Hide Me, My Majesty

k!" Napangiwi ako sa sigaw ni Toto, ang su

na rinig ko ang mga nagtatakbuhang yabag ng mga tao. Siguradong huhulihin na naman nila ako sa gina

pader. Sumampa ako rito at tinanaw ang mga nagsisisigaw na tao

yan 'e. Marami na

g sutil na 'yan ku

ol akong tumayo sa manipis at mataas na pader bago sila tiningnan. Kawawang mga tao ng bayan na ito. Hindi magawang mah

awa nang makita ko ang mas lalong pag-kunot ng mga noo nila

Hindi ikaw ang

lita na sana ako nang biglang humangin nang malakas at nawalan ako ng balanse. "No- Argh!" Halos mam

ako sa isang taong nakatingin lang sa akin na p

n ang sarili. Ang ngisi ko'y napalitan ng ngiwi sa s

ef of royal knights," asar nitong sagot sa akin.

palapit sa kaniya, inilagay ko ang kamay ko sa likod at pilit iyong mina

s ng tawa ko. "I don't know what I'm going to d

ako mang-asar at mamahiya. Tumayo ako at hindi pinansin ang sinabi niya. Ang raming dada nitong Ethan na 'to. Minsan, hindi kapani-paniwala ang sinasabi niya. Sumipol ako at may

pa nag-alag

liit pa naman ito at lima lang naman sila. Akala 'ata ni Toto ay naisahan niya ako. Pwes, diyan si

sarili ko at mga kapwa ko kabalyero. Gusto kong magpahing

raw? Lumakas lang ang hangin kanina. Sayang nga at hindi ko n

n ang elegante niyang uniporme pero hindi niya ito pinagtuunan ng pansin kundi ang mukha ko.

iya, "Sa babuy

a ni Ethan at sabay na nilingon ang malaking gate ng bayan. Nandito na ang aking mga

ago hinigit si Ethan na humihingi ng paumanhin sa mga taong humahabol sa amin. "Etha

si Ethan, mabait at magandang lalaki rin. Baka nga ay 'pag nagroronda sila sa kapital, hinihimatay ang mga kababaihan doon

g ang ayaw ko kay Ethan. Mahilig siyang manermon sa ginagawa kong gulo na hindi naman niya alam kung ano an

at pinagsiksikan namin ang sarili sa sulok. Hindi kami nakita ng mga ta

a batang iyon

Shet. Paa

g hindi mahanap, kakausap

at matinding pagpipigil ng tawa ang

ging shit ang

an. "All this time they thought my nam

sa pagtawa dahil sa sinabi niya. Tiningnan ko ang mga mata niyang nak

ya. Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa mga biik habang

ko sa paglalakad at hindi ko mapigilang umismid nang hawakan niya ang kamay ko. Naramdaman ni

i Ethan sa akin. Hindi ko nga pinayagan, basta nalaman ko na ako na lang tumuturing sa kaniya bilang ka

g huwag paraanin ang mga nangangalakal sa bayan namin. Paano kami magkakaroon ng pagkain kung hindi na sila tuluyang dumaa

patan namin bilang sakop ng Xenia. Hanggang sa paalisin ni Ethan ang nakaaway ko at pinagbigya

ko. Hanggang leeg ko nga lang, minsan napapaisip din akong magpaka

unggo ko pa ang likod ni Ethan. Tinaasan niya lang ako ng kilay kay

para sa kaniyang hihigaan. Ang inuna kasi niya ay ang lugar ng babuyan niya upang may mapagkakitaan. Lumaki

pin. Pinaghirapan ko silang buhayin," nakakaawang saad nito. Matanda sa akin s

ag doon ang mga biik na hawak ko, gano'n rin ang ginawa ni Ethan. Hinarap ko siya at kita ko ang pamimilog ng mga

Sumalampak ito sa putik na ikinangiwi ko lang. Nakita ko kasing tumae ang dalawang biik niya sa

n at paano. Sa susunod, hig

ingin sa kaniya dahil sinimulan niyang halikan isa-isa ang mga biik niya. Siguro kay

-isa tapos ibitin mo patiwar

wag niyang sabihin na susundin niya ako? "Sal

namang natatawang umiling si Ethan. "Ewan ko sa'yo

ng simbahan. Hindi pa kami nakalalayo nang sumigaw si Garo, "Nga pala, nandoon si Tar at ibang namamalagi sa b

g pangalan ko

sa simbahan. Malayo pa naman iyon at sig

iya bago naunang tumakbo sa kaniya. A chief will always be a chief and he never trusted anyon

kong tahanan. Ngunit ang tahimik na kapaligiran ay na

a dito, namumuro

syong tao dahil sa kati n

hindi namin kailangan an

talaga ang kanilang kasalanan at kahihiyan. Parang ang sarap pa nilang paglaruan kaso nga lan

aw ng sigaw sa harap ng simbahan. Mamaya na ak

y kitang-kita ko ang pagkunot ng noo ni pastor Ciro. Hindi ko napigilan tumawa sa itsura ni

a sa akin. Nagtago kami sa malaking puno ng narra malapit sa simbahan. Malapit kasi sa kagubatan ang simbahan

bahan ay ganito ang ugali niya?" Nagpantig ang tainga ko sa sinabi ni Tar. Ramdam kong hin

ginawa niya?" Tinig

na lang at nakita ng anak ko dahil kung hindi,

ng kinakain niyo ay gali

atan na iyan. Pastor ka per

gan niya. "Ano ba, bitawan mo ako. Tatadyakan ko 'yang mga i

lm down,

hinayaan siyang yakapin ang bewang kong nakaupo sa kani

at namilog ang mata ko sa hanging d

a na inirapan ko lang. Pagnakaalis ako sa kandungan niya, sisipa

kahit na maya't maya ko lang nararamdaman ang paghalik ni Ethan sa batok

i naman tama iyang mga ipin

," sabat ng matabang ginang sa tabi ni Tar. Umikot ang mga mata ko sa sinabi niya. Akala lang nila Cashet, hindi kasi si

ong saad ni pastor Ciro. Napakabait ng itinuturing kong ama pe

tong kinikita niya. Kaya siguro magaan ang buhay niyo dito, ano? Dahil may kasama kayong magnanakaw." Kumuyom ang kamao ko

ko nanin

i kayo ng magnanakaw. Ganiy

s na suntok na dahilan ng pagkawalan niya ng malay. Sobrang higpit kasi ng pagkakayakap

ya ng maluwag pagkakita sa akin. Inis kong hinarap sina Tar at ang matabang baboy

Cachet?" Rinig kong t

laki pero animo'y kawayan na onting hangin na lang ay mababali na. Kita ko ang inis

o talaga ang mga pinaggagagawa n

wala sa isang magn

tor tungkol sa paninira ninyo

hahamong tanong ng bab

ang sinasabi ninyo na masarap ang ulam namin dito." Kita ko ang paglukot ng mga mukha ni

a natin ang royal knights nang m

ibig ko sa tinig ni pas

tiyak na may nanaising magpalamon

k na ninakaw mo! Babae ka pero magnanak

lakas ng loob niyang sabihin iyon? Naubos na nag pasensya ko dahil sa sinabi niya. Idama

utla siya. Sunod ko namang tiningnan ang baboy - este ginang pala. Naguguluhan talaga ako sa pagkatao niya. Tinuro ko siya, "At ikaw naman, baboy na nagkatawang-tao. Ilang b

as mabigat ang inyo. Kinukuha ko lang ang mga bagay na hindi naman talaga sa inyo at ibinabalik iyon sa nagmamay-ari. Naghihirap din kami dito sa simbahan pero kailanman ay hindi namin naisipang manguha ng hindi naman namin pinaghirapan. Sinasabi niyong

asabi. Bumalik na ang katahimikan ng lugar. Inirapan ko silang lahat bago

po, p

lo niya sa nangyari. "Hindi ko alam kung pagsasabihan ba ulit

inakbayan, "Pastor, ama ko, kalmahan mo

ka, anak ko. Pero sa susunod, huwag mo nang uulitin iyon. Kahit alam m

oras pa pa

agbabago kung isa ka la

ang turing sa amin ng kaharian ng Xenia. Oo, nakatira kami sa forsaken realm kung saan nabubuhay kami sa kahirapan. Walang maayos na pagkain, tubig at

antisipasyong may malalim silang dahilan at madilim na sikreto. Ganito ba talaga ang pamamahala ng hari at reyna? Isang basura at ito ang kailangan

ga pa lang ay hindi na kita nakita sa

ster Ciara, kapatid ni pastor Ciro. Naabutan ko siyang nag-aasikaso ng

" simple kong sagot at iniwasan

aba

po

ho mag

, hindi ba?" Umupo na ako nagsimula

n hanggang sa lumakas iyon. Napakapayapang pakinggan ng ulan. Tahimik lang

at kay ate kundi dahil sa pagalalang may nai

ko si