Let's meet at 6:20 PM

1-Racing

you finally found an ex

*

" Narinig kong sigaw ni mama mula

m!" Natatawa-tawang sigaw ko pabalik h

g gulong ng bike. Halos maiyak na lang ako nang makitan

ahay ng kaibigan kong si Ouranos para lang makahiram ng bike.

pero hindi ko na lang pinansin at hindi ko na hinintay pa ang sagot niya. Dali-dali akong tumakbo sa kanilang bakuran at na

tulay. Dinama ko ang simoy ng hangin habang pakanta-kantang tinanggal ng isang kamay ang tali ng mah

ang nakangiti. Hindi ko akalaing magiging mala

ng ako nang ma-diagnose ako sa osp

o ako humagulgol sa harap ni mama

g umagos sa pisngi ko habang inaalal

*

nala niya ako sa ospital dahil sa sobrang taas ng lagnat ko. Sanay naman akong ginag

ngkot na sabi ko kay mama nang mapansin ang orasan na nakasabit sa dingding sa may likuran niya. Ma

ak," mahina niyang sabi na a

kot nga lang na hindi ko ngayon nakita ang paglubog ng araw, gusto ko um

i nanay iyon. Gustuhin ko mang patahanin siya pero hindi ko magawa, parang may nag-uudyok sa

ibdib ko dahil sa m

g wala sa oras dahil sa narinig. Hindi man ako matalino

kaya nanatili lang akong tahimik haba

halata ang takot at kaba sa boses niya. Maging ako

e them to multiply uncontrollably. This overgrowth can cause overcrowding o

hit wala akong naintindihan ay ki

ntay na magsalitang muli siya par

eukemia that occurs when only some of the affected blood cells cannot function norma

abilis na pagti

n, dok?" garalgal ang

ro nakita ko kung paano mapa-upo si nanay s

Pakiramdam ko ay tinutusok ng napakaraming karayom ang puso ko habang nakik

arinig ang sagot ng doktor sa tanong kan

still no cure for leukemia, it is only possible to treat the cancer preventing it to come back. Treatm

ma ay siyang unti-unt

katagal ang p

or even years depending on the ty

lad ni mama kasabay ng pag-yuk

ng maaga. Dahil na rin sa kakapusan namin sa pera ay ala

diyos kung bakit ako pa ang tinamaan ng sakit na 'to. Bak

ng nagulat nang pag-angat niya ng tingin ay nagtama ang paningin namin at hindi k

a lang na mahigpit ang yakap niya s

i mama ang lahat. Huh?" sabi

aano pa po ako manood ng sunset araw-araw? Mama, natatakot po ako. Ayoko pang mamatay, mama an

t iniiwasang magpagod dahil baka makapalala pa iyon sa sakit ko. Nak

kiramdam ko, natapos na rin ang chemotherapy sessions k

ang malaman kong maayos na ang kalagayan ko, maaa

daanan ko sa loob ng tatlong taon. P

ko pa nga sa sarili ko, hindi ko iiksian ang buhok ko dahil susulitin ko ang mga nakalipas na

pagka-kulot. Nagtaka rin ako dahil sa mabilis na pagtubo nito

*

naalala lahat ng hirap na pinagdaanan ko sa loob

natuyong luha sa mga mata ko ng bigla akong nakarinig ng isang nakabibinging busina. Agad kong idinilat ang mat

upa dahil hindi na ako makakaabot ng 6:20 ng hapon sa tambayan ko. Hindi ak

mariin bago tumingala para tingnan sana ang papalub

n ang kamay at parang naiinis p

a nahihirapan ako, pagkatapos at inayos ko ang bisekleta bago l

g isang salamin

ang unang impression sa kanya. Dumagdag pa ng

sorry? Magagamot ba ng sorry mo itong mga galos k

ou to the hospital to tr

il sa kayabangan niya. Akala

asik ko sabay habl

kaya kailangan ko pang bahagyang

, hindi maipagkakaila na may angkin siyang kagwapuhan. Sakto lang ang taba ng pisngi niya na halata

niya bago nagsalita, "Makabibili ka pa naman ng bago, hindi ba? Mayaman

indi na normal ang pagpikit niya ng mariin, m

ib ko dahil baka kung ano n

tumba at mabuti ay nasalo ko kaagad. Kasalanan ko 'to. Sana hindi ko na lan

o nang hawakan niya ang kamay ko at pisilin

tibok ng mabilis sa puso ko. Ang lalaking nga

*