Paalam,Ang Bossy kong Asawa

Ang tunog ng papel na bumagsak sa matigas na ibabaw ay umalingawngaw sa silid.

Isang kasunduan sa paghihiwalay ang inihagis sa harap ni Tessa Lopez.

"Nagising na ang pinsan mo, at ipinangako ko sa kanya na siya lamang ang magiging asawa ko habang siya'y nabubuhay. Pirmahan mo ito, Tessa, upang matapos na natin ang ating kasal."

Wala ni katiting na pagtataka ang makikita sa mukha ni Tessa. Agad niyang naisip na mangyayari ito nang marinig niyang nagising na ang kanyang pinsan.

Tinitigan niya ang lalaki at mapait na nagtanong, "Hindi mo pa rin ba ako pinaniniwalaan?"

Sinuklian ni Samuel Pearson ng mapanlait na ngiti. "Bakit ko naman paniniwalaan ang isang sakim at walang saysay na babae na katulad mo?" Gayunpaman, huwag mo na akong gawing paulit-ulit. Pirmahan mo ito, at magiging sa'yo na ang villa na ito. Sana naman sapat na ito para sa iyo, 'di ba? Ako ay lubos nang mapagbigay."

Ngumiti si Tessa nang may pandudusta.

Tunay niyang pinaniwalaang siya ay mapagbigay sa kanya dahil lamang binibigyan niya ito ng bahay.

Kinuha niya ang dokumento at binasa ito. Nakapirma na siya roon.

Nakaramdam si Tessa ng bara sa lalamunan at matinding pagnanasa na umiyak.

Gayunpaman, pinilit niyang pakalmahin ang sarili.

Ibinaling muli niya ang kanyang tingin kay Samuel at nagtanong, "Pumayag ba si Lola dito?"

"Hindi ka maaaring umasa palagi kay Lola tuwing ikaw ay nahahagip sa alanganing sitwasyon. Hindi ka niya matutulungan sa lahat ng pagkakataon." Sa malamig na tinig, sinabi ni Samuel, "Alam mo naman kung bakit kita pinakasalan. Ngayon, itigil mo na ang kasakiman mo, kung hindi ay mas lalo kitang kamumuhian."

Nag-ikut-ikot ang mga mata ni Tessa. "Kinamumuhian mo na nga ako. "Ano ang magiging kaibahan kung mas lalo mo pa akong kamuhian?"

"Tessa!" Tinawag ni Samuel nang hindi mapakali.

"Sige, pipirmahan ko," sabi ni Tessa habang kinukuha ang panulat.

Matapos magising ang kanyang pinsan, nakatanggap siya ng napakaraming malalapit na larawan nila ni Samuel. Malinaw na sila ay nagmamahalan, kaya't wala nang dahilan pa para manatili si Tessa sa kanyang pag-aasawa sa kanya.

Sa pag-iisip na iyon, binura niya ang pangalan ng villa sa kasunduan ng diborsyo bago tuluyang pumirma.

Basta ganoon lang, natapos na ang tatlong taong pagsasama nila bilang mag-asawa.

Sa wakas ay malaya na siya.

Ibinalik ni Tessa kay Samuel ang mga kasulatan sa diborsyo at sinabing, "Bigyan mo ako ng isang oras. Aalis na ako oras na matapos akong mag-impake."

Kumunot ang noo ni Samuel. Tinitigan niya ito nang mariin at sumagot, "Ang villa na ito ay sa iyo." Hindi mo kailangang umalis."

"Hindi ko 'yan kailangan. Para sa akin, bawat lugar na napuntahan mo..." Matapos ngumiti, nagpatuloy siya, "Lahat sila'y marurumi."

"Tessa!"

Hindi pinansin ang galit ni Samuel, itinulak niya ito palabas ng silid, hindi na kasing-sunurin tulad ng dati.

Isang oras ang nakalipas, natuklasan ni Tessa na wala na si Samuel nang bumaba siya. Nakatitig siya sa Casio na relos-pang-lalaki na hawak niya sa kanyang mga kamay.

Ito'y isang regalo na inihanda niya para sa darating niyang kaarawan. Ngunit ngayon, ito'y wala nang saysay dahil pinutol na niya ang anumang inaasahan sa kanya. Sa katunayan, ang pagtingin pa lamang dito ay matindi na ang sakit.

Walang pag-aalinlangan, itinatapon niya ang relos na nagkakahalaga ng milyon sa basurahan.

Siya ay malalim na nagbuntong-hininga, nagdadalamhati na ang nakaraang tatlong taon ay nasayang lamang.

Ngayon, tapos na ang lahat. Simula ngayon, mabubuhay na siya para sa kanyang sarili.

Sumakay si Tessa ng taxi upang makarating sa kanyang sariling pribadong tirahan.

Binili niya ang kanyang villa ilang taon na ang nakakaraan, ngunit hindi siya bumalik doon dahil lumipat siya upang manirahan kasama si Samuel.

Lahat ng mga tagapaglingkod ay nagulat na makita siya. Ilang sandali pa, nakatayo sila nang magkakasunud-sunod, ang kanilang mga tinig ay nagtataas sa isang magalang na koro: "Maligayang pagdating sa bahay, Ginang Pearson!"

Inilapag ang kanyang mga bagahe, bumagsak si Tessa sa sopa at minasahe ang balat sa itaas ng kanyang mga kilay. Itinuwid niya, "Hindi na ako si Ginang Pearson ngayon. Tawagin niyo akong Binibining Lopez mula ngayon."

Noong araw, ikinararangal niyang makilala bilang Mrs. Pearson, ngunit ngayon, natagpuan niyang ironic ang titulong iyon.

Sa kabila ng kanilang kuryusidad, umalis ang mga tagasilbi na hindi nagtatanong ng anumang katanungan.

Pagkatapos niyang pumasok sa kanyang silid, tinawagan ni Tessa ang kanyang katulong, si Monica Herbert. "Kumusta? Kamusta ka?"

"Ikaw ang unang tumawag sa akin." "Ito ay bago," wika ni Monica, halatang may pagkabigla sa kanyang tono. "May nangyari ba?"

"Simula ngayon, opisyal na akong walang karelasyon." "Simula ngayon, wala akong ibang gagawin kundi tutukan ang aking karera."

"Ano? Talaga?" bulalas ni Monica na hindi makapaniwala.

"Oh my god! Tama ba ang narinig ko? Napaka-alay mo sa iyong asawa nitong nakaraang tatlong taon na nagbitiw ka pa sa trabaho para maging full-time na maybahay. Bakit kayo naghiwalay? "Hindi mo ako niloloko, di ba?"

Si Monica ang kanyang katulong. Siya ay isa sa iilang tao na nakakaalam na si Tessa ay may ibang katauhan.

Lingid sa kaalaman ng iba, si Tessa ay isang napakahusay na abugado na kilala sa pangalang Iris.

At hindi siya basta-bastang abugado. Sa katunayan, ang simpleng pagbanggit ng kanyang pangalan ay sapat na upang magdulot ng takot sa puso ng maraming abugado.

"May nagtatanong ba para sa akin kamakailan?" Tanong ni Tessa kay Monica, na hindi pa naka-recover sa pagkagulat. "May mga interesanteng kaso ba?"

Naalala ni Monica ang isang kamakailang pangyayari at napabuntong-hininga. "Oo, meron, at ang kliyente ay nag-aalok ng napakataas na gantimpala sa sinumang makatutulong sa kanila na manalo sa kaso. Gayunpaman, walang sinuman ang may tapang na tanggapin ito." "Bukod pa rito, talagang hindi mo ito matatanggap."

"Sabihin mo pa sa akin ang tungkol dito." Nahikayat na si Tessa ngayon.