Isang Pag-ibig na Hinayaan Niyang Mamatay

"Brenden, ang aming Daniela..."

Sa sobrang lamig ng morge, lumuhod si Corinna Roberts, namumuo ang mga luha sa kanyang paningin. Sa tabi niya ay ang maliit, sunog na pigura ng kanyang anak na babae, halos hindi na makilala.

Paano niya natitiis ang kalungkutan sa pagkawala ng isa pang anak? Tatlong taon lamang ang nakalipas, isang trahedya na aksidente sa sasakyan ang nagdulot ng maagang panganganak, na nagresulta sa pagkamatay ng kanyang kambal na anak bago pa man niya ito mahawakan.

Simula noon, ang lahat ng pagmamahal at pag-asa ni Corinna ay nakasentro sa kanyang isa pang anak na nakaligtas-si Daniela Roberts, na masayang nag-tatlong taong gulang noong nakaraang araw.

Kahapon lang, napuno ng tawa ni Daniela ang mga bisig ni Corinna, ang kanyang parang bata na boses ay nagpapahayag ng kanyang kagustuhang magkatuluyan.

Si Daniela, napakabata at mahalaga...

Ngunit ngayon, isang malupit na boses ng lalaki ang bumasag sa solemne na kapaligiran. "Corinna, sa loob ng maraming taon ay tiniis kong palakihin ang bastard na ito, at hindi mo ito pinahalagahan. Inaasahan mo ba talaga na malungkot ako ngayon?"

Malamig ang tono ni Brenden Roberts, walang kalungkutan, kahit na patay na ang kanilang anak na babae sa harapan niya.

Hindi lang siya nagpakita ng kalungkutan, binansagan pa niya ito bilang isang bastard.

"Naririnig mo ba ang iyong sarili, Brenden?" Nanginginig ang boses ni Corinna, nangingilid ang mga luha sa kanyang mga mata, lumalalim ang kawalang-paniwala sa bawat echo ng kanyang mga salita.

"Ikaw ang nawalan ng ugnayan," pakli ni Brenden, ang boses ay bumaba sa isang masasamang bulong, ang kanyang mga mata ay kumikislap na nagbabala. "Ipaliwanag kung paano, Corinna, nanganak ka noong na-vasektomize ako?"

Suray-suray si Corinna, natamaan ng akusasyon, napatitig sa kanya ang gulat na tingin nito.

Ano ang ipinahihiwatig niya?

Isang vasectomy ang ginawa sa kanya? kailan?

Sa pagmumuni-muni sa isang partikular na insidente mula apat na taon na ang nakalipas, pagkatapos lamang ng kanilang kasal, malinaw na naalala ni Corinna kung paano pinilit ni Brenden, sa isang estado ng pagkalasing, ang kanyang sarili sa kanya. Maaaring nakalimutan niya ang gabing iyon dahil sa kanyang kalasingan, ngunit para kay Corinna, malinaw at masakit ang alaala, na walang pag-aalinlangan na si Daniela nga ay tunay niyang anak.

Habang sinusubukan pa rin ni Corinna na tanggapin ang paghahayag na ito, isang dokumento ang lumipad mula sa itaas at dumapo sa shroud na tumatakip kay Daniela. Nababalot ng lamig ng morge, ang malamig na tono ni Brenden ang pumutol sa katahimikan. "Pirmahan mo itong divorce papers. Mula sa sandaling ito, sinira ko ang lahat ng ugnayan sa iyo at sa iyong pamilya, ang mga Gordon."

Ang kanyang mga salita ay hindi nagbigay ng puwang para sa talakayan.

Sa matingkad na setting ng morge, kasama ang katawan ng kanyang anak na babae sa tabi niya at ang mga papeles ng diborsyo sa harap niya, bawat aspeto ay tila malupit na kinukutya ang mga taon na ginugol ni Corinna sa kasal ni Brenden.

Ang hakbang na ito upang putulin ang ugnayan sa pamilya Gordon ay naging malinaw.

Ang apat na taon na ibinuhos niya sa pag-aalaga sa kanilang pagsasama ay mga bagay na bagay lamang sa kanya.

Para kay Brenden, ang kasal ay malinaw na isang estratehikong pakana lamang para sa paghihiganti.

Sa mahigpit na pagkakadikit ng kanyang mga labi at multo ang kanyang mukha, determinadong tumugon si Corinna, "Tumanggi akong pumirma."

Ang kanyang ama ay nakikipaglaban pa rin para sa kanyang buhay sa emergency room matapos tangkaing iligtas si Daniela. Naisip ba ni Brenden na kaya niyang diktahan ang kanilang kasal o ang dissolution nito sa kanyang kaginhawahan? Bakit siya pumayag sa kanyang mga kahilingan?

Magsasalita pa lang sana si Corinna nang may malungkot na boses ng babae ang humarang mula sa pintuan.

"Patawarin mo ako, hindi ko akalain na hahantong sa ganito. Corinna, walang intensyon ang anak ko na magdulot ng pinsala."

Si Brinley Quinn, kasama ang kanyang anak na lalaki mula sa dating karelasyon-si Larry Quinn, ay pumasok sa malamig na morge. Ang mga mata niya ay saglit na nagtagal sa sunog na labi bago mabilis na tinakpan ang kanyang emosyon.

Napansin niya ang divorce paper na nakapatong sa tela at bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon.

"Bakit ka nandito?" Tanong ni Corinna, punong-puno ng luha ang mga mata, makapal sa paghamak ang boses habang humaharap sa babaeng bumihag sa puso ni Brenden.

Kung ang anak ni Brinley ay hindi naging sanhi ng sakuna sa paputok, buhay pa sana si Daniela.

Si Brinley, na inalis ang poot ni Corinna, ay inilapit ang kanyang anak kay Brenden, ipinaliwanag, "Ang sunog ay isang aksidente. Bata pa lang si Larry. Dapat ay pinagmasdan ko siya ng mas malapit."

Brenden casually responded, "Okay lang."

Ang kanyang mga dismissive na salita ay sumakit kay Corinna, ang kanyang sakit na malalim at matalim.

Brinley, undeterred, added, "I'm really sorry, Corinna. Si Larry ay nakakakuha ng labis na kalayaan mula kay Brenden, kita mo. Ang mga ama at anak ay may kakaibang koneksyon. Sisiguraduhin kong mas disiplinado siya."

mag-ama?

Ibig ba niyang sabihin ay anak talaga ni Brenden si Larry?