Ground Zero
eality by a commanding
scanning room. I stayed silent until my turn. Laking pa
abas habang unti-unting prinoprops
ig kong bumukas ang mataas at makapal na pinto. Unti-unti kong in
The place are surrounded by walls with metal, and the security are all over the place as if w
e place was crowded with advanced technology and no gr
alhin kita sa ba
kong sundalo at bahagya ak
lyap ako saglit sa paligid at doon napagtanto na ang m
ss..
o nakapamulsang sinunda
a kanilang lakad. Nayukom ko ang aking palad bigla sa pag iisip na lahat ng mga ito ay may angat sa buhay at naiwan sa
a akin na animo'y isa akong artista. Diretso lang kami pumasok sa
p ako sa sundalong katabi ko na diretso lang ang tingin habang mariim na hawak ang kanyang arm
ang nakahilerang mga kwarto na sakop parin ng technology. Kusang bumagal ang lakad ko
o sa balikat ko, mabilis na gumuhit ang linya sa noo ko sabay tingin
o maniko kani
sundalong gu
kabila kong balikat. Akala m
pasalamat ka naligta
habang palinga
akong na
ang ako doon kesa mapunta sa kinasusuklam kong lugar. Kun
g dito na
akin at tinuro ang isang
galawang kwarto. Bakante iy
ayuan ilang metro lang mula sa kinatatayuan namin. Hindi ko alam bakit han
erly n
walk with my han
sila. I will never be thankful nor be grateful to them for saving me. Pagkatap
k,
gpasalamat at wala akong balak na pagkatiwalaan sila, as if hindi ko al
to kung walang kapalit, and
ay narinig akong ingay, hindi ingay katulad ng kanina kundi ingay ng isang grupo. Dahil sa kuriosidad ay pumihit akong paharap
magbabarkada na seryosong nag uusap habang ang isa a
ang m
gawi ko dahilan para sunod sunod akong napalunok. Aatras na sana ako pabalik
e you do
sa kaniyang mukha, gayon din ako
st thought thi
itong hawak. Nagmadali akong dumiretso sa aking kuwarto, ngunit bago pa ak
, sino
alta, pan
e saw a
man, ipatikom mo a
mga mata kahit na alam nilang maririnig ko ito. Inis kong pinihit ang pinto ng aki