Passion Unleashed: Pagkarga sa Anak ng Presidente

"Huwag kang maingay, at hindi kita sasaktan. Blink kung naiintindihan mo." Ang boses ay lumabas mula sa likurang upuan-mababa, makinis, at mapang-utos. Ang kalmado sa kanyang mga salita ay sumalungat sa tindi ng kanyang titig, sapat na matalim upang mag-freeze ang hangin.

Isang panginginig ang gumapang sa gulugod ni Roselyn White. Napakurap siya, sumuko. Ang bariles ng kanyang baril ay naka-lock sa likod ng kanyang bungo. Isang maling galaw, at alam niyang matatapos na ito.

Katatapos lang niya sa kanyang unang biyahe sa Uber para sa gabi nang may isang estranghero na pumasok at na-hijack ang kanyang sasakyan pauwi.

Paralisado sa takot, hindi kumikibo si Roselyn. Sa di kalayuan, ilang lalaking nakasuot ng itim na suit ang sumulong na may mga nakabunot na sandata, mabangis ang kanilang mga ekspresyon, tinitingnan ang lugar na parang mga mangangaso na lumalapit sa biktima.

"Mag-isa lang siya sa labas ngayon. Ito ang aming pinakamahusay na pagbaril upang patayin siya. Bukod pa rito, nakalanghap siya ng mataas na dosis ng makapangyarihang aphrodisiac na iyon, at malapit na itong magkabisa. Hindi siya makakalayo. Kung hindi natin mahanap si Nathan Lawson, ipapawala tayo ng amo sa Crocodile Bay."

Habang unti-unting naglalaho ang mga yapak ng grupo, napatingin si Roselyn sa rearview mirror. Ang lalaking nasa likurang upuan ay may kakaibang pamumula sa kanyang mukha. Malinaw na siya si Nathan-ang target nila.

Parang pamilyar sa kanya ang pangalan nito. Pakiramdam niya ay narinig na niya ito sa kung saan.

"Huwag mong subukan ang anumang nakakatawa. Start the car," ani Nathan na parang binabasa ang iniisip ni Roselyn. Tinanggal ng kanyang hinlalaki ang kaligtasan, at naging matalim ang kanyang tingin.

Nanatiling naninigas si Roselyn, ang bilis ng pulso. Ang baril lamang ay sapat na dahilan upang manatiling maingat.

"Tingnan mo, maari kong bigyan ka ng pera sa halip, ginoo. Maaari kang mag-book ng isa pang biyahe, okay? Ang aking lolo ay nasa ICU, at sinusubukan ko lamang na gumawa ng sapat upang matulungan siya. Dalawang trabaho na ang pinagsusumikapan ko para manatiling nakalutang-at ngayon, narito ka nang may baril sa aking ulo. Bakit nangyayari sa akin ito?" Namilog ang mga mata niya habang nakahawak sa kahit anong kapirasong awa na mayroon pa siya.

Nakaupo si Nathan na nakadapa sa likuran, hindi pantay ang paghinga, nag-aapoy ang katawan mula sa loob. Ang aphrodisiac na ininom niya sa droga ay napunit sa kanyang sistema, na nagpalabo sa kanyang pagkakahawak sa realidad.

Nahuli niya ang panginginig sa boses nito-totoo at pagod. Hindi niya binalak na ilagay sa panganib ang sinuman ngayong gabi. Katatapos lang ng birthday party ng kanyang mentor, walang bantay, walang entourage-at ngayon, heto siya, nakaatras sa isang sulok na walang pagpipilian kundi ang magsama ng isang estranghero.

"Dalhin mo ako dito. Mabilis..." ungol niya, bahagya itong napahawak habang iniaabot ang destinasyon.

Naisip ni Roselyn na lumaban, ngunit mabilis na natapos ang bakal ng baril na nakadikit sa kanyang balat.

Nanginginig ang kanyang mga binti sa ilalim niya, ngunit sa panganib na makapal sa hangin, mabilis niyang sinuntok ang address at pinaharurot ang sasakyan palabas ng underground lot, si Nathan ay hingal na hingal sa likurang upuan.

Matapos ang mga buwan sa kalsada, alam ni Roselyn ang mga hotspot ng lungsod tulad ng likod ng kanyang kamay.

Ngunit ang destinasyon sa kanyang screen ay hindi pamilyar, malayo sa kanyang karaniwang ruta. Kahit na ang GPS ay minarkahan ito ng isang bituin-kakaiba.

Walang oras para pag-isipan ito. Sinundan ng sasakyan ang hudyat sa isang makapal na bahagi ng kagubatan. Nang sa wakas ay naka-park na siya, tumingin siya sa likod. "Sir, ito ba ang lugar?"

Napasandal si Nathan sa upuan, hawak-hawak pa rin ang sandata na parang nakasalalay ang buhay niya rito.

Hindi siya sumagot. Sa pagod na buntong-hininga, tinanggal niya ang kanyang seatbelt, lumabas, at binuksan ang likurang pinto. Habang nakasandal siya, nakapulupot ang mga daliri sa kanyang pulso.

Nawala ang kanyang paa at bumagsak pasulong, lumapag sa ibabaw ni Nathan. Isang matinding init ang bumalot mula sa kanyang katawan-sobrang init para maramdaman na baka masunog ito sa kanyang balat.

"You should at least pay the fare," she said shakily, trying to shove him off. Dumampi ang malamig nitong palad sa nagliliyab nitong dibdib.

Ang kalmado ni Nathan ay nakabitin sa pamamagitan ng isang thread. Ang isang haplos na iyon ay naglinis.

Hindi siya nakakalimutan. Nang matagpuan ng kanyang kamay ang kanyang baba, ang apoy sa kanyang mga mata-hilaw at gutom-ay eksaktong nagsabi sa kanya kung ano ang gusto niya.

Sa loob ng masikip, malilim na upuan sa likod, ang panganib ay nakabitin nang mabigat, dahan-dahang nabubuo habang ang simoy ng hangin sa gabi ay gumalaw sa labas.