Bilyonaryong Ex-wife:Hindi Ko Mabubuhay ng Wala ka

Malalim na ang gabi.

Si Lucinda Ross ay hindi mapakali sa kanyang pagtulog.

Ramdam niya ang bigat ng isang lalaki sa ibabaw niya, hirap siyang huminga dahil dito.

Rinig niya ang malalim na paghingal nito at ramdam ang mainit na hiningang dumadampi sa kanyang pisngi.

At bigla na lang, hindi niya inasahan, isang matinding hapdi sa pagitan ng kanyang mga hita.

Noong tuluyan niyang naunawaan ang nangyayari, bigla siyang dumilat, puno ng takot. Pilit niyang sinisilip sa dilim ang lalaking nasa ibabaw niya.

"Nathaniel... Ikaw ba 'yan, Nathaniel?"

Ungol lang ang naging sagot nito, sabay tama sa ilong niya ng matapang at masangsang na amoy ng alak. Wala na siyang nagawang ingay pa, tiniis na lang ang bawat galaw na parang doon nakasalalay ang buhay ng lalaki.

Hinayaan ni Lucinda ang sarili niyang huminga nang maluwag nang makilala niya ang boses nito. Sa puntong 'to, wala na siyang nagawa kundi magpaubaya sa mapusok nitong pag-atake, kahit paminsan-minsan ay napapasinghap siya sa sakit.

Lalo pang naging balisa ang galaw niya, at kinailangan niyang kagatin ang kanyang ngipin para tiisin ang kakaibang halo ng sakit at sarap. Kahit gano'n, hindi niya maiwasang maramdaman ang kakaibang saya sa biglaang pagbaligtad ng mga pangyayari.

Tatlong taon na silang kasal, pero ni minsan, hindi pa siya nahawakan ng asawa niyang si Nathaniel Roberts. Ayaw niya.

Napilitan siyang magpakasal dahil sa utos ng lolo niyang si Logan, kaya naman laging may kimkim na galit si Nathaniel kay Lucinda at palaging malamig ang pakikitungo nito sa kanya.

Sa ngayon, hindi na inisip ni Lucinda kung ano ang biglang nagbago sa isip nito.

Buong puso niyang inialay ang sarili sa kanya, punong-puno ng kasiyahan.

Makalipas ang ilang oras, isang malalim na ungol ang pinakawalan ni Nathaniel bago siya napabagsak kay Lucinda sa sobrang pagod. Isang sinag ng buwan ang tumagos sa bintana, binibigyang-diin ang kanyang anyo na parang isang perpektong obra maestra.

Tahimik na nakinig si Lucinda habang unti-unting bumagal ang tibok ng kanyang puso. Parang hindi totoo ang lahat, kaya't may bahaging sa kanya na nag-aalinlangang baka panaginip lang ang nangyayari.

Kung panaginip man ito, hinding-hindi niya gustong magising pa.

Iniakbay niya ang kanyang mga braso sa leeg nito. "Nathaniel," mahina niyang tinawag, puno ng pagmamahal na nadarama para sa kanya. "Nathaniel, M-"

Malapit na sana niyang sabihin na mahal niya ito, pero bago pa siya makapagsalita, narinig niyang bumubulong ito sa kalasingan.

"Ellie..."

Biglang natigilan si Lucinda, pakiramdam niya'y parang binuhusan siya ng malamig na tubig.

Parang sinaksak ang puso niya nang mapagtanto niyang nagkamali si Nathaniel-inaakala nitong iba siyang babae.

Ang totoong babaeng iniibig ni Nathaniel ay si Eleanor Turner. Siya ang first love niya. Dahil hindi sang-ayon si Logan sa kanilang relasyon, napilitan siyang manatili sa ibang bansa nang maraming taon.

Pero ngayon lang bumalik si Eleanor sa bansa.

At hindi na nag-aksaya ng oras si Eleanor-agad siyang nagpadala ng mensahe kay Lucinda, isang mensaheng tila sinadya para galitin siya.

"Nakabalik na ako. Sa lalong madaling panahon, mawawala ka na sa pamilya Roberts.

Kasal man na kayo ni Nate, pero kami ang magkasamang lumaki. Talaga bang naisip mong kaya mo akong palitan? Alamin mo ang lugar mo at bumalik ka na lang sa ampunan kung saan ka nanggaling. Doon ka naman talaga nababagay.

Siguradong alam mong ako talaga ang mahal niya. Kahit pa nasa kama mo siya nang walang saplot, sigurado akong pangalan ko pa rin ang tatawagin niya. Naiintindihan mo ba, Lucinda? Para kay Nate, ikaw ay mananatiling pansamantala lang. Isang pamalit sa akin."

Ang kanyang pamalit...

Si Lucinda ang napili ni Logan para maging asawa ni Nathaniel! Hindi siya maituturing na pamalit lang.

Naputol ang pag-iisip niya nang marinig ang tinig ni Nathaniel. Patuloy pa ring binibigkas ng asawa niya ang pangalan ng ibang babae.

Paulit-ulit na umalingawngaw sa isip ni Lucinda ang mapanuyang salita ni Eleanor. Sa sitwasyong ito, hindi na niya kayang lokohin pa ang sarili niya. Kailangan na niyang tanggapin ang katotohanang hindi siya mahal ni Nathaniel at hinding-hindi siya mamahalin nito.

Puno ng luha ang kanyang mga mata, at unti-unting nagkuyom ang kanyang mga kamay. Nanginig si Lucinda, nilulukob ng matinding lungkot at galit na bumalot sa buo niyang pagkatao.

Palaging sunud-sunuran at mapagpakumbaba si Lucinda kay Nathaniel-iniwan pa niya ang trabaho niya para lang maging mabuting asawa at maalagaan ito.

Tiniis ni Lucinda ang pang-aapi at panghahamak mula sa mapagmataas at mapanghusgang pamilya ng kanyang asawa. Hindi nagdalawang-isip ang ina at kapatid ni Nathaniel na ipakita ang kanilang paghamak sa kanyang simpleng pinagmulan, at ginawa nila ang lahat para gawing miserable ang kanyang buhay. Ayaw nang gambalain ni Lucinda si Nathaniel tungkol sa mga bagay na ito. Baka isipin lang ni Nathaniel na walang kwenta ang lahat ng 'to, kaya pinigil niya ang sariling dalamhati at pilit na nagpatuloy.

Nagpakumbaba siya nang higit pa sa inaasahan, ginawa ang lahat para maabot ang puso nito, pero tila hindi pa rin sapat ang lahat ng kanyang pagsisikap.

Bakit niya kailangang tapakan ang sariling puso at isuko ang natitira niyang dangal at respeto sa sarili?

Pakiramdam niya, napakahaba pa ng gabi.

Nakatitig lang si Lucinda sa kawalan, tila ayaw siyang dalawin ng antok.

Kinabukasan, nagising si Nathaniel nang tamaan ng nakakasilaw na liwanag na sumisikat mula sa bintana.

Minasahe niya ang sentido niya, dahan-dahang iminulat ang mga mata, at nakita si Lucinda. Siya ay nakaupo sa harap ng dresser, nakatalikod sa kanya.

Biglang bumalik sa isip niya ang mga nangyari kagabi, at nanlamig ang buo niyang katawan nang maunawaan ang kanyang nagawa. Nakatitig ito sa kanya, habang ang kanyang mga labi ay bahagyang nakakurba sa isang mapanuksong ngiti.

Kahit hindi nakaharap si Lucinda sa kanya, ramdam niya ang galit na bumalot kay Nathaniel.

Nanatili siyang kalmado at walang emosyon, patuloy sa pag skin care na parang walang nangyari. Ang sunod niyang naramdaman ay ang mahigpit na pagkakakapit sa kanyang pulso, parang bakal na bisig, bago siya marahas na hinila patayo.

Nahulog mula sa kanyang kamay ang maliit na lalagyan ng cream, bumagsak ito sa sahig at nabasag, kasabay ng pagkalat ng laman nito.

Itinaas ni Lucinda ang kanyang ulo at matapang na tinitigan si Nathaniel. Kahit puno siya ng galit, hindi niya maiwasang maramdaman ang kirot sa puso niya nang magtama ang kanilang mga mata.

"Sa tingin mo ba, mapipilitan akong kilalanin ka dahil lang nilagyan mo ng gamot ang inumin ko para makatulog ako at may mangyari sa atin?"

Lalo pang humigpit ang pagkakakapit niya sa pulso nito habang mariing binibitawan ang bawat salita.

Sa sandaling iyon, ang mukha niya ay nakakatakot.

Pero sandali... Pinainom siya ng gamot?

Isang mapait na ngiti ang ibinigay ni Lucinda sa kanya. "Talaga ba, iniisip mo na ako yung tipo ng babae na gagamit ng mga ganitong kasuklam-suklam na paraan?"

Napangisi si Nathaniel dahil sa galit at pagkainis. "Pinilit mong kunin yung tiwala ng lolo ko para lang mapakasalan ako. Kaya tigilan mo na yung pagkukunyari na parang wala kang kasalanan. Hindi ako nadadala sa ganyan. Yung walanghiya at mapagsamantala mong ugali, hindi pwedeng ikumpara kay Ellie!"

Mapagsamantala? Niloko ang kanyang lolo?

Kaya pala, ganito na talaga ang tingin niya sa kanya mula pa noong simula.

Kung gusto niyang lagyan siya ng droga, matagal na niyang ginawa yun. Bakit pa siya maghihintay ngayon at tiisin pa ang tatlong taon ng pang-aapi mula sa nanay at kapatid niyang babae?

Malinaw, hindi talaga kilala ni Nathaniel ang totoong pagkatao niya.

Nakita ni Lucinda ngayon kung gaano siya naging katawa-tawa sa pinaggagagawa niya noon. Sinubukan niyang gawin lahat para mapasaya siya at makuha kahit isang saglit na pansin mula sa kanya.

Kung ganito pala ang tingin niya sa kanya, wala nang dahilan para manatili siya dito.

Nagngitngit si Lucinda at pilit na iniiwas ang sarili, sabay tanggal ng pagkakahawak niya.

Pagkatapos, itinaas niya ang kanyang ulo at nagsalita ng may matinding determinasyon sa boses.

"Nathaniel, gusto ko na makipagdiborsiyo."