Kasal, Diborsiyado, Hinahangad Muli

"Lena, hindi pa rin sinasagot ng asawa mo ang mga tawag mo?" Nag-aalalang tanong ni Maia Gordon.

Nakita ni Lena Dixon ang hindi masabi na awa ng kanyang kasamahan.

Bawat singsing na hindi nasagot ay tila mas lalo siyang hinahabol, hinihila si Lena nang mas malalim sa madilim na pagkaunawa.

Dalawang araw lang ang nakalipas, bumisita si Lena sa isang art gallery para pangasiwaan ang mga paghahanda para sa paparating na exhibit ng kanyang asawa. Nang walang babala, ang kisame ay bumagsak, iniwan ang kanyang nakulong sa ilalim ng mga labi para sa paghihirap na oras, desperadong tumawag sa kanyang asawang si Theo Haynes nang walang tugon.

Nang sa wakas ay palayain siya ng mga rescuer, basang-basa siya sa sarili niyang dugo, nabasag nang husto ang kanyang balikat kaya nangangailangan ito ng mga metal na turnilyo upang magkadikit. Ngayon pa lang, masakit na umaalingawngaw ang bawat pintig ng puso niya sa nasugatan niyang balikat.

Napatitig si Lena sa madilim na screen ng phone niya. Ang kanyang mukha ay parang multo na maputla, ang mga daliri ay nanginginig na hindi mapigilan dahil sa matagal na trauma.

Ngunit ang pinakamalalim na sakit ay hindi mula sa kanyang mga pisikal na pinsala. Nagmula ito sa nagyeyelong realisasyong tumutusok sa kanyang puso.

Sa tuwing kailangan ni Lena si Theo, lagi siyang nawawala.

Nasaksihan ni Maia ang tahimik na paghihirap ni Lena, hindi napigilan ni Maia ang kanyang pagkabigo. "Ano bang problema ng asawa mo? Maaari kang mamatay, ngunit hindi ka man lang niya matawagan pagkatapos ng dalawang araw? Mapapalabas ka na, at hindi pa siya nagpapakita. Maaari ka ring maging single sa ganitong rate."

With quiet sarcasm, Lena murmured, "Siguro masyado siyang nakatali."

Palaging ginagamit ni Theo ang trabaho bilang isang kalasag-masyadong abala, palaging hindi available.

Tatlong taon na ginugol sa kasal sa kanya, at ang tanging natamo ni Lena ay isang walang laman na titulo, isang titulong kinapitan niya nang walang kabuluhan.

Tumaas ang tono ni Maia. "Masyadong nakatali para sagutin ang kanyang telepono? Hindi iyon busy-malamig ang loob niyan."

Ang kanyang mga salita ay hiniwa nang malalim si Lena, pinutol ang mga huling labi ng kanyang mga ilusyon.

Nilamon ni Lena ang kanyang pait, pinilit ang isang ngiti na mas masakit kaysa sa luha.

Biglang napabuntong-hininga si Maia, nanlaki ang mata sa isang bagay sa phone niya. "Ay, wow. Lena, tingnan mo-parang nag-internasyonal na paglipad ang walang kwentang Mr. Haynes para lang dumalo sa art exhibition ng kanyang babae. Binitawan ang lahat para lang sa kanya."

Isang lamig ang bumalot sa gulugod ni Lena.

Ibinigay ni Maia ang telepono, lantarang nanunuya, "Tingnan mong mabuti si Mr. Haynes. Ikumpara mo siya sa asawa mo. Muntik ka nang mamatay, at ang iyong asawa ay walang pakialam kahit isang tawag. Lena, bakit hawak mo pa rin ang isang tulad niya?"

Tinitigan ni Lena ang walang salita, na-freeze sa ningning ng screen.

Walang ideya si Maia-ang Mr. Haynes na kanyang tinutukoy ay ang malamig na pusong asawa ni Lena.

Sa sandaling iyon, nabasag ang maingat na ginawang mga delusyon ni Lena. Ang inaakalang business trip ni Theo ay isang kabuuang kasinungalingan. Naglakbay siya sa kalahati ng mundo para sa kanyang unang pag-ibig, si Violet Ford.

Noon, tila nakatakdang magpakasal sina Theo at Violet.

Pagkatapos ay isang pag-crash ng sasakyan ang nawala sa paningin ni Theo, at si Violet ay tumakas sa ibang bansa, na iniwan siya sa kanyang pinaka-mahina.

Sa kanyang pinakamadilim na mga araw, si Lena ay nanatiling tapat sa tabi niya. Lahat ay tinutuya ang kanyang katapatan, ngunit hindi niya pinansin ang kanilang pangungutya, sa paniniwalang ang kanyang debosyon balang araw ay makakamit ang tunay na pagmamahal ng kanyang Theo.

Matapos mabawi ang kanyang paningin, walang inalok si Theo sa kanya kundi isang kasal ng kaginhawahan.

Habang nakatingin siya ngayon sa mainit na pagmamahal sa mga mata ni Theo habang binabati niya si Violet sa airport, sumakit ang tiyan ni Lena.

"Nakumpirma ang Romansa? Tinatanggap ng CEO ng Haynes Group ang Artist Vee sa Airport."

Ang pagbabasa ng headline ay sinira ang huling bahagi ng pag-asa ni Lena.

Ang artist na si Vee, na ang eksibisyon ay masusing inayos ni Lena, ay walang iba kundi si Violet mismo.

Sa lahat ng panahon, nag-organisa si Lena ng isang kaganapan para sa tunay na pag-ibig ni Theo, at halos ikamatay nito ang kanyang sariling buhay.

Habang siya ay nakulong at natatakot sa ilalim ng mga durog na bato, nakilala ni Theo si Violet, na muling nag-aapoy sa kanilang nawawalang apoy. Pakiramdam ni Lena ay parang mas lalo pang namilipit ang kutsilyo sa kanyang puso.

Oblivious sa reaksyon ni Lena, nagkomento si Maia sa larawan. "Tingnan mo ang kanyang ekspresyon-napakaamo at mainit. Balita ko college sweethearts sila. Siguro sa wakas nakahanap na sila ng paraan para magkabalikan. Mukhang perfect talaga silang magkasama."

Tahimik at mapait na tumawa si Lena. "Tama ka-ang perpekto nila."

Ibinalik niya ang telepono ni Maia nang walang sabi-sabi, pagkatapos ay tahimik na umalis, pauwi.

...

Hindi umuuwi si Theo hanggang hatinggabi na.

Pagpasok pa lang niya sa loob ay bumungad sa kanya ang hindi pamilyar na iritasyon.

Karaniwan, nag-iiwan si Lena ng isang malugod na liwanag, gaano man siya kagabi sa pagbabalik. Ngunit nabalot na ngayon ng kadiliman ang bahay, na lumilikha ng isang pakiramdam ng kawalan ng laman.

Dahil sa hindi pangkaraniwang kapaligiran, umakyat si Theo sa hagdan at pumasok sa master bedroom.

Sa madilim na liwanag ng buwan, ang maliit na frame ni Lena ay nakabaluktot sa ilalim ng mga kumot.

Sa sandaling lumakas ang pinto, binuksan ni Lena ang kanyang mga mata, gising na gising.

Napuno ng hindi pamilyar na amoy ang hangin, matamis na masangsang na pabango na hindi niya nakilala. Akala niya kay Violet iyon.

Isang nag-aapoy na sakit ang bumalot sa dibdib ni Lena. Sa kabutihang palad, tinakpan ng dilim ang kanyang pagkabalisa.

Humiga si Theo sa tabi niya. Tahimik, inabot siya ni Lena, ipinasok ang kanyang kamay sa ilalim ng kanyang kamiseta.

Tinunton niya ang mainit nitong tiyan, pababa, pababa pa rin.

Napabuntong hininga si Theo. Bigla niyang hinawakan ang pulso nito, na may tensyon sa boses. "Ano ang sinusubukan mong gawin, Lena?"