Pagkatapos ng Diborsyo, Labis na Nagsisisi ang Aking Asawa

Sa aming ikapitong anibersaryo ng kasal, nagkaroon kami ni Alan Begum ng mainit na pagtatalo dahil sa aking desisyon na hindi magkaanak, at nagwakas ito sa hindi maganda.

Mamaya, nakakita ako ng post sa social media mula sa kanyang kaibigan sa pagkabata, si Danna Ahmed. "Mula sa sandaling pumasok ka sa racing circuit hanggang sa ngayon na kilala ka na, palagi akong nasa iyong tabi, at ako lamang ang laging nasa iyong tabi."

Nag-post din siya ng larawan kasama sila ni Alan at ng iba pang mga kasamahan sa koponan.

Ang mga kasamahan sa koponan ay may mapanuksong mga ekspresyon habang tinitignan sila, habang sina Alan at Danna ay nagpapalitan ng mga ngiti, na parang magkasintahan.

Subalit sa loob ng pitong taon, hindi niya ako pinahintulutang bisitahin ang kanyang mga racing events o makilala ang kanyang mga kasamahan sa koponan.

Tuwing magtatanong ako, marahan at mahinahon niya akong kinakalma. "May mga karerang nagaganap sa mataas na bilis sa track. Masyadong delikado ito. Ikaw ang pinakamamahal ko, at madudurog ang puso ko kung masasaktan ka."

Ngunit kapag pinipilit ko pa, madalas nagiging pagkabahala ang kanyang mahinahong anyo.

Kasal na kami ng pitong taon, at lumabas na ang pinakamahalaga sa kanyang puso ay ang kanyang kababatang kasintahan, si Danna.

Walang drama, kalmado kong tinanggal ang aking singsing, bumuo ng mensahe, at ipinadala ito sa kanya. "Alan, maghiwalay na tayo."

Pagkatapos ay isinuot ko ang mga itim na guwantes na matagal nang naingatan sa salaming kabinet.

Kailan pa naging delikado ang matuling karera?

Tinawagan ko si Austin Ford at sinabihan siya tungkol sa desisyon kong bumalik sa koponan.

Punong-puno ng kasiyahan ang boses ni Austin. "Nang napilitan kang umalis, at lahat ng impormasyon tungkol sa iyo ay tinakpan, wala kaming balita sa loob ng pitong taon. Akala ko hindi ka na babalik."

Mahinahon kong sabi, "Hindi ko makakayanan na iwan kayo, kaya kailangan kong bumalik."

Nagkunwaring inis si Austin at medyo nangaasar. "Pero ang proseso para sa iyong pagbabalik ay aabutin ng hindi bababa sa isang buwan. Sulitin mo ang huling buwan ng pahinga mo dahil pagbalik mo, sisiguraduhin kong magtrabaho ka nang husto."

Sa kabila ng pagiging boss ng HC Racing Club, hindi nagpakita si Austin na parang isa.

Sa aking pagkamangha, agad-agad na umuwi si Alan matapos kong ipadala ang mensahe sa kanya.

Pagpasok niya, agad siyang nagsimulang sumigaw sa akin. "Mia, ano ba talaga ang pinoproblema mo?" Isa lang itong post sa social media, at ang liit ng usapin? Walang magulang si Danna mula noong siya ay bata pa. Lumaki kami nang magkasama, kaya kailangan kong protektahan siya."

Sumagot ako, "Kaibigan mo ba siya mula pagkabata o kasintahan?"

Parang nahihiya at galit si Alan, waring nagtatama ako sa punto. "Mia, maaari bang itigil mo ang pagtingin sa mga bagay nang may pagkiling? At pumayag ako sa desisyon mong huwag magka-anak sa loob ng pitong taon. Oras na para magkaroon tayo ng anak. Gusto mo bang hadlangan ang pagpapatuloy ng ating pamilya?

Hindi ko man lang siya tiningnan.

Sa nasaksihan ito, nagbago ang tono ni Alan. "Mia, alam mo kung gaano kita kamahal. Gusto ko lang magkaroon ng anak kasama mo. Spoiled si Danna dahil sa akin. Makikipag-usap ako sa kanya ng maayos. Huwag kang magalit, okay?

Noong nakaraan, baka bumigay pa ako, pero pagkatapos ng maraming beses, hindi na ako magiging mahina pa.

Hinila ko ang aking kamay mula sa kanyang pagkakahawak at kalmadong sinabi, "Matagal nang naupos ang ating pagmamahalan dahil sa'yo." Tungkol sa bata, hindi kita bibigyan ng isa. Mayroong taong handang magluwal para sa'yo.

Hindi inasahan ni Alan na magiging matatag ako, kaya't tuluyan na niyang tinanggal ang pagpapanggap. "Mia, huwag kang maging padalos-dalos!"

"Alan, natatandaan mo ba nga kung anong araw ngayon?"

Sandali siyang natigilan, at biglang tumunog ang kanyang telepono. "Alan, sobrang sakit ng tiyan ko. Mamamatay na ba ako... Pwede mo ba akong dalawin?"

Ang matamis at pamilyar na tinig ay walang iba kundi si Danna.

Umiismid si Alan, ang kanyang tono ay nagmamadali. "Huwag kang magsalita ng mga kalokohan, Danna. Huwag mag-alala, andiyan ako agad."

Pagkatapos ng tawag, sinermunan ako ni Alan, "Mas mabuti na pag-isipan mo ang iyong mga ginawa."

Ang tunog ng malakas na pagsara ng pinto ay umalingawngaw, kaya tumayo ako upang magbuhos ng sarili kong baso ng pulang alak.

Malaking bahagi si Danna sa dahilan kung bakit kami ni Alan ay nagkalagay sa ganitong masamang sitwasyon ngayon.

Mahirap para kay Alan na magkunwari ng pitong taon, kaya sa wakas ay lumabas na ang kanyang tunay na ugali.

Magaan sa pakiramdam na wala kaming mga anak. Tiningnan ko ito bilang isang mabuting bagay.

Binuksan ko ang aking telepono at nakita ang pinakabagong post ni Danna sa social media.