Taya ng tadhana: Hindi Gustong Tycoon na Asawa ko

Nakahanda nang magpakasal si Katie Holland sa isang lalaki, kahit mayroon na siyang kasintahan.

Pinili niyang tumakas mula sa sarili niyang kasal, umaasa na dadalhin siya palayo ng kanyang kasintahan.

Gayunpaman, ang kanyang natuklasan sa susunod ay magiging bahagi ng kanyang alaala magpakailanman...

Sa pagtingin sa bahagyang nakabukas na pintuan ng silid-tulugan, nakita niya ang isang hubad na babae, nakaupo sa ibabaw ng isang lalaki, at mabilis na gumagalaw.

"Hmm... Kaya, sabihin mo sa akin, Josh, ako ba o si Katie ang mahal mo?"

Hiningal na sinabi ni Josh Sutton, "Mahal, paano mo naman maikukumpara ang sarili mo sa kanya?" Matagal ko na sanang iniwan siya kung hindi ko lang iniisip na masisira ang aking reputasyon."

Lalong lumawak ang ngiti ng babae. "Walang problema." "Kapag ikinasal siya sa talunan na 'yan ngayong gabi, wala nang makakapigil sa atin na magsama."

Nagtagpo ang kanilang mga mata sa isang masuyong titigan. Pagkatapos ay nagyakap sila at naghalikan...

Namilog ang mukha ni Katie. Hindi siya makapaniwala sa eksenang nasa harap niya.

Ang kanyang kasintahan ay nasa kama at nagtatalik sa kanyang kapatid sa pangalan!

"Bang!"

Nagulat ang magkasintahan na nagtatalik sa kama.

Bago pa man maintindihan ni Josh ang nangyayari, isang plorera ang tumama sa kanyang ulo.

Napasigaw si Judie Holland at sumugod para harapin si Katie. "Nababaliw ka na ba? Matagal nang nawalan ng interes sa'yo si Josh, at ang tanging dahilan kung bakit hindi ka niya iniwan ay dahil sa responsibilidad! "Paano mo nagawang saktan siya!"

"Hindi ikaw ang dapat magsalita, kabit!" Sa malamig na pagtulak, hinarap ni Katie si Josh. "Kailangan kong marinig ito mula sa'yo, Josh. Matagal mo na bang nakikita si Judie nang palihim mula sa akin?"

Hindi makuhang tingnan ni Josh ang kanyang mga mata. "Patawad, Katie."

Para bang pinupunit ang puso ni Katie, ang sakit ay sobrang tindi na nahihirapan siyang makahinga.

Nagsara ang kanyang mga kamay sa mga kamao, ang kanyang mga kuko ay bumaon sa kanyang mga palad. "Josh, paano mo nagawa ang pagtaksilan ako ng ganito? Hindi mo ba naaalala ang taong nanatili sa tabi mo ng tatlong taon? Ako ang nariyan para sa'yo noong nakatira ka sa silong na iyon!" sigaw niya sa huli.

Dahil sa pagkakaroon ng konsensya, tumingin palayo si Josh, tinakpan ang kanyang ulo, at nanatiling tahimik.

Napatawa ng mapang-asar si Judie. "Talaga bang iniisip mo na babalik siya sa iyo matapos marinig 'yon?"

Ngumiti nang kalmado si Katie. "Bakit ko gugustuhing bumalik pa siya?" "Wala siyang ibang ginawa kundi umasa sa mga babae." "Pinapanigan mo ako sa pamamagitan ng pagsama sa kanya."

Nagalit nang husto si Judie sa komentong ito.

Pinariringgan ba ni Katie na nararapat siya sa isang talunan?

Sa galit, nagngitngit si Judie. "Pagsisisihan mo ito." "Siguradong napansin ng nanay ko na wala ka sa kasal."

Nagbago ang ekspresyon ni Katie.

Hindi niya kailanman ginusto ang kasal na ito mula sa simula.

Nakatutok ang kanilang atensyon kay Judie, ang tunay na anak ng pamilya Holland. Samantalang si Katie, siya ay ampon lamang kasama ang kanyang ina.

Nang hapon na iyon, inanyayahan siya ni Maddie Holland, ina ni Judie, para mag-tsaa. Pagkatapos ng isang tasa, nawalan ng malay si Katie.

Pagkagising, natagpuan niya ang sarili na nakasuot ng damit-pangkasal, nakaupo sa bridal suite.

Ipinaalam sa kanya ni Maddie sa pamamagitan ng pinto na siya ang pakakasal bilang kapalit ni Judie, tugunan ang matagal nang kasunduan.

Siyempre, tumanggi si Katie.

May usap-usapan na ang lalaki ay gumagawa ng maraming masamang bagay. Mismo si Judie ay tinanggihan siya hanggang sa punto ng pagtatangkang magpakamatay.

Ni Katie ay hindi rin makakapayag sa kasal.

Sa kawalang pag-asa, ginawa niya ang mapangahas na pagtakas sa bintana, na hindi inaasahan...

Balot ng galit at kawalang pag-asa, hinigpitan niya ang hawak sa kanyang damit-pangkasal at nagngalit ang kanyang mga ngipin.

"Hindi mangyayari ang gusto mo," hissing niya.

Kasunod noon, tumakbo siya palayo.

Hindi siya hinabol ni Julie. Sa halip, ipinaalam niya sa kanyang mga magulang ang pagbisita ni Katie.

Sa Dailens, ang maghanap ng tao ay madali lang para sa pamilya Holland.

Patuloy na tumakbo si Katie at hindi huminto.

Parang may mga humahabol sa bawat sulok.

"Bang!" Natapilok siya sa isang bato sa gilid ng kalsada, at bumagsak sa lupa.

"Tumigil ka!" May grupo ng mga malalakas na lalaki na may dalang electric baton ang humahabol sa kanya.

Buo ang loob ni Katie na hindi siya padadala pabalik.

Kinagat niya nang mahigpit ang kanyang ngipin, pinilit bumangon at itinuloy ang pagtakas.

Isang oras na ang lumipas nang makahanap si Katie ng silungan sa isang bodega, humihingal.

Nakapunta na siya sa suburb. Sigurado, hindi siya mahahanap ng mga humahabol sa kanya dito, di ba?

Pagkaakyat sa ikalawang palapag, ginamit niya ang huling lakas niya para i-barikada ang pinto.

Sa wakas, pinahintulutan niya ang sarili niyang kumuha ng sandaling pahinga.

Ngunit ang kanyang ginhawa ay panandalian lamang nang marinig niya ang mga tunog sa dilim.

Baka daga 'yun?

Hindi, mas malala-walang dudang tunog ng mga yabag.

Tah...

Ang pag-alingawngaw ng mga bota ng balat sa sahig ay pumilas sa katahimikan ng gabi.

Nilamon ng takot si Katie.

Uncontrollable ang pagkibot ng kanyang bibig, at nanginginig ang kanyang boses sa pagsasalita. "Nakatira ka ba dito? Hindi ko sinadyang manggulo. Aalis na sana ako..."

Ngunit habang bumabangon siya, isang malaking kamay ang humawak sa kanya mula sa likod.

Isang matalim na patalim ang lumapat sa kanyang marupok na leeg.

Si Katie ay takot na takot na halos hindi niya maibuka ang kanyang bibig upang magsalita.

Isang malamig at maskuladong boses ang nagtanong sa kanya mula sa itaas.

"Sino ang nagpadala sa iyo rito?"