Ground Zero
's Poin
room. Mabilis akong bumaba sa tahimik na palapag at saka dumiretso sa kusina. Binuks
ling pumunta sa stand kung sa'n naka-sabit ang aking jacke
bandunado na ang lugar dahil sa mga sapot at dumi
g beses ako sumubok bago pa ito tuluyang gumana. Napangisi ako nang is
aneho papunta sa pinaka-malapit na supermarket. Ang kalsada ay tahimik at na
umara sa aking lalamunan, pinipigilan akong lumunok. Ang mga kalapit na bahay sa subdivisi
ang nagkalat, pansamantala akong bumaba sa truck upang lumabas at
e team, naiwan ako sa subdivision kasama ang mga infected. Hindi kami iniligtas ng mga otoridad at hinayaan p
senteng tao na tulad ko isinama nila sa hindi pag-rescue. Masakit mang isipin ng
minds. Paxon is the second largest distr
named after the both two greatest scientists wh
bag sa mga pasyente na nilalabanan ang pinaka-malalang ca
kalapit na kontinente, naging masyadong kampante ang buo
raming na-infect, maraming namatay, maraming nagsakripi
lot. Because she's been curing people, and spreading news at the same time. Whi
ni papa ang gobyerno sa pagpatay ng mga sibil na na-infect ng virus, d
sisyon ng aking ama. Dahil dito, isinama sila ng gobyerno sa Phyroa upang magligtas ng tao
sa akin. . . sa amin, hindi nila kami iniligtas. Simula sa araw na iyon ay isinumpa ko ang gobyern
gligtas sa amin sa lo
na ako. Pinatay ko ang radyo at makina. Pumikit ako at taimtim
uyang bumaba ng sasakyan. Isinuksok ko iyon sa likuran ng pantalon pero nanatili
ambad sa akin ang driveway na may bahid pa ng mga natuyong dugo at mga nagkalat na laman. Hindi ko napigilang takpan ng neckline ng damit ko ang aking i
utal. Hin
a makita pa ang kalunos-lunos na kara
ng buh
a nasa sahig. Naging maingat ako sa bawat pagkilos ko. The lights are switching to
kain. Perks of this catastrophe. Everything is fre
aagad ko iyong isinisilid sa dala kong backpack. Mas marami, mas maganda. Pagkain at tubig ang pinakakailangan ko. Hind
luskos mula sa pinakadulo ng mga estante. Patay-sindi ang mga ilaw
ero may kakaiba talaga. Parang hindi na lang iyon simpleng kaluskos. N
alon ko habang paatras na naglalakad patungo sa pintuan. Magagaan ang bawat hakbang ko
laruan rin ako ng kamalasan. Dahil kung swerte 'yon, hindi ko
g kinuha ang balisong saka eskpertong iti