Isang Milyong Misteryo ang Nagtago ng My Runaway Bride

Nakakunot ang mga kilay ni Helena Gibson sa pag-aalala habang nakatitig sa pregnancy test. Ang tensyon na dinadala niya ay tila sa wakas ay nawala nang makita ang isang linya na nagpapahiwatig ng isang negatibong resulta.

Bang!

Ang tunog ng marahas na pagsipa sa pinto ng banyo ay nagpabalik kay Helena mula sa kanyang panandaliang pagkahinga.

Nabaluktot ang mukha niya sa sobrang gulat nang lumingon siya sa ingay, nanlalaki ang mga mata sa takot.

Pumasok ang lalaki, ang kanyang pagkainip ay umuusbong sa silid. "Kanina ka pa nandito! Sinuri mo ba? buntis ka ba o hindi?"

Nanginginig na tumayo si Helena, nawalan ng kulay ang kanyang mukha, ang maliit na pulang taling malapit sa kanyang mata ay nanlalabo sa kanyang takot.

Ang lalaki ay humarap sa kanya na parang mandaragit sa bingit ng karahasan, ang kanyang presensya ay mapang-api at nagbabanta.

Hinawakan niya ng mariin ang braso nito, namumula ang mga mata at malupit ang boses. "Ipakita mo sa akin ang test strip. Ngayon."

Sa nanginginig na mga kamay, iniabot ni Helena ang strip patungo sa kanya.

Inagaw niya ito, ang kanyang tawa ay nakakapanghinayang habang ang kanyang mga mata ay kumikinang sa isang mapanganib na liwanag.

Natigilan si Helena, nakilala ang kalmado bago ang bagyo.

Sa pagkakataong ito, gayunpaman, ang paglapit ng lalaki ay hindi nakakainis habang hinahaplos ang kanyang pisngi, ang kanyang kalupitan ay natatakpan ng nagkukunwaring lambing. "Ayos lang, sweetheart. Susubukan naming muli ngayon. Kung hindi mangyayari, baka iwan na lang kita doon ng tuluyan."

Isang matalim na kislap ng pagsuway ang sumilay sa mga mata ni Helena, bagama't ang kanyang mukha ay nanatiling nakaukit sa gulat, ang kanyang mga mata ay namumuong luha.

Natuwa sa tila mahina nitong kilos, hinigpitan ng lalaki ang pagkakahawak sa kanyang pulso, pilit siyang dinala sa ibang silid.

Bang!

Sumara ang pinto, umalingawngaw sa espasyo habang ang iba pang mga babae sa silid ay sabay-sabay na lumingon sa kanilang mga ulo, ang kanilang mga mukha ay nakaukit sa parehong bakanteng kawalan ng pag-asa.

Tulad ni Helena, sila ay nakulong sa maruming bahay na ito, naghihintay sa kanilang kapalaran bilang mga bagay lamang ng kasiyahan para sa mga piling tao sa isang liblib na isla sa isang lugar sa Eyrery.

Isang buwan bago, sapilitang dinala si Helena sa lugar na ito.

Siya ang panganay ng pamilya Gibson, na ang kayamanan ay nakasalalay sa suporta ng mayayamang kamag-anak ng kanyang ina. Nakalulungkot, ang kanyang ina ay namatay nang bata pa, at sa loob ng tatlong buwan, ang kanyang ama ay nag-asawang muli, na nagbigay kay Helena ng isang kapatid sa ama, si Eunice Gibson.

Ang pagkawala ng kanyang anak na babae ay nagwasak sa lolo ni Helena, na humantong sa kanyang paghina at kalaunan ay kamatayan, na naging dahilan upang si Helena ay isang nakalimutang miyembro ng kanyang sariling pamilya.

Para maiwasan ang hidwaan, nanatili si Helena sa sarili, hindi hinahamon si Eunice. Gayunpaman, ginawa ni Eunice at ng kanyang ina ang kanilang misyon na tiyaking miserable ang buhay ni Helena, pag-alis sa kanya ng init at kabuhayan, at matakaw na tumitingin sa kapalaran ni Gibson.

Ang higit na nagpasigla sa kapaitan ni Helena ay ang pagtataksil sa kanyang ika-21 na kaarawan, nang ang kanyang stepfamily ay nagdroga sa kanya at ibinenta siya sa isang malayong isla sa baybayin ng Eyrery.

Sa pagmumuni-muni sa kanyang kapalaran, tumigas ang tingin ni Helena.

Siya ay sumulong, at ang mga babae sa sulok ay nagshuffle para bigyan siya ng espasyo.

Sa gayong kakila-kilabot na mga kalagayan, ang pagkakaisa ay mahalaga, ngunit walang sinuman ang nangahas na lumapit sa kanya, ang kanilang mga mata ay nanlalaki sa pangamba.

Sa unang araw ni Helena dito, kumalat ang tsismis na dinala siya sa isang club at nagserbisyo sa isang high-profile na kliyente.

Mula noon, madalas na siyang sumailalim sa mga pagsubok sa pagbubuntis-katibayan na ang mga kinauukulan ay sabik na sabik na magbuntis siya, malamang na i-blackmail ang maimpluwensyang patron.

Ang misteryosong pigurang ito ay walang alinlangan na mayaman.

Isang babaeng maikli ang buhok sa tabi ni Helena na nag-aalalang bumulong, "Uy, buntis ka ba?"

Napaigting ang mga kamao ni Helena.

Nag-flashback sa kanyang isipan ang gabing iyon sa club, ang pagtatangka niyang tumakas na humantong sa kanya sa isang dimly light private room.

Biglang humawak at pinilit na sumandal sa isang sofa, natagpuan niya ang kanyang sarili na nakatitig sa mga mata na nagyeyelong tumusok habang ang isang kamay ay nakahawak sa kanyang baba.

Bagaman may kakayahang ipagtanggol ang sarili, ang kutsilyo sa kanyang lalamunan ay nawalan siya ng lakas.

Ang kasunod na karahasan ay isang blur ng sakit at punit na damit, ang huling bagay na naalala niya bago ang pagdidilim ay ang malas, masalimuot na may tinta na tattoo na Henna sa kamay ng lalaki na kumikinang na nagbabanta sa madilim na liwanag.

Nang magkamalay siya, bumalik siya sa apartment kung saan binihag ang mga babae.

Naramdaman ni Helena ang bigat ng kanyang sitwasyon-simula pa lang ito.

Hindi nagtagal, hinatid na naman siya palabas ng apartment.

Tahimik na sinusundan ang lalaki, gumugulo ang kanyang mga iniisip. Hindi na niya matiis ang isa pang gabi sa club na iyon. Kinailangan niyang tumakas. Kailangan niyang ipaghiganti ang kanyang nakaraan at bawiin ang pamana ng kanyang ina.

Ngunit ang pag-iingat ay higit sa lahat; armado ng baril ang lalaki.

Sa isang sandali ng desperasyon, ginawa niya ang kanyang paglipat.

Sa biglaang bangis, itinulak ni Helena ang lalaki sa isang tabi at sumugod sa hagdanan!

Dahil sa kawalan ng bantay, ang lalaki ay nadapa, ngunit pagkatapos ay nakabawi, sumisigaw sa kanya sa galit, "Damn it! Sa tingin mo makakatakas ka? papatayin kita!"

Hindi lumingon si Helena, bumababa siya ng hagdan nang magulo. Pagdating sa ikalawang palapag, hindi siya nagdalawang isip, umakyat sa windowsill.

Nang halos hawakan siya ng kamay ng lalaki, tumalon siya!

Ang matinis na tunog ng tumitili na preno ay bumasag sa katahimikan nang tumama siya sa simento.

Nabulag ng nakasisilaw na mga headlight, napaluhod siya sa lupa. Ang kakaibang tunog ng mga leather na sapatos ay lumapit sa mga cobblestones, huminto sa harapan niya.

Malabo at disoriented, nakita ni Helena ang gloss ng black leather shoes na pumasok sa kanyang field of view, at isang malamig at mahinang boses ang nagpahayag mula sa itaas, "Found you."