit sa kamay niya. "You'll be a good father, Ziel." Ngumiti ako. "We have each other to raise her," dugtong ko. "And we will become a happy family."

Naramdaman ko ang pagtango niya at gumaan ang tuktok ng ulo ko kaya napaangat ako nang tuluyan sa kaniya. Nasaksihan ko ang nag-aalala pa rin niyang mga mata kahit nakangiti siya.

"Let's spoil our child and make her the happiest girl in the universe."

Hinaplos ko ang tiyan kong kasinglaki ng pakwan. We'll do our best, Rosette to give you the family you deserve.

Tumatango-tango ako sa sinabi niya. I can't wait to hold her in my arms and to spoil her with love. Marami na agad akong plano. Naisulat ko na nga sa isang notebook-bucketlist para gawin naming lahat iyon. Kasama ko si Aziel gumawa noon.

-Flashback-

"Ano pa kaya ang magandang gawin natin kapag dumating na siya?" Yakap niya ang palad niyang ipinatong ang siko sa mesa.

Itinutoktok ko naman ang ballpoint pen sa mesa habang ang isang kamay ay pinapaikot-ikot sa bakanteng espasyo ng papel. Tanging ang heading lang na "Bucket list: Age 1" ang nakasulat na pinaghirapan ko pang i-calligraphy.

"Iyong pagpapalit ng diaper," suhestyon ko. Exciting moment daw iyon para sa first-time parent.

Tumango-tango siyang sumulyap sa akin para ikonsidera ang suhestyon ko. "Alalayan mo ako kapag ginagawa ko iyon sa baby natin."

Ngumiti ako. Handang-handa talaga siyang gawin iyon. Sana huwag niya akong takbuhan kapag nakita niya iyong yellow poop ng baby namin.

Iwinagayway niya ang palad sa harap ng mukha ko. "Isulat mo na diyan," utos niya sabay turo sa papel.

Binuksan ko ang takip ng ballpen at isinulat iyon para idagdag. "Let me sing her or him a song," sabi pa niyang ngumiti pagkatapos. Mahina siyang tumawa nang harapin niya ako. "Baka mamaya ma-memorize niya agad iyong paborito kong kanta. May ka-duet na ako, soon."

Tumatawa akong isinulat. Then I'll cheer them and maybe dance. I'm going to teach her how to dance, too. Idinagdag ko ang dalawang iyon sa bucket list. Pinasadahan ko ng tingin kung naisulat ko na ba iyong naiisip ko.

"Let's do a sponge bath for our baby, too."

Bumilog ang labi niyang tumango nang tumango. "That's exciting." Ipinatong niya ang isa pang kamay sa mesa at lumabi itong nag-isip nang malalim.

Pinanood ko lang ang labi niyang humahaba, tila umaanba ng halik. Sinundan ko ang pagababa ng mata niya sa anim na buwan kong tiyan. "Ano mas maganda, daddy, dad, papa, baba, paps, tatay?"

Bigla akong tumawa nang malakas. Taas-kilay niya akong tiningnan nang nagtataka. Iwinagayway ko ang palad para sabihing huwag niya akong pansinin, subalit patuloy ako sa pagtawa, kahit hindi naman funny joke iyong sinabi niya.

"Paps?" natatawa kong tanong, hindi mapigilan ang sariling itago. "Baba na lang kaya?" Kinagat ko ang ibabang labi para hindi matawa ulit dahil napansin ko ang paghaba ng nguso niya sa pagsimangot.

Napaiwas siya ng tingin habang medyo masama ang tingin. "Asih! Why did I mentioned that?"

"Dad would be better for you. Easy to pronounce," sabi ko. Mas bagay sa kaniya.

Napatango siyang bumalik sa pagtingin sa akin. Nawala ang inis sa kaniyang guwapong mukha. "And she or he should call you Mom, too. So, our baby can easily call us."

"Ano pa ilalagay natin sa bucket list natin sa first year niya?" tanong ko.

"Balikan na lang natin mamaya. Proceed muna tayo sa iba."

Inilipat ko sa kabilang pahina at muling nag-calligraphy para isulat ang "Bucket list: Age 2". Nagdrowing pa ako sa holiday ng pacifier na doodle.

"Kapag two-year-old na siya? Ano magandang gawin natin?"

- end of flashback-

Ipinulupot ko ang kamay sa baywang niya at isinubsob ang mukha sa kaniyang dibdib. "Thank you."