Ikulong Kita Sa Aking Puso

"Nawala ang Nobya?! Ang Kasalan ng Siglo ay Ginanap Ayon sa Iskedyul!

"Naiwan ng kanyang Fiancée ang Punong Tagapagalaw at Nakaka-impluwensya ng Ekonomiya ng Antawood?"

Iniwan si Westley Morris! Totoo Ba ang Bali-balita Tungkol sa Kanyang Kawalan ng Kakayahan?

Maraming mga balita ang patuloy na lumalabas.

Pagkatapos lumabas mula sa paliguan, tiningnan ni Gabrielle Jones ang kanyang telepono at binasa ang mga balita. Bumagsak ang kanyang puso.

Talagang naglakas-loob ang mga mamamahayag na mag-ulat ng ganito. Malinaw na hindi sila natatakot sa mga magiging kahihinatnan.

Ang pag-iisip sa maaaring maging reaksyon ni Westley sa balita ay nagdulot ng panginginig sa kanyang katawan. Magiging magulo ito kung magdesisyon siyang gumawa ng aksyon tungkol dito.

Habang pinapatuyo ang kanyang buhok gamit ang tuwalya, ina-update niya ang pahina upang magbasa pa ng dagdag. Ngunit sa kanyang gulat, nawala lahat ng balita tungkol kay Westley.

Una niyang naisip na baka may sira ang kanyang telepono. Kaya't muli niyang sinimulan ito bago muling buksan ang website. Walang anumang balita tungkol sa kasal ni Westley.

Sa simula, medyo nalito si Gabrielle. Umupo siya at nagpatuloy sa pag-browse ng iba pang mga site, palaisipan kung ano ang nangyari. Noon niya lamang lubos na naintindihan ang sitwasyon. Tiyak na gawa ito ni Westley-siya lamang ang may sapat na kapangyarihan upang pigilan ang balita sa napakaikling panahon. Napa-hinga nang malalim si Gabrielle sa pagkamangha, ang telepono niya'y nakalimutan na sa kanyang mga kamay.

Ang lalaking ito ay talaga namang kakaiba. Ang kanyang kapangyarihan at impluwensya ay lampas sa pinakamaligaw na imahinasyon niya.

Ibinalik niya ang kanyang telepono. Noon itinaas niya ang kanyang ulo, nakita niya si Westley na nakatayo mismo sa harap niya.

Bakit hindi siya man lang gumawa ng kaunting ingay habang naglalakad? Nakakakilabot.

Bigla niyang naisip na balot lang siya ng tuwalya. Bumalik ang kanyang likas na ugali, at kumilos siya para magbihis. Pero pagkatapak niya pa lang, hinawakan siya ni Westley at itinapon siya sa kama. Lumapit si Gabrielle sa ulunan ng kama, sinisikap na mapalayo siya hangga't maaari.

"Bakit... Bakit... Bakit ka nandito?" Habang nagsasalita si Gabrielle, hinigpitan niya ang pagkakabalot ng tuwalya sa kanya.

"Nakalimutan mo ba? "Ito ang ating silid-tulugan." "Siyempre pwede akong pumunta dito kahit kailan ko gusto." Tumingin si Westley sa kanya pataas at pababa at nagpatuloy, "Ang seksi mo tingnan kapag nakatapis ka lang, sa totoo lang." Alam mo bang darating ako? Kaya marahil yan lang ang mayroon ka. "Hanggang ngayon ba ay hinahangad mo pa rin ang katawan ko?"

"Hindi... Hindi, syempre hindi. Akala ko hindi ka na babalik." Naiinis na naupo si Gabrielle. May ilang basa na buhok ang dumikit sa kanyang noo, kaya sinubukan niyang alisin ito.

Kahapon ang kasal ni Gabrielle, at hindi ito masayang pangyayari. Pinilit siya na pakasalan si Westley. Naipadala siya dito kahapon ng umaga matapos niyang umalis sa pamilya Jones.

Naghintay siya ng buong araw, ngunit hindi bumalik si Westley. Hindi na siya nag-abala pang sabihan si Gabrielle kung kailan siya uuwi, kaya inisip ni Gabrielle na hindi na ito darating. 'Napakgaan niya sa timing,' naisip ni Gabrielle na may pag-asar.

"Naiinis ka ba dahil hindi kita hinawakan noong gabi ng ating kasal?" "Ganap kong naiintindihan kung ganoon ka."

"Hindi..."

Bago niya matapos ang kanyang sasabihin, mabilis na kumilos si Westley at iniyuko siya sa kama. Nakapwesto siya sa itaas niya, at sa magkabilang braso nito, para bang kinulong niya si Gabrielle. Matindi ang tingin sa kanya ni Westley.

"Papasayahin kita ngayon." "Ipinapangako ko, magiging sulit ito para sa'yo." Habang nagsasalita siya, inilagay niya ang kamay sa kanyang bewang. Napatigil si Gabrielle sa kanyang hawak.

"Huwag, huwag, huwag mong gawin ito." "Umalis ka sa akin." Mahigpit na hinawakan ni Gabrielle ang tuwalya, namumuti ang kanyang mga kamao. Ibinaling niya ang kanyang ulo sa gilid at pumikit, umaasang iiwanan siya nito.

"Hindi? Pero kasal na tayo ngayon. O nakalimutan mo na ba ang munting katotohanang iyon?" Hinigpitan ni Westley ang kanyang hawak sa kanya.

Kasabay nito, bahagya niyang hinila ang tuwalya. Naririnig ni Gabrielle ang ugong sa kanyang mga tainga. Siya'y labis na natakot kaya't napuno ng luha ang kanyang mga mata, at ang kanyang katawan ay nanginig.

"Huwag mong subukang magpaka-inosente sa harapan ko!" Ang nais lamang ni Westley ay takutin siya, pero hindi niya inaasahan na siya'y iiyak. Tumayo si Westley at tumingin pababa sa kanya. Ang kanyang mukha ay puno ng galit at pagkasuklam. "Sabihin mo kay Bryce na ibigay si Nellie. Kung hindi, ikaw ang magiging tunay kong asawa sa lahat ng paraan. Kasama na rito ang pagtupad sa iyong mga tungkulin sa loob ng apat na sulok ng silid na ito."

"Ginoong Morris, maawa ka. Patuloy akong tumatawag sa kapatid ko, pero pinatay niya ang kanyang telepono. Tinitingnan din siya nina tatay at nanay. "Hindi kami tumigil sa pagsubok na makipag-ugnayan sa kanya," ipinaliwanag ni Gabrielle nang mabilisan.

Tatlong araw na ang nakalipas, biglang pumasok sina Westley at ang kanyang mga tauhan sa bahay ng mga Jones. Sinabi niya na ang kapatid niyang si Bryce Jones ay tumakas kasama ang kasintahan ni Westley na si Nellie Collins. Nagngingitngit si Westley sa galit-sa tindi na natakot si Gabrielle para sa buhay ng kanyang pamilya sa sandaling iyon.

Binigyan sila ni Westley ng dalawang pagpipilian. Una, hahanapin nila si Bryce at Nellie at dadalhin silang dalawa kay Westley. Kung hindi nila magawa ito, kakailanganin nilang piliin ang ikalawang opsyon, na magpakasal si Gabrielle kay Westley-makakabili ito ng sapat na oras upang mahanap si Bryce.

Sa loob ng susunod na dalawang araw, nabuhay si Gabrielle sa pagkabalisa habang sinubukan ng kanyang pamilya na matagpuan ang kanyang kapatid at ang kasintahan ni Westley. Siya'y abot-abot ang kaba. Sa huli, ang nangyari ay ang bagay na labis niyang kinatatakutan. Hiniling ng kanyang ina na pakasalan niya si Westley. Ipinangako niya kay Gabrielle na itutuloy nila ang paghahanap at matagpuan ang kanyang kapatid sa lalong madaling panahon. Nararamdaman ni Gabrielle na gumuho ang kanyang buong mundo. Gayunpaman, wala siyang ibang pagpipilian kundi gawin ito-kahit man lang para iligtas ang kanyang pamilya.

Bukod pa rito, pinaniniwalaan ni Gabrielle ang kanyang ina. Pinalaki siya ng pamilya Jones nang higit sa dalawampung taon, at hindi nila siya tatratuhin na parang siya ang kanilang alay. Pansamantala lamang ito.

"Patuloy mo siyang tawagan. Kung hindi mo siya makita, makikita mo ang pagkawasak ng pamilya Jones." Tinitigan siya ni Westley nang masama sa huling pagkakataon. Pagkatapos ay lumingon siya at naglakad patungo sa kanyang walk-in closet.

Huminga nang maluwag si Gabrielle habang pinagmamasdan ang papalayong likod ni Westley. Bumagsak siya pabalik sa kama at sinubukang pakalmahin ang kanyang mabilis na tibok ng puso. Gayunpaman, ang sinabi niya ay nag-alala sa kanya. Hindi pa tapos; malayo pa ito sa pagtatapos. Hindi titigil si Westley sa paggambala sa kanya hanggang sa dumating si Bryce.

Pagkatapos ng dalawang hakbang, huminto si Westley. Nang hindi lumilingon sa kanya, sinabi niya, "Magbihis ka na. "Inutusan tayo ni Lola na bumalik."

Pinunasan ni Gabrielle ang kanyang mga luha. Bumangon siya mula sa kama at kinuha ang kanyang maleta mula sa sulok ng dingding. Binuksan niya ang kandado, kinuha ang piniling damit, at pumunta sa banyo para magpalit.

Pagkatapos palitan ang kanyang damit, bumalik si Westley sa silid. Habang nagbu-button siya ng kanyang kamiseta, huminto siya sa pagtingin sa suot ni Gabrielle. Napakunot siya ng noo at tumayo na nakabukang-kubkob ang mga braso.

"Gabrielle Jones, magtatrabaho ka ba ng mahirap at marumi? Hindi ba itinuro ng pamilya Jones kung paano magbihis nang maayos?" Hindi nag-atubili si Westley sa kanyang mga salita. Nakita niyang nag-aalangan ito sa kanyang masakit na mga komentaryo.

Ibinaling niya ang ulo at tiningnan ang kanyang kasuotan. Naka-damit siya ng asul na mahabang palda sa ibabaw ng puting T-shirt. Ito ang kanyang istilo at gusto niya ito ng lubos.

"Ganito ako kadalasang manamit..."

"Well, hindi ka na ampon ng pamilya Jones." Ikaw na ngayon ang aking asawa. Huwag mo akong ipahiya sa mga simpleng kasuotan. May ilang damit sa loob ng aparador. "Pumili ka ng damit para sa iyong sarili," sabi ni Westley, habang nakakunot-noo.

Si Gabrielle ay hindi talaga nagkaroon ng marangyang buhay. Nagtataka siya kung ang kanyang lugar sa pamilya Jones ay hindi naiiba sa isang alila.

Tumingin si Gabrielle sa aparador pero nag-aalangang kumilos. "Pero, wala naman..."

"Hindi mo ba ako naiintindihan?" Gusto mo bang ako mismo ang magtanggal ng iyong damit?" Nag-salita si Westley nang mariin habang naka-kurap ang mga mata.