De kinderen van Kapitein Grant, eerste Deel (of 3)

lm-Ca

den eene menigte vassalen weggejaagd, die geen hooge pacht aan de oude opperhoofden der clans konden betalen; sommigen stierven van honger; eenigen werden visschers; anderen verlieten het land. Er heerschte een algemeene wanhoop. Alleen de Glenarvans meenden, dat zoowel de grooten als de geringen tot getrouwheid verpligt waren, en bleven dus getrouw aan hun pachters. Niet één verliet het dak, waaronder hij geboren was; niet één verliet het land, waarin zijn voorouders rustten; allen bleve

"laird" (heer) van Malcolm, vertegenwoordigde zijn graafschap in het huis der lords, maar met zijn jacobitiesche denkbeelden. Hij bekommerde zich weinig om de gunst van het huis van Hanover, en was daarom vrij

d verstand; maar terwijl hij zijn graafschap wijd openzette voor den vooruitgang, bleef bij door en door een Schot, en om den

geheelen persoon lag het dichterlijk waas der Hooglanders. Men wist, dat hij tot vermetelheid toe dapper, ondernemend, ridderlijk, een Fergus der

de dochter van den grooten reiziger William Tuffnel, een der talrijke slagto

bijna zonder middelen, in het huis haars vaders te Kilpatrick. Hij begreep, dat het arme meisje een wakkere vrouw zou zijn; hij huwde haar. Miss Helena was twee en twintig jaar; zij was een blonde en hare oogen waren zoo blaauw als het water der schotsche meren op een schoonen lentemorg

orre heidevelden; dan weder beklommen zij de steile toppen van den Ben Lomond, of reden door de verlatene omstreken, terwijl zij dat dichterlijk gewest, thans nog "het vaderland van Rob Roy" genoemd, en al die vermaarde plekjes, die Walter Scott zoo heerlijk bezongen heeft, bestudeerden, begrepen en bewonderden. Wanneer des avonds of tegen den nacht "de lantaarn van Mac Farlane" aan den gezigteinder ontstoken werd, zwierven zij over den burgtrans, een oude cirkelvormige galeri

zich niet. De Duncan werd gebouwd; zij was bestemd om lord en lady Glenarvan naar de schoonste landen der aarde over te brengen, over de golven van de Middellandsche zee en naar de eilanden van den Archipel. Men kan wel begrijpen hoe blijde lady Helen

kortstondig afzijn aan den dag; den volgenden morgen gaf een berigt van haar man hoop op een spoedige terugkomst; des avonds vroeg hij in een brief om uitstel; de voorstellen v

en de hofmeester van het kasteel, Master Halbert, haar kwam berigten, dat een meisje

en omtrek?" vro

ik ken ze niet. Zij zijn met den trein te Balloch

men, Halbert!" zei

f maar eenigzins vermoeid voorkomen, haar oogen, die verrieden, dat zij menigmaal had geweend, haar onderworpen maar moedige houding, haar armoedige en toch zindelijke kleeding, maakten een gunstigen indruk. Zij

in de tegenwoordigheid van lady Glenarvan kw

zeide zij, tevens het meisje m

p een vasten toon, "u niet, m

w!" zeide de zuster met

l," hernam lady Helena; "maar ik ben

Glenarvan?" v

, m

stle, die in de Times een berigt aangaande

de lady Helena dri

t, mevrouw! en da

jl zij het meisje naar zich toe trok, hare handen

iss Grant

vrouw?" hernam het meisje. "Leeft hij nog? Zulle

ik u in zulk een omstandigheid een onberaden antwoord zo

ek! ik ben sterk genoe

r gering; maar met de hulp van den almagtigen God is

e tranen niet kon bedwingen, terwijl Robert de

ent, hoe de Britannia op de kusten van Patagoni? vergaan was, hoe na de schipbreuk de kapitein en twee matrozen, de eenigen die de ramp overleefd hadden, het vaste l

elijke tooneelen, waarvan zijn vader welligt het offer geweest was; hij zag hem op het dek der Britannia staan; hij volgde hem in den schoot der golven; hij klemde

ep hij, terwijl hij zich d

oe, en sprak geen woord, vóór het verhaal uit was. Toe

er, lief kind!" ant

j het ni

e inhoud woord voor woord medegedeeld, en ook hoe het ons gelukt is den zin geheel terug te vinden; onder die brokstukk

ets!" riep

enheid moest glimlagchen. "Zooals gij ziet, miss Grant! zijn de geri

isje; "maar ik zou gaarne het sc

eeft mijn man het aan de commissarissen der Admiraliteit willen vertoonen, ten einde te

w! hebt gij dat voor ons

k verwacht lord Glena

van ongeveinsde dankbaarheid en godsvruc

zou in onze plaats hetzelfde gedaan hebben. Mogt de hoop, die ik bij u opgewekt heb, v

vreezen misbruik te maken van de toegene

n ik verlang, dat lord Glenarvan bij zijn tehuiskomst aan de kinderen van k

n kwam dus overeen, dat miss Grant en haar broeder de te