Guilty Pleasure

Sa gabi, maliwanag ang maluwag na sala sa ilalim ng mga ilaw habang nakaupo ang dalawang tao na magkaharap, may kasunduan ng diborsyo sa pagitan nila.

Si Kristian Shaw, nakasuot ng pormal na suit, ay nagpakita ng kalamigan na kawalan ng damdamin. Ang kanyang matalas na pagmumukha ay hindi mabasa, ang kanyang presensya ay dominante at nakakatakot. Ang kanyang matalas na tingin ay nakatuon sa tahimik na babae sa harap niya, hindi maintindihan ang kanyang mga mata.

"Magdidiborsyo tayo sa Lunes," pahayag niya, ang kanyang boses ay matatag at walang emosyon. "Bukod sa kabayaran sa kasunduan, maaari kang humingi ng anumang iba pang kailangan mo."

"Bakit biglaan?" tanong ni Freya Briggs, mas mahina ang kanyang boses kaysa dati.

Diretsahan ang sagot ni Kristian. "Bumalik na si Ashley."

Alam ni Freya kung sino si Ashley. Matapos ang maikling paghinto, sumagot siya, "Sige."

Nag-alinlangan si Kristian, nabigla sa kanyang agarang pagpayag.

Binuksan ni Freya ang papeles, ang kanyang isip ay lumipad sa nakaraan.

Dalawang taon na ang nakakaraan, nagkakilala sila sa isang bahay-aliwan. Siya ay puno ng alalahaninn; siya naman ay sawi sa pag-ibig. Pagkatapos ng ilang inumin, nakahanap sila ng kapanatagan sa piling ng isa't isa, nag-uusap hanggang gabi.

Walang padalus-dalos na nangyari sa kanila—tahimik lang silang naghiwalay pagkatapos.

Makalipas ang tatlong araw, bumalik siya kasama ang kanyang katulong para mag-alok ng kasal. At pumayag siya.

Pagkatapos nilang magpakasal, maayos siyang tinrato nito—inaasikaso ang kanyang mga pangangailangan, pinapatuyo ang kanyang buhok nang may banayad na kamay, at nilulutas ang kanyang mga problema bago pa man niya sabihin.

Ang kanilang relasyon ay perpekto—hanggang anim na buwan na ang nakakaraan, nang isang tawag sa telepono ang nagpabago sa lahat.

Sa magdamag, naging malayo siya, ang kanyang init ay napalitan ng malamig na kawalang-pakialam.

Doon niya nalaman ang totoo: pinakasalan siya ni Kristian dahil may bahagya siyang pagkakahawig sa nawala niyang pag-ibig, si Ashley Bradley.

Ang alaala ay nagpatikom sa labi ni Freya bago siya magtanong nang bahagya, "Sabi mo, pwede akong humingi ng kabayaran, 'di ba?"

"Oo," walang ganang sagot ni Kristian.

"Kahit anong gusto ko?" Inangat niya ang tingin dito, ang kanyang pinong mukha ay walang karaniwang kislap.

Sa maikling sandali, kumislap ang pagsisisi sa kanyang dibdib. "Oo."

Napagpasyahan na niyang pagbigyan ang mga makatwirang kahilingan nito.

Tutal, naging mabait ito sa kanya sa lahat ng pagkakataon.

Matatag ang boses ni Freya. "Kung gayon, gusto ko ang pinakamahal na kotse sa garahe mo."

"Sige," sang-ayon ni Kristian.

"Isang villa sa suburbs," dagdag niya.

"Tapos," sabi niya.

Ngumiti si Freya. "At bahagi ng kinita mo sa huling dalawang taon."

Sa unang pagkakataon, nabasag ang pagiging kalmado ni Kristian. Bahagyang naningkit ang kanyang mga mata, tila nagtatanong kung tama ang narinig niya. "Anong sabi mo?"

Si Freya, hindi natinag, ay inulit ang kanyang hiling. "Ang mga kinita natin sa panahon ng kasal ay kabilang sa ari-arian ng mag-asawa, 'di ba? Ayon sa aking mga kalkulasyon—bukod sa mga pamumuhunan—ang sahod mo at mga tubo sa huling dalawang taon ay umaabot sa ilang bilyon. Ayaw ko ng sobrang malaki—40% lang."

Mabigat na katahimikan ang pumagitan sa kanila.

Pagkatapos, idinagdag niya, na tila kaswal na binabanggit ang panahon, "Siyempre, maaari mo ring kunin ang 40% ng kita ko."

Sa wakas, naubos ang pasensya ni Kristian. "Freya!" Bakas sa boses niya ang kawalan ng paniwala.

Talaga bang nakonsensya siya kanina? Paano niya hindi napansin ang pagiging sakim nito?

Sinalubong ni Freya ang kanyang tingin. "Hindi ba katanggap-tanggap 'yan?"