Ang Pulang Kuwintas

sa kaniyang silid. Maging ang ilang mga gamit at malalambot na bagay ay inihag

ako ng kasal-kasal na iyan, pwes!

g paibaba si Vahlia, mabuti na lamang at ligtas siyang nakatalon mula sa ikalawang

ya. Ngunit tila wala namang nakapansin sa pagaala-catwoman niya. Humigpit ang hawak sa ba

history ay kulelat siya, asignaturang agham naman ang kalakasan niya. Ngunit napatigil siya nang madatnan na nito

tayo dahil sa kaluskos na nagmumula sa kakahuyan. Wala siyang dalang lampara

dahil sa pagdaan ng malaking porma ng ulap sa liwanag ng buwan. Gayunpaman, ipinagpatu

na nasa harapan niya. Ang mabuhok na balahibo nitong sinasakop ang buo niyang katawan, mga matat

ulang lumakas ang dagundong ng dibib niya sa matinding kaba habang patuloy sa pag-atras mula sa

nsa. Maya-maya pa'y bumangga ang kamay niya sa isang malaking bato. 'Sapat na ba ito? Saan ko itatama? Sa noo

na siyang ikinasigaw ng nilalang, "Aaarrrgghh!" Hindi pa nakuntento si Vahlia at hinablot an

lia. "Nagsasalita kayong mga kapre?" tanong niya at maingat na pinagmasdan ang nilalang na nakahiga na sa lupa at patuloy na dumad

ng na iyon sa sobrang kirot ng tuhod niyang tinamaan ng batong inihagis ni Vah

ng binibini ang basta na lamang nanakit sa akin a

t nilapitan ito, "Excuse me, hindi kita babatuhin kung hindi ka nanakot! Isa pa, malaki ang galit

nilalang nang muling naglakad si Vahlia papalayo. Mukhang nairita naman ito sa huling bansag ng nilalang sa ka

ila-hilakbot na binibini! W

ng na namimilipit na sa sakit. "Ikaw-'' akmang paaabutin na sana niya ang palad sa mabalahibong mukha ng

p niya. Hindi ito kapre at hindi rin engkanto, kundi isang tao! Hinubad ng lalak

ng kan'yang mga paningin. Hindi masyadong kaputian, Moreno kung tawagin at

atid kong napakaguwapo kong nilalang ngunit nakakailang ang iyong paninitig sa akin,

anda?" tutol ng dalaga at mas lalo pang hinigpitan ang hawak sa b

gmamayabang nito sa dalaga na siya namang inirapan ni Vahlia bago tumalikod at humakbang papalayo. Ipinag

san naman ng lalaki ang pagsunod sa binibining nakatalukbong kung kaya't naunahan

ala ka na dun. Okay?" pagmamatigas ni Vahlia at iwinag

Taga-rito ka ba sa Oriente?" Hinarangan nito ang daang tinatahak ng dalaga na siyang ik

anging sagot l

ngo, Binibini? I

asimpleng nilagpasan niya ulit ang lalaki. Nakailang hakbang palayo na si

laking iyon, gayong labis ang hinaing nito kanina nang matamaan ni Vahli

ang lingunin niya ito ay hindi nga siya nagkamali sa hula. I

apasigaw sakay ng kabayo. Sa kan'yang harapan ay ang lalaking tumatawa na

tawa ang lalaki nang biglang hilahin ni Vahlia ang kwelyo nito at buong pwersang itinagilid ang

lalaki. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay biglang tumigil ang kab

binibini. Naabutan niya itong nakadapa at walang senyales na gumagalaw. Buhat ng pagkatar

ini?" ta

gad itong binaliktad ng lalaki sa pagkakadapa, laking gulat nito nang pagkaha

Muli ay humalakhak ang dalaga sa kabila ng putik na

indi

es, ang sabi ko nga di'ba mas mauuna ka pa sa'ki

ning tanong niya ngunit isang mahigpit na yakap ang isinagot nito. Parang naestatwa naman si Vahlia sa biglaang akto nito sa ka

siya nito, agad siyang humakbang palayo kasabay ng pagtikhim n

i-ikaw 'tong naunang y-yumakap sa'kin." Nauutal na tutol ni Vahli

agsimulang umahon ang lalaki mula sa kaputikang kinasasadlakan at iniabot ang isang kama

ni. May masama ba sa aking pagtulong?" puna ng lalaki

ng mga paa. At hindi rin ako tumatanggap ng tulong mula s

long sa iba. Hindi sa lahat ng bagay ay kakayanin mo mag-isa." Nak

n ay may hihilinging kapalit? Ayaw kong nagkakaroon ng u

y narinig mo ang k

sa kanila," nakangising sagot ni Vahlia. "At alam mo ba ang sagot na nakuha ko? Dahil ako lang daw ang magiging solusyon sa

sa paglipas ng mga araw. May sarili nga tayong buhay at pananaw ngunit

kasama nito. "Nalalaman mo na ba ang kuwento ng bulalakaw at ang batang baboy ramo?" tanong nito sa dalaga habang nakati

ging bituin na lamang siya. Malayang kumikinang at walang mabigat na problemang dinadala. Sumapit ang isang madilim na gabi

Ngunit ang kan'yang nadatnan ay ibang-iba sa inaasahan niya. Isang walang kulay na bato ang nakita niya. Walang buhay at si

amimilosopo nito sa kausap na siyang ikinatawa nam

ituing iyon. At ang isinagot naman ng bulalakaw ay dahil hindi manan

sinabi ng

upo at samahan ang bulalakaw. Labis itong ipinagtaka ng bulalakaw. Kung kaya't isang araw ay tinanong nito ang bab

inang, sasamahan kita. Hindi ako kikibo hangga't hindi ka rin kumikibo. Hihintayin kong maging handa ka nang k

ahlia nang putulin ng lalaki ang kan'yang kuwento. Napatawa na lang ito sa naging reak

sinulyapan ang dalagang katabi. Pumipikit-pikit na ang mga mata nito, senyales na inaantok

ala na siyang lakas pa para itulak ito palayo. Naghanap ng ligtas na masisilungan

nuha niya ang isang kumot mula sa kabalyas (saddlebag) at inila

bang binibining ngayon niya pa lang nakita. Sa gitna ng madilim na kagubatan, sa tabi ng ilog kung saan inakala niyang ta

ahanap na siyang muli ng panibagong dahilan kung bak

Nang bumalikwas ito ay natanggal ang balabal na nakatakip sa kaniyang mukha,

a ngunit hindi rin naman maikukubli ang kagandahang taglay

pa lang ay hindi ang kaniyang pag

señorita. (Nais kong ma