Langs lijnen van geleidelijkheid

rs. Zij bleven ook den geheelen winter in Rome, zij hadden er kennissen, en gingen er uit. Het gesprek vlotte, en mevrouw vroeg Cornélie te komen praten in haar zitkamer. Den v

aten en zij bekende het ronduit. In een paar dagen was zij intiem met mevrouw Van der Staal en de twee meisjes, en den eersten avond, dat de jong

Cornélie in een gemakkelijken stoel, bij het h

over hare scheiding, en nu spra

et is alles grauw en grijs om me heen. Dan de menschen van het pension. Iederen dag die zelfde gezichten. Ik zie ze, en ik zie ze toch niet. Ik zie ... mevrouw Von Rothkirch en haar dochter, dan de schoone Urania, Rudyard en het Engelsche dametje, miss Taylor, dat altijd zoo moê is van sight-seeing, en alles

op ... zei V

aan de menschen, die ik ontmoet.... Mevrouw Von Rothkirch weet ik nu, en Else weet ik. Zoo een rond, geestig gezicht met hooge wenkbrauwen, en altijd een geestigheid of een "pointe": soms vind ik dat

lachten mevrou

altijd zoo beleefd, hij heeft mij wijn gerecommand

udyard is? vroeg me

w Von Rothkirch

r op, lachte

holiek? vro

en.

ook niet? En de Von

en.

t. In ieder pension van Rome is een Jezu?et, die er gratis woont, als de eigenaar

wilde nie

en pension zooals dit, een pension van beteek

i...? vroe

trigante. Verleden winter zijn hi

r Ru

ster. Rudyard is hier van de

el eind opgeloopen, zei de jonge Van der Staal.

achterover i

emde oprechtheid, die in haar was. Ik zo? wel een

, nam afscheid, en ging naar bed, t