Take Me Back To Paradiso

"Fabulous! You rock on the stage, Vera. Carry on!"

"My pleasure, Nico."

"Nice! Anyway, that's it for today."

Vera sighed and reached the bathrobe from Jannel, her Assistant. It's been really a tiring day for her. Maghapon siya palaging pagod, she's too engrossed dahil sa trabaho niyang pagiging modelo. Hindi lang basta tipikal dahil kilala siya sa larangang ito.

All that she wanted in that moment is to ease off. Pakiramdam niya kaylangan niya ito dahil last week sunod-sunod na naman ang schedule niya at wala ng sapat na oras upang magpahinga man lang kahit sandali. Isama mo pa ang pagiging vocalist niya sa Belle Chains, kaya talagang hectic ang bawat araw niya.

"Fuck!"

"AHHHHH!

"What's going on?"

Dalawang putok ng baril ang muling umalingawngaw sa paligid. Hindi niya napigilan ang munting sigaw na tumakas sa kaniyang bibig habang napabalikwas sa kinaroroonan.

Napakapit pa ito sa braso ni Jannel na naroon sa kaniyang tabi dahil sa pagkabigla. Ang mga taong naroon sa lugar ay nanlalaki rin ang mga mata at nag-uunahang sumilip sa bintana na tila'y may artistang dumaan at kaylangan nila iyong makita. Napuno nang sigawan at bulungan ang paligid habang si Vera naman ay hindi makagalaw dahil sa sobrang takot at pagkabigla.

She was taken aback from her reverie when some commotions happen outside. She felt scared and bewildered as well as confused of what the hell is going on. Hindi niya malaman ang gagawin. Hell! She won't calm kung may putukan ng baril na nagaganap.

Labis-labis ang kabang kaniyang nadarama ng mga sandaling iyon. Sandali pa siyang napatulala at napatingin sa kaniyang PA na ngayon ay mababakas rin ang takot sa mga mata nito. Hindi niya ito matulungang pakalmahin dahil maging siya ay natatakot rin sa kung anong panganib ang nagbabadya sa kanilang mangyari.

Nakahinga lamang siya ng maluwag ng masilayan ang paparating na mga pulis upang rumesponde sa kanila, dahil kung hindi baka nanganganib na ang buhay nila ngayon.

"What the hell was that?" she uttered to herself.

She couldn't believe na may mangyayaring ganoon sa lugar, dahil ang tanging alam niya ay well-secured ang paligid. Nagkalat kasi ang mga CCTV cameras pero hindi pa rin pala n'yon mapipigilan ang mga nakakabahalang pangyayari katulad na lamang ng komosyon kanina.

"Ayos lang kayo, Miss?" asked by a police officer to her.

Hindi niya namalayan na lumapit na pala ito at kinakausap siya. Hanggang ngayon ay tulala pa rin siya dahil sa pangyayari kanina. Tila yata namanhid ang lahat sa kaniya ngayon na animo'y pilit siyang ibinabalik sa kaniyang nakaraan, sa trahedyang pilit na binabaon niya sa limot.

"I'm...I'm okay," she countered, a little bit hesitant with her own response.

"H'wag kayong mag-alala. Nadakip na namin ang may pakana ng pangyayari," he said full of solicitude.

"Thank you," she shot back,

Somehow she felt at ease because of what he said. Tiningnan niya si Jannel na hindi mapakali sa kaniyang tabi. Inaya niya itong maupo doon sa kalapit na upuan dahil pansin niyang nanginginig pa rin ito sa takot.

"You alright? I can bring you to the hospital. And, don't worry about kanina. Sabi ng police ay ayos na raw," pagpapakalma niya rito.

Hinawakan nito ang kamay niya at sunod-sunod na umiling, pagkatapos ay ngumiti ng pilit.

"A-ayos lang ako," saad nito.

Bahagyang sinuri pa niya ang mukha ng babae kung nagsasabi nga ba ito ng totoo. Mayamaya lang ay napatango na lang siya at sinabing uuwi na dahil sa nakakapagod na araw na iyon. Pagkatapos ng naging pag-uusap nilang dalawa ay kaagad niyang nilisan ang lugar.

Habang minamaneho ang kaniyang sasakyan ay hindi parin mawaglit sa kaniyang isipan ang mga nangyari.

Noong nakaraang buwan pa niya napapansin na parang may lihim na nagmamasid sa bawat kilos niya pero hindi niya na iyon pinagtuunan pa ng pansin dahil abala siya sa sunod-sunod na schedule ng trabaho. Could it be that it had something to do with what happened earlier? Those were the questions that secretly troubled her mind. Tuloy ay nagtayuan ang mga balahibo niya sa katawan dahil sa takot na sumakop sa kaniyang dibdib.

Pagkasulyap niya sa rearview mirror ay doon niya lamang napansin ang itim na kotse na sumusunod at tila kanina pa ito pasimpleng nakabuntot sa kaniyang sasakyan.

Sumikdo ang kaba sa kaniyang dibdib habang panaka-naka siyang tumitingin sa likuran upang masiguradong siya nga ang hinahabol ng sasakyang iyon. Mabilis niyang pinihit ang manobela paliko sa kanan kaya ay hindi niya nabigyang pansin ang isang babaeng tumatawid sa kalsada.

"AAAHHHH!"

Napapatiling nailiko niya ang kaniyang kotse kaya ay aksidenteng nakabunggo ito sa isang malaking puno. Narinig niya pa ang sunod-sunod na pagbusina ng isang truck. Namanhid ang pakiramdam ng babaeng modelo. Nanlalabo man ang mga mata ay pinilit nitong kapain ang noo at doon ay nahawakan niya ang malapot na likidong dumadaloy rito.

Blood. She was covered in blood and

that seemed to double her anxiety. Twenty seconds later she immediately lost consciousness.

TANGING pagkamanhid lang ng katawan ang nararamdaman ko ng magising ako. When I tried to move, all I feel is pain. I felt like I was punched real hard. I slowly opened my eyes. The light that shone on my face was so dazzling that I closed my eyes again because of it. When I already adjusted from light, there I noticed the devices attached to my body. I was shocked and horrified. Hindi ko maiwasang mag-alala sa kung ano nga ba ang nangyari sa babaeng muntikan ko pang mabangga. I bent down and examined the wounds I had inflicted. I was about to stand up when there's a hand that suddenly stopped me.

"Miss, h'wag po muna kayong gumalaw."

Napatingala ako sa nurse na lumapit sa akin. Hindi ko man lang naramdaman ang pagpasok nito.

Napansin ko ang bitbit nitong mga gamot para sa sugat. Inalis nito ang kumot na nakatabing sa akin pagkatapos ay tinulungan akong makaupo. Napadaing pa ako dahil sa hapding dulot nang aksidente nitong masagi ang sugat sa kanang braso ko. Gayunpaman, ay hindi ko iyon inalintana at pilit na ngumiti na lang rito. Ayoko naman manatili rito sa hospital, at hangga't maaari ay makalabas na ako rito sa lalong madaling panahon.

"N-no, I...I'm o-okay," pilit na sagot ko sa kaniya, ramdam ko pa ang panunuyo ng aking lalamunan.

Pinilit kong igalaw ang katawan ko dahil gusto kong lumabas at alamin ang nangyari sa babaeng muntik ko pang masagasaan.

"Um, about doon sa babae. Kamusta ba ang lagay niya? M-may balita ka ba, Miss?" pang-uusisa ko pa rito. Ngunit mukhang wala naman itong ideya sa sinasabi ko. "Ah, nevermind, tapos na ba?" Tumango naman ito at umalis na. Nakahinga naman ako nang maluwag.