When Donts Became Dos

All I can see is blue.

Ninakaw ng malawak at tila walang katapusang tanawin ang aking atensiyon. The radiant sky filled with a blanket of clouds that stretched to infinity meets the calm waves of the intense blue sea.

Wala sa sarili ay napangiti ako sa ginhawang naramdaman habang nakamasid. I really enjoy what I'm seeing. The scenery might be lacking to some but that was a perfect painting for me. It reminded me of many things... and some people.

Humakbang ako paalis sa kinatatayuan. I got to keep going dahil nakaduty ako. Kapag nahuli na naman ako ng mga katrabaho ko na parang timang na nakamasid sa bintana ay baka isumbong na ako! O baka may ibang tao na makakita sa akin at sabihing hindi ko inaayos ang aking trabaho!

"You are finally doing it, Calista?" Nagulat ako sa biglaang pagsulpot ng aking katrabaho. So he was waiting for me to ask that question. A smile formed on my lips. I got the courage to respond with a nod.

"Maganda 'yan. Hindi natin kailangang ibaon ang sarili sa nakaraan," he paused for a while bago niya iniba ang paksa. "By the way, do you want some alcohol before you go?"

Nagsalubong ang kilay ko. "Ayoko. Bawal. Nagtatrabaho pa ako saka baka malasing ako bago pa makarating sa destinasyon," I said in one breath. I gasped for air pagkatapos no'n. Nahihirapan pa naman akong huminga lately.

He laughed at me na pati mga malapit sa kinaroroonan namin ay napapalingon. The looks in the their faces were questioning kung bakit may crew na tila nakapasa sa drug test.

Tinuro niya ang isang container. "Tumagay ka ng ethyl alcohol, sige." Oh, so he was referring to those.

"No, thanks. I have five gallons in my bag," pagbibiro ko but I actually wanted to carry those with me. I want to be really careful. "Pero huwag ka ngang magpalusot! Alam kong may tinatago kang alak diyan. May nagtanong na babae tapos sinabi mo out of stock. Sinong niloko mo?"

"Huy, ano ba! How did you know? Huwag kang maingay! Nalaklak ko na kagabi. Pakonti-konti lang naman hanggang sa namalayan ko na ubos na pala." Sinuri niya ang paligid bago ibinulong iyon.

"Huwag mo akong isusumbong, Calista. Please, please! Palagi ka namang may libreng drinks sa akin! And palagi kitang pinagtitimpla ng blue lemonade!" Pananakot niya pa. He went overboard noong lumapit siya sa akin, hinawakan ang aking kamay, at balak pang lumuhod!

'Yung mga tao naman sa paligid got the wrong idea. They started cheering and clapping. May naririning din akong nagsasabi ng 'sana all', 'when kaya', pati 'share your prayer' mula sa mga aming mga kababayan.

"Tumayo ka na! Isusumbong kita sa jowa mo." Eksaheradang 'to. Nasa lugar pa naman kami na kitang-kita ng tao. Natauhan lang siya nang marinig iyon. Umayos siya ng tayo at winagayway ang kamay sa mga chismosong nakatingin.

"Practice only, folks!" anunsiyo niya hanggang sa nagsink-in na rin ang kahihiyang sinimulan niya at napagpasyahang magtago sa mga nakakita. Hindi ko alam kung saan siya nakahugot ng lakas ng loob. Isusumbong ko talaga siya sa kaibigan ko!

"Calista!" Speaking of the devil. "Bababa ka na ba this time?" His voice was hopeful and pleading. He looked around bago inangkla ang braso sa akin. "Hindi ka na mag-iistay rito? Let's have some bonding time together. Unfamiliar din sa'yo ang place na iyon kaya let me, with other crews, tour you around! Hindi namin gusto na malungkot at mag-isa ka." Sumandal siya sa balikat ko ngunit tumayo rin nang maayos noong nakita niya ang jowa niya na akma palang babalik sa kinaroroonan ko.