Ang Pulang Kuwintas

de Orie

ver

urso del tiem

irá otro

bal

takbo ng ora

anata ang siya

ang kan'yang mga mata. Akmang babangon na siya nang sumulpot ang isang mahinhing boses.

animo'y hindi makapaniwala sa kasalukuyang nakikita niya. Isang babaeng napakadisenteng tignan ang matamang nakaupo sa isang silya, nakapusod ang kul

tanong ni Vahlia sa bi

naman nito sa kanya. "Ahh, ineensayo mo na naman ang tagpong nabasa mo sa aklat, tam

ang tingin sa kanya. Hindi na niya maintindihan ang mga nangyayari. 'Sino ba 'tong babaeng nakatingin sa aki

pan. Paano nga naman, napapaligiran siya ng mga makalumang kagamitan. At kompleto pa! Nasa isang sulok ang napakalaking apara

ahang tanong niya sa babaeng ngayon naman ay siyang nakaku

sa hirap ng pag-iisip sa kung ano na nga ba ang translation ng dapat na itatanong niya sa kaha

ay tinignan ni Vahlia ang babaeng nasa kan'yang harap

na siya namang ipinagtaka ni Vahlia. 'Am I in a nightmare?

t. Va

a nadinig niya. Inilibot niya sa buong kwarto ang pan

to! Sa ma

kan'ya kanina lang. Nagmadali siyang tumayo at hinablot ang librong iyon, ngunit bago pa man niya mabuklat ang aklat ay bigl

kit!" reklamo ng libron

libro. Hindi nga siya namamalik-mata, totoong nagsasalita ang

ka. Narito ka ngayon sa taong 1871," panimula ni ate Sol habang hinihimas a

ilan kung bakit nasa ganito na siyang sitwasyon. Bukod doon ay nakapagtataka din an

tong paglalakbay. Muling maiguguhit sa mga bituin ang kuwento,

g mukha ni ate Sol bago sagutin ang katanungan ni Vahlia. "Lahat ay may dahilan, Hija. Balang araw ay pasasalamatan mo ako sa gagawin kong ito. Ang maipapayo ko lamang ay huwag mong ipapaalam sa kanila ang tunay mong kat

tabi nito ay isang panibagong babae na mahihinuhang may katandaan na din, ngunit hindi maipagka

gkasabay na lumapit ang dalawang babae kay Vahlia na siya namang patuloy na inaatrasan n

a ng pahinga. Bumalik ka na muna sa

na lang. Paulit-ulit siyang umiiling at umaatras palayo sa dalawang babaeng hindi niya kilala. Agad namang ipinatawag ng ginang ang isa sa mga tagapagsilbi, "Stella, tawagin mo si

kalooban. Huminahon ka, pakiusap. Kung hindi mo ako

ng dalawang babae. Ngunit napatigil sa paghakbang ang Ginang nang makitang malapit na sa barikada ng azotea si Vahlia. Sisigaw na sana siy

ahh

cto

ij

kay Vahlia. Naabutan nila itong nakahiga sa kumpol ng mga dayami sa ibaba ng Azotea. Doon na lamang

I have traveled back in time. And this is where am I now, 1871. Aarrrggghhh' Isang mala

*

atatapos lang ng pagsusuri ng Doktor sa kanya. Dahil sa wala na ngang atrasan ang pagsulpot niya sa panahong ito ay pinili na lamang niy

i ka bang magkuwento tungkol sa buhay niya- ay est

la kung sino siya. Dinagnagan niya pa iyon ng drama

apatid pala ni Victoria. Sina señora Vivia

iiling-iling pa. Mukhang napaniwala naman nito si señora Vivian kung kaya't masuyong lumapit ito

d, doktor Flaviano?" nag-aalalang tanong ni señorita Estrella sa

anoon na nga ang naging akto niya kanina. Nagugulumihanan sa kung sino ang nasa paligid niya at kung nasaan siya," mahinahong paliwanag ni dokto

ang kanyang nakaraan at kung sino-sino ang mga taong nakakasalamuha niya. Ngunit huwag ninyo munang ipagpilitan ang mga parte ng kanyang nak

hlia. "May nais ka bang kainin, Anak?" tanong niya na ikinailing naman

nina. 'Mag-audition na kaya ako sa PBB? Pero 'wag na lang muna. Atl

an na pinangatawanan na lamang ni

" Tumango naman si Vahlia. "Stella Garon po ang aking

apit sa azotea at nakatitig sa labas. "Gusto kong malaman ang tungkol sa pamilya Esperanza." Alanganin naman siy

g ni Vahlia nang Makita ang ekspresyon nito. Napatango na lamang ang tagapagsilbi habang i

sa isla, Señorita. M-Malawak rin po ang haciendang pagmamay-ari

kaiba pala sa pakiramdam na tinatawag akong señorita sa panahong ito. I feel so honorable.

speranza at señora Vivian Pineda Esperanza. May naka

lia ang kausap na ngayo'y nanlalaki ang mga mata. Hindi makapaniwalang tinawag ng señ

ala siya ngayon ni Victoria. At marapat lamang na matuto na siyang maging mahinhin at kumilos bilang isang butihing binibini. 'Ngunit paano? Kung sa simpleng paglakad ay nag

ñorita. Ang akin pong naulinigan ay mamayang hapon na po ang dating ng Don." Nakayukong

Stella? Hindi naman ako mataas na

silbi lamang at wala po akong karapatan upang taas

napagtanto kung gaano pinapamukha ng mga dayuhang mananakop ang pagiging mangmang ng mga Pilipino. Dahi