De wonderstraal

urstelle

s Beerenkooi met die opheldering niets te maken had, groette mi

roet. Klaarblijkelijk voelde hij zich gekrenkt, dat hij in mededingin

ll dan als de peinze

erug, terwijl hij een redevoering voor zich z

n zij dan ook in het kleine salon waren binnengetreden, wachtten zij me

gekomen om een zuivere kim te zien en men zag er niets of zoo w

, de ware zee daar niet te vinden was! En toch wemelde het van badgasten. Dat was misschien het eenige punt der kust, waar, ten gev

uiten, ?men had een ander punt dan Oban moeten kiezen, al had daaraan het voordee

tmatig het hoofd en beantwoordden

treffen," zei miss Campbell,

, die hunne onbezonnenheid slechts door een geheel li

ewoonte weerklonke

et

et

es

et

et

hoogte gesteld, en bij ondervinding wetende, dat hunne jonge meesteres steeds g

c-Fyne, den eigenaar van he

n dag leggen, wanneer men een hunner in staat zou achten een gezin, bestaande uit drie heerschappen en twee bedienden, te la

les ten algemeenen genoegen geschikt kon worden, zonder nog van zijn bizonder genoegen te spreken,

t doen! Dat is zoo! Maar zou het voldoende zijn naar het eiland Kerrera over te steken? Neen. Het groote eiland Mull zou ook dáár een beletsel zijn, om iets meer dan een klein hoekje van den Atlantischen Oceaan waar te nemen, dat bovendien nog in het zuidwesten bespeurd werd. Maar wanneer men de kus

ier of vijf mijl, niet meer. En wanneer het weder gunstig was, dan kon een overhe

h dus overtuigen, dat baas Mac-Fyne geen praatjes verkocht. En werkelijk, meer zeewaarts van het eiland Seil opende zich een breede sector, die een derde

eders Melvill in orde. Miss Campbell verleende edelmoedig vergiffenis en liet zich geen enke

ch op zijn minst genomen zonderling, dat

grillig!" antwoo

elders een meer gunstige plek zou gaan opzoeken voor haar meteorologische waarnemingen. Maar h

scheidenheid, want hoewel zij geheel onverschillig voor hem bleef,

ch benevelden eenige wolken, die door de middaghitte verdreven werden, bij zonsop- en ondergang den gezichteinder. Het was dus vrij over

uten in het zoute water van den Oceaan te dompelen; of ook wel heeren en dames van groote achtbaarheid, die stijf en onbeweeglijk in de teenen badstoelen gedoken, in die soort boeken met veelkleurige bordpapieren omslagen en dien fijnen druk, waarvan de Engelsche uitgevers eenigermate misbruik maken, zitten te turen; verder van die voetreizigers met den kijker aan een riem over den schouder hangende, en den helmhoed op het hoofd, de kuiten met lange slobkousen bedekt, het zonnescherm in de hand, die vandaag aangekomen, morgen reeds vertrokken zullen zijn. En dan te midden van die menigte, wemelende nijverheidsbeoefenaars, wier nijverheidstoestellen bij uitstek vervoerbaar zijn, als: elektriek-mannen, die de liefhebbers voor een paar stuivers een aangename

dig voortgestu

ok haar ook niet aan. Zij vermeed zoo veel mogelijk die gaanden en komenden, die elkande

hebben, dan moesten zij haar op een eenzaam strandgedeelte, bij voorbeeld o

n latende glijden, die zij tusschen de steenen geplukt had, alwaar de struikjes, waaraan zij groeiden, gevonden werden. Haar verstrooide blik zweefde van een ?stack", welker rotsachtige top

steen gehouwen waren. Het jonge meisje volgde hen met den blik, wanneer zij in hunne rust

ebben, de meening te koesteren, dat zij aan hem hare gedachten wijdde, welke meening door de bei

en, die haar hart zoo hadden doen kloppen, die dat hart zoo hadden samengesnoerd, wanneer de schipbreukelingen in de uitholling tusschen twee golven verdwenen.... Dan verscheen de redding haar vervolgens voor d

ken. Het begonnen boekdeel was plotseling tusschen de schoone handen van miss Campbell dichtgeslagen. Op welke bladzij zoude zij het weer kunnen

an boord van de Glengarry opgemerkt hebben? Waarom zou hij tot haar gekomen zijn? Hoe zou hij hebben kunnen raden, dat hij zijn redding grootendeels aan haar verschuldigd was? En zij was het toch, die vóór alle anderen het vaartuigj

rdaad zoo go

eleurstelde dan wolken het konden doen. Noch kijkers, noch telescopen van de meest machtige afmetingen, noch de reflector van Cambridge, evenmin als die van Parsontown, zouden er in geslaagd zijn, het oog gelegenheid te geven dien nevel te doorboren. De zon alleen zou de kracht bezitten

an de Corryvrekan-kolk met den Groenen Straal tot één wezen te zamen. Dat was zeker, dat noch de een noch de

aansprakelijk te stellen. Zij gaven dan de schuld aan den voortreffelijken anero?de-barometer, dien zij van Helenaburg medegebracht hadden, en welker naald maar geen verhoogden luch

ine natuurkundige verhandeling in tegenwoordigheid van miss Campbell te houden. Hij sprak over de vorming der wolken in het algemeen, over hunne beweging wanneer het afnemen der warmte hen den gezichteinder nabij brengt, over den b

broeders Melvill niet wisten, welke houding zij ge

hooren; toen hief zij onafgewend den blik op het kasteel Dunolly, om hem niet aan te zien; eindelijk bekeek zij de punten van haar fijne badschoentjes, wat het teeken is van de minst vermomd

f, en die ook nimmer voor iemand anders dan voor zich zelven sprak, ontwaarde de b

Gedurende dien laatsten dag evenwel rees de barometer tot overgroot

een des morgens ten tien ure met luisterrijken glans, en het uitspansel weerspieg

rijtuig stond steeds ter harer beschikking in de stalhouderij van het Caled

or een behendigen koetsier, gewoon aan het rijden met ?de vier," gemend werd. Partridge klom in den achterbak en de vier

ernstig te spel

pbell-verhinderd van de partij te zijn, daar zijn tijd ingenomen w

childerachtig, maar had een groot gebrek in het oog van miss Campbell, en dat was, dat het den zeegezichteinder geheel bedekte. Daar evenwel slechts vier en een halve mijl af te leggen waren in die omstandigheden, leenden deze er zich

ntie der Mac-Douglas van Lo

olgde broeder Sib; ?want het werd door de Campbells vernietigd, die het verb

oedkeuring van Partridge weg te dragen. Althans hij

rgestoken in den vorm eener brug, die over het nauwe vaarwater toegang verleende en het eiland Seil met het Schotsche vastland verbond. De tochtgenooten beklommen, na hun rijtuig

et eiland Seil gerand ligt. Tusschen kaap Ardanalish en het eiland Mull, een der grootsten van den Hebriden-archipel, in het noordwesten en

e roofvogels, arenden of valken, die deze eenzaamheid alleen bevolkten, zweefden

, en op deze breedte, ten zeven ure vier en vijftig minu

stin achter de waterlijn te zien verdwijnen; want dan zou het

ts uitmuntend voor de waarneming v

in een schuine richting op den

chijf, die thans vuurrood scheen, en door de water

er toe overgegaan zijn met de oogleden te knippen,

met haren benedenrand aangeraakt had, stiet m

de wimpel van een oorlogsschip. Die wolk sneed de zonneschijf

voldoende zou zijn om dat wolkje te verdrijven

boven de watervlakte zweefde, toen was het dat uiterst ijle wolk

ken zijnde door die kleine wolk, het n