icon 0
icon TOP UP
rightIcon
icon Reading History
rightIcon
icon Log out
rightIcon
icon Get the APP
rightIcon

Wrath Of A Monster

Chapter 5 Anghel

Word Count: 2145    |    Released on: 09/04/2022

pa siya tuluyang umalis ay hindi ko inasahan ang kaniyang sinabi, at ang

sinasabi 'yon at nilahad ang pala

g mapangiti, bagay na kanina pa naging misteryo sa kaibi

mo today, a

agad kong sabi at naun

a o sadyang iniisip kung nasisiraan na ba

gdududa sa sariling katanongan. Nailing na nagpakunot ng n

mo alam na kaya ko." Napangiti ako nang maalala ang lalaki, ang sinabi niya bago tuluyang umalis at kumubl

aibigan, dahil sa labi kong 'di papigil sa pagngiti. "Ayan! Nababaliw n

y sumeryoso at bumulong sa hangin, "Mal

aalam ko at nabibighaning napasulyap sa pinagkakagulohan ng mga kalalakihan. Sino ba namang hindi? Sabi nila'y bi

alaga sila! Mas masahol pa sa mga

yari sa pasilyo. Hangga't maari ay iiwasan ko ang m

ininga ko? At ngayon ay halos i-inhale ko lahat ng hanging sumasagap sa ilong ko, hang

parang aatakehin pa ako imbes na makahinga ng maluwag. May k

may amoy pa rin at nakakasuka. Ewan ko ba, hindi ko maiwasang maramdaman na parang masusuk

alis sa mukha ko ang ngiwi at pait ng pakiramdam, nahihilo pa tulo

ala na pala ang matanda, maagang iniwan ang bahay. Ngunit hindi na rin naman

gsimula ang pa

ang pagbukas ng pintuan, nagmamadaling

apos ang kinailangang ilabas, ngunit kapansin-pa

ang nakakabusog rito?" May pagtataka sa boses

ingding at nasapo ang bibig. Pamilya

o na parang kinakausap ang sarili.

umigil ang mundo ko, paano kung napansin niyang may tao? Paano kung ak

i niya?" may pagtataka sa bos

on. Mapanghi ba ang

ko ang mata sa lakas ng dating niyon sa akin. Halos mapasinghap a

bas ng banyo. Nagmura pa! Hindi ko maunawaan, kung bakit pati sa school

atulala sa nilabasan ng nilalang na may pamilyar na tinig. Hindi ko mapaniwalaan ang tumatakbo sa isip ko:

alan nang wala sa sarili. Namalayan ko lang 'yo

ing-ngiti na kaibigan ko?" Nag-jo-joke pa siyang naghahan

pigilang umahon dahil sa pang-usisa ni Me

hitsura kong hindi na talaga ngingiti kahit pa anong gawin niya. Himala

, ngunit hindi siya kumbi

na para bang binabalewal

ya? Ngunit naiinis ako dahil roon, pakiramdam ko kasi wala akong karapat

a para bang hindi nanini

agkiliti ngunit hindi man lang ako makangiti, ni mak

ala na ako sa sarili ngunit pinipilit kong huwag sumabog sa harapan nang k

...bakit ang

indi ko mapigilang inis. Pakiramdam ko nagkakamali ako na ginabayan niya ako upang umah

an ko upang manghingi ng saklolo? Lulubog man ako, m

ibig. Doon ko napansin ang pangin

pang makaahon. Natuod ako na parang naghihinta

na siya. Dahil sa pagtaas ng boses k

g ganitong makasakit ka ay dapat mong magpasensiya, bakit wala man lang akong nata

s ng tingin nang Bumaling ang tingin ko sa kanila. Ano bang pr

kaingat-ingatan ko upang makaalis lang sa bayang ito. Dumagdag pa

hali

at maingay na napabuntong-hinin

se ko, hindi ko mapnlaniwalaang hindi lang pagtataka ang n

a bakit nila kailangang mag-alala sa akin gayong ang iniisip ko sa hinahangaan nila ay

ba nila ako nang walang tigil? Ililipad ba nila ako upang

ip ng masama, sa kung paanong ang anghel

ansin ang presensiya ko. Nagliwanag naman ang mukha ng mga

inis. Hindi ba nila nararamdaman

mang pinakatitigan ang babae. Ano bang

ago ang kaniyang

pa siyang nag-alala sa akin. Na par

ito bumaba sa kalangitan? Talaga bang bumaba i

agtayuan ang balahibo ko sa katawan dahil roon. P

nang nararamdaman ko ang malalamig nitong k

. "I'm sorry!" bigla siyang napayoko, nabahiran na nga ng

your

alita ko. Hindi siya makapaniwala, ngunit hindi ako naniniwala sa paawang nababakas

umagulhol na ang anghel. Nagkagu

t!" sigaw ko. Nagsialisan naman ang mga dumapo at nag-alala sa anghel, nasi

hatid na mga imahe sa isipan ko, "Melt

Nakikita ko ang sariling tinatanaw ang pagbulusok ng galit ng kalangitan at pagliyab ng kubong nasa aking harapan. Kasunod niy

aggising, na para bang umahon mula sa mga imaheng sa

dinig? Paanong napasok ang

mawala sa isip ko ang salitang 'yon, para bang

a mata ng kaibigan, nababakas ko roong

uloy nito at napailing. "Tuluyan

anong lumalabas sa bibig niya, ngunit dahil narinig ko m

n ng pintig. Parang tinusok ng paulit-ulit

lit ko sa tanong niya n

katotohanan at nabalot ng tako

siya. "Mel, I didn't know you think lowly of me. Crazy? Weirdo? Yeah, I'm that person!" Inikot ko pa talaga ang tingi

rs. I wonder how they react if they find

uro ko pa ang anghel na nasi

be discover? Ngunit si

ang nagpawala ng kaniyang malay, "Rest assured and don't g

Claim Your Bonus at the APP

Open