Hide Me, My Majesty

"Long live the child of the epitome in this kingdom. I shall renounced her position and snatch her away from danger. She is the future of wealth of all the kingdoms and it is my duty to put her into safety. - P. "

After the spy left the letter, he hurriedly run towards the back of the palace, avoiding his comrades whose guarding the palace with the same goal as his and that is to steal one of their daughters.

Napatingin siya sa sanggol na hawak nang pumalahaw ito ng iyak. Nagpapanic na hinele niya ito habang lumilinga-linga sa paligid. Hindi pwedeng may makahuli sa kaniya dahil kamatayan ang kapalit na kaparusahan sa gagawin niya.

Nang tumahimik na ito ay tahimik at maliksi niyang iniwasan ang mga kabalyerong nageespadahan kalaban ang mga kasama niya. Una pa lang ay hindi na siya sang-ayon sa plano ng kanilang sakim na hari subalit ano nga ba ang aasahan niya sa pamumuno nito? Kundi ay ang pagpapahirap sa mga nasasakupan.

He expertly climbed the tall and steep wall and full of care he dropped his body on the ground. It made a loud thud and he let out a groan.

Tatayo na sana siya nang may matalim na espadang nagpatigil sa kaniya. Nakatutok ito sa kaniyang leeg at hindi makita ang pagmumukha sa kadahilanang nasisilaw siya sa liwanag ng buwan pero isa lang ang alam niya, hindi ito galing sa kaharian ng sanggol na kinuha niya at hindi rin ito mula sa kanila.

"Give me the baby," napakurap siya nang marinig ang boses nito. Her voice were so gentle yet toxicating to hear. "I said give her to me, spy."

"I will never, why would I?" He expertly grabbed her sword and stole it from her before pushing his body up while still carrying the asleep princess. He immediately strike her making a loud swish but the woman expertise the fencing.

She immediately stole the sword from him before stepping back, "I should have known, you are from the palace of the most wicked king?"

"Yes, I am, milady." Umayos siya ng pagkakatayo bago binalingan ito ng tingin. Tinaasan niya ito ng kilay, "And I supposed you are also one of the spies?"

"I am. Now, give her to me."

"No will do, I saved her and the gratitude are all mine, not yours." Asar niya rito bago tinalikuran ang dalagang balot na balot ng damit. Hindi niya makita ang mukha nito dahil sa itim na nakabalot sa buong katawan at mukha nito. Only her eyes were the things he remembered.

He looked at the baby and smiled seeing her peaceful face, snoring.

Nawala na ang presensya ng dalaga kung kaya ay nagsimula na siyang tahakin ang direksyon pupuntahan. He's not sure if the second born is safe in here but he will lookout for her wherever she goes.

Halos kalahating oras ang nilakad niya bago marating ang tahimik at mapayapang bayan. Dito niya nais iwanan ang dalaga. Hindi man malayo sa kasakiman ng hari subalit malapit naman sa kaligtasang hatid niya.

Napangiti siya nang maalala ang babae kanina. "So there are many people whose concerned on you, huh?" Iniayos niya ang pagkakabalot nito sa malambot na kumot bago inilapag sa harap ng isang madilim na simbahan. "We'll be waiting, my lady. We'll wait for your turn."

**