Haplos Ng Kasalanan

Si Kathleen Walton ay dumanas ng kanser sa atay at kailangan ng transplant. Natuklasan niya ang kanyang asawa ng limang taon, si Joshua Hayes, na binalak na ibigay ang kanyang liver donor sa iba. Nagkaroon din siya ng isang maybahay at isang anak.

Ang katotohanan ay dumurog sa puso ni Kathleen.

Ang isang hindi tapat na lalaki ay walang halaga, ngunit nagpasya siyang bawiin ang atay na para sa kanya.

Nag-dial si Kathleen sa isang numero na hindi niya tinatawagan sa loob ng limang taon. "Pupunta ako sa Jaxperton para sa operasyon. Sunduin mo ako sa tatlong araw."

Pagkaalis niya, nawalan ng malay si Joshua.

...

Sa kanyang ikatlong taon na may kanser sa atay, sa wakas ay nakahanap si Kathleen ng angkop na donor.

Nang tumawag ang kanyang doktor, dahan-dahang itinakip ni Joshua ang kanyang kumot at humakbang papunta sa balkonahe para sagutin ang tawag.

Palagi siyang nakikipag-usap sa mga doktor nang pribado upang maiwasan ang kanyang pag-aalala. Noong araw na iyon, biglang nakaramdam si Kathleen ng pagnanasa. Kinuha niya ang Bluetooth earpiece sa gilid ng kama, inilagay ito sa kanyang tainga, at binuksan ang pinto ng balkonahe.

"Sigurado ka bang gusto mong ibigay ang atay ni Kathleen sa nanay ni Ella?" tanong ng isang boses.

"Sigurado ako. Hindi ko kayang panoorin si Ella na mawala ang kanyang ina. Binigyan niya ako ng anak," sagot ni Joshua.

"Ngunit si Kathleen ay maaaring may tatlong buwan na lamang na natitira nang walang transplant," diin ng boses.

"Mayroon siyang tatlong buwan. Kaya niyang maghintay. May isa pang darating," sabi ni Joshua.

Ang kanilang mga salita ay tumama kay Kathleen na parang kidlat. Ang kanyang mga tainga ay tumunog, ang kanyang isip ay naging blangko, at isang parirala ang walang katapusang umalingawngaw. "Binigyan niya ako ng isang anak na babae."

Alam ng lahat na hinahangaan siya ni Joshua. Sa loob ng tatlong taon, hindi mabilang na mga pananatili sa ospital ang nakakita sa kanya ng walang sawang pag-aalaga sa kanya.

Hindi niya gusto ang pagkain sa ospital, kaya anim na beses siyang nagmaneho pabalik-balik sa isang araw upang dalhin ang mga pagkain sa kanya na siya mismo ang nagluto.

Sa panahon ng kanyang pagsipilyo ng kamatayan, lumuhod siya sa labas ng mga operating room, nagdarasal. Ginugol pa niya ang isang araw sa pagsamba sa isang simbahan para mabigyan siya ng basbas.

Paano siya pinagtaksilan ng isang lalaking napakatapat?

Pinutol ng mga yabag si Kathleen sa kanyang pag-iisip. Nakumbinsi niya ang kanyang sarili na mali ang kanyang narinig.

Sampung taon nilang minahal ang isa't isa. Kahit na lumala ang kanyang sakit, hindi siya nagsalita ng pagsuko. Hindi siya magtatraydor sa kanya.

Habang inabot niya para tanggalin ang earpiece, isang bagong tawag ang pumasok. "Hello? Honey, birthday ng anak namin. Kailan ka darating?" tanong ng malambing na boses ng babae.

Muling gumuho ang mundo ni Kathleen.

"I'm on my way," malambing na sagot ni Joshua.

"Daddy, gusto ko iyong Barbie doll na nakita natin sa mall!" rinig na rinig ng boses ng isang bata.

"Nakuha ko na ang regalo mo, sweetheart. Hintayin mo ako." sabi ni Joshua.

Tumulo ang luha nang tanggalin ni Kathleen ang earpiece.

Kumapit siya sa pag-asa kanina, ngunit ngayon ay parang nanlamig ang kanyang katawan. May ibang pamilya si Joshua?

Sa labing-walong taong gulang, dumating si Joshua sa pamilyang Walton matapos siyang iwan ng pagkamatay ng kanyang mga magulang. Nahulog si Kathleen sa kanyang mapanglaw na mga mata at tahimik na kilos sa unang tingin.

Ang kanilang pagmamahalan ay natural na dumaloy mula kolehiyo hanggang sa kasal. Itinuring siya ni Joshua na parang isang prinsesa, nangako sa kanyang mga magulang na mamahalin siya magpakailanman.

Sa panahon ng kanyang karamdaman, nanatili siya sa tabi niya, hindi nagrereklamo sa kabila ng kanyang pabagu-bagong mood.

Sa hindi mabilang na masasakit na gabi, niyakap niya ito nang mahigpit, umiiyak, nakikiusap na kumapit at huwag siyang iwan. Nakaligtas siya sa bawat krisis para sa kanya.

Akala niya ang transplant ay magdadala ng liwanag pagkatapos ng dilim. Hindi niya naisip ang isang mas masamang impiyerno na naghihintay.

"Bakit ka umiiyak?" Tanong ni Joshua na nagmamadaling pumasok.