Cesar Cascabel, Deel 1

erra

op rekenen kan, ten minste wanneer de reis gaat door een land waar de dorpen en gehuchten dun gezaaid zijn. Er zijn wel enkele pleizier-reizigers die iets dergelijks doen aan boord van hunne eigen jachten, waar zij al de geriefelijkheden eener woning op medenemen, maa

gedeeld en van meubelen voorzien, een rollend dag- en nachtverblijf. Die van Cesar

nieuw gekocht van de spaarpenningen die het echtpaar toen had overgegaard. Het had gediend om de oude kar te vervangen, waar zij tot dien tijd zich mede hadden beholpen, een ruw en hortend ding zonder veeren, alleen maar met een lap geteerd zeildoek overdek

en voor tochten door de prairie?n in het verre westen, waar de spoorwegen, die in de richting van San Francisco de beide oceanen verbinden, nog niet met hunne vertakkingen zijn doorgedrongen. Twee paarden konden niet anders dan in den stap het zware voertuig voortkrijgen. De last dien zij te trekken hadden, was niet gering. Behalve de reizigers, een zeildoeksche tent met palen, touwen, en toebehooren, die boven op den wagen geborgen werd, en daar

etjes en zindelijk als eene hollandsche boerenwoning, want Cornel

n de overzijde, door een gordijn van hen gescheiden, hun zusje. Voorin eindelijk was de slaapkamer van Cascabel en zijne vrouw, wier beddegoed bestond uit een mooie matras en een veelkleurige gestikte deken. Daar had ook de lang begeerde geldkist nu eene plaats gekregen. In alle hoeken waren plankjes getimmerd, die opgeslagen en neergelaten konden worden teneinde als tafeltjes te dienen, en kleine kasten tot berging van de kleederen, de pruiken, de valsche baarden

keuken, waar hij des avonds aan twee in de wanden geslagen haken zijne hangmat op

wagen. De aap John Bull hield hen daar gezelschap en maakte het hun, met zijne ongepaste aardigheden, wel ee

en gelaten. Zelden was het noodig ze vast te binden. In de uitgestrekte prairie?n vonden zij voedsel in overvloed, en

r slapenden en met de twee honden als schildwachten, was de S

ssissippi naar Nieuw-Orleans, langs de spoorweglijn van de Great-Trunk tot het hart van het Rotsachtige Gebergte, in het land der Mormonen en tot achter in Californi?! Het scheen wel voor eene gezondheidsreis te mogen doo

n. Wat een bekijks zouden zij hebben in geheel Frankrijk, vooral onder de landelijke bevolking. Cesar Cascabel dacht aan niets anders dan aan zijn ge

ken en hem vervolgens als vrachtgoed met de stoomboot naar Havre mede te nemen. Daar kon hi

ervoetige vrienden hun ongeduld deelden. Den 15den Februari, des ochtends heel in de vroegte braken zij dus gezam

bovendien is er in deze streken overvloed van allerlei wild, bisons, herten, hazen en patrijzen. Jan was een geoefend schutter en zou zijn geweer niet laten roesten, terwijl hij voor geene jacht-akte behoefde te zorgen want in de uitgestrekte prairie?n van het verre West

ortsten weg de grens over en het gebergte der Sierra Nevada doortrekken. Dit was ongeveer een paar honderd kilom

onkere dennenwouden overdekt, waarboven hier en daar toppen uitsteken van een vijfduizend meters hoogte. Het is alsof de natuur dit land, waar zij zoovele schatten verborgen heeft die thans reeds door de op buit beluste hand der menschen geroofd zijn, achter een zwaar gordijn van eeuwig groen heeft willen verbergen. In de richting welke de Schoone Zwerfster was ingeslagen, kwamen zij langs verscheidene steden van beteekenis, zooals Jackson, Mocquelenne, Placerville, voorposten als het ware van het goudland en van het district Calavaras. Maar de familie Cascabel hield alleen op

dien warmen zee-arm, die uit de Golf van Mexico komende, zich in oostelijke richting dwars door den oceaan naar Europa wendt. Hierdoor is het amerikaansche klimaat, op gelijke breedte, veel kouder dan dat der europeesche landen. Dit zou echter nog slechts eenige weken duren. Dan was de winter voorbij en de vruchtbare bodem van Californi? zou zich weder vertoonen in al zijnen

Nevada. (Zi

d denken, merkte Cornelia op, die voor eene we

gij zijt! ant

voor mij, maar

orenschuur van het land langs den stillen Oceaan; alle handelsvloten, zoo die vereenigd werden om de oogsten er van weg te voeren, zouden niet in staat zijn de opbrengst uit te putten. De Schoone Zwerfster schreed voort met dezelfde snelheid waarmede zij in den regel hare reizen maakte, dat was eene mijl of zes, zeven daags, zelden meer. Zoo was zij met haar levenden last reeds in alle staten der Unie geweest en had zij den troep van Cascabel overal bekend gemaakt, van de mo

ng op wielen heerschte, kunnen benijden. Er werd heel wat gelachen, gezongen en gekheid gemaakt, ook maakte Sander nu en dan met zijn kleph

n, gedurende welke zij op reis waren, nie

telkens, wij moeten oppass

oefende, de kleine Napoleona eenige nieuwe danspassen en toeren probeerde en Sander zijne ledematen uitrekte en boog alsof ze van guttapercha waren. Dan toonde ook Cornelia de kracht harer spieren en liet haar man de

choone Zwerfster bergen kon, werd hij niet moede te lezen en te herlezen. Het waren nieuwe leerboeken voor aardrijkskunde en cijferkunst, benevens eenige reis

, zei zijn vader wel eens. Maar

gaan. Hij en zijne vrouw waren er in den grond van hun hart niet weinig t

zagsgewijs om de wanden van den berg slingerde, moesten de reizigers telkens de handen aan de wielen slaan. Daarbij kwam dat naarmate zij hooger kwamen, het weer minder gunstig dreigde te worden, al begonnen zij reeds den invloed van de vroegtijdig invallende Californische lente te gevoelen. Geweldige regens, hagelbuien en sneeuwstormen maken deze bergpassen dik

hij gewoonlijk in het eene of andere gehucht aan den voet der bergen wel krijgen, evenals een paar mannen, hetzij Indianen of Amerikanen, o

een bijzondere moeilijkheden opgeleverd en het was dus nog niet noodig geweest de taak van Vermout en Gladiator te verlichten. Maar al ware h

n slechts enkele huizen, en op een paar geweerschoten afstands stond eene landhoeve, waarheen Cascabel plan maakte zich di

ge maatregelen genomen worden om

, gingen er een paar op uit om in het gehucht een en ander

ot gedeelte van den weg hadden zij te voet moeten afleggen teneinde den last voor de paarden te verlichten. Cascabel bepaalde d

en vertrouwde hij de Schoone Zwerfster aan de waakzaamheid van zijne vrouw en kinderen, en sloeg hij met Kruid

eiders te zullen leveren. De beide mannen zouden tevens als wegwijzers dienen tot aan de plek waar de helling van het gebergte naar den oostkant eenen aanvang n

geld weg te gooien. In het eind werden zij het eens tot eenen prijs, die d

Zwerfster in een nauwen bergpas, waarvan de wanden aan weerszijden met dichte bosschen overdekt waren. Een paar uren verder maakte de weg een scherpen hoek en de we

, op wier trekkracht zij staat konden maken, maar of hunne geleid

Indianen en half Engelschen. Had Cascabel dat geweten,

t hen in. Cesar scheen het ditmaal niet gelukkig getroffen te hebben, maar in het ergste geval waren zij toch maar met hun tw

rkers, die destijds loafers en rowdies bijgenaamd werden, met allerlei zwervend gespuis, uit alle deelen der wereld derwaarts gekomen, samenspanden om reizigers en

zichtig man om tegenover de twee vr

e hoofdzaak. Hadden zij het ongeluk gehad een wiel te verliezen of eene as te breken, dan zouden de bewoners van de Schoonste Zwerfster, op zulk eenen

kens in den weg en moesten omgetrokken worden. Vooral was dit het geval langs een der zijtakken van de Walkner-rivier, die zelve haren oorsprong neemt in het meer van dien naam en wier wateren met geweldige spro

er weder een scherpen hoek en de helling was zoo steil dat een gedeelte der lading van den wagen moest genomen worden om hem te

en eenigszins terugkwamen van den ongunstigen indruk, dien de mannen aanvankelijk op hen gemaakt hadden. De tocht door de bergpas zou trouwens no

ne plek zoeken om hunne paarden vast te binden. Terwijl zij hierop uit waren, ging Cascabel met zijne twee

het avond-eten dubbel. Niemand

, maar daarvan wilden zij niet gediend zijn. Zij zeiden dat zij onder de boomen een beter onderkomen

regeld was, lag niemand in het

d licht begon te worden waren g

stolen. (Zi

choone Zwerfster voor den dag en gingen den kant op waar

ook, maar die van den b

en wagen terug om de karrevoerders te gelasten hunne beesten wed

n zij zitte

ij er reeds op uit zijn om h

met zijne schelle stem, die ver i

geen a

n zoo hard zij konden, ook gingen zij een eind n

rders kwamen nie

hebben toen hun tronie ons zoo

zij hebben om ons in den s

eene leelijke

j er aan om van ons

Wacht eens, misschien kunnen wij

, snelde Cascabel zoo hard hij

te te gaan kijken of de goedbewaakte geldkist nog op hare plaats stond, was het werk

ijn be

ist? vroe

es hebben d