Nameligaw sa Mga Mirasol

"Handa akong pumunta sa Otresh at sumali sa Doctors Without Borders." Matigas ang boses ni Kenia Watson.

Saglit na nag-alinlangan ang Chief Medical Officer bago nagsalita. "Ang misyon ng tulong sa Otresh ay tatagal ng hindi bababa sa dalawang taon. Pumayag ba ang asawa mo na pumunta ka?"

Pinaikot niya ang singsing sa kanang kamay, tumahimik sandali, at saka sumagot, "Maghihiwalay na tayo. Sana hindi mo sasabihin sa kanya kung saan ako pupunta pagkatapos kong umalis."

Siya ay nagparaya nang husto, patuloy na naghahanap ng katotohanan mula noong nakalipas na mga taon.

Nang ma-diagnose siya na may cancer, nakipagrelasyon ang kanyang asawa sa kanyang stepsister.

Sa pagkakataong ito, pinili niyang bumitaw at umalis, na ayaw na niyang makasama pa ito.

"Hobson Watson, sa isang buwan, libre na tayo."

Gayunpaman, nang siya ay may malubhang karamdaman, lumuhod siya sa tabi ng kanyang higaan sa ospital, na paulit-ulit na nananalangin para magising siya.

... ...

"Dr. Watson, nakapagdesisyon ka na ba? Si Otresh ay nalubog sa digmaan, at maaaring hindi ka na bumalik."

Kinuha ni Kenia ang panulat sa mesa at mariing pinirmahan ang kanyang pangalan. "Handa akong pumunta sa Otresh at sumali sa Doctors Without Borders."

Lumapit sa kanya ang nakatatandang Chief Medical Officer at hinawakan ang kamay niya. "Tulad ng iyong ama, ikaw ay may marangal na puso bilang isang doktor. Pero pumayag ba ang asawa mo na pumunta ka?"

Lumambot ang mukha ni Kenia na may banayad na ngiti. "Malapit na tayong maghiwalay. Hindi na mahalaga ang kanyang opinyon."

Pagkauwi mula sa ospital, ang sumalubong sa kanya ay ang nakita niyang kapatid na babae na nakaupo sa kandungan ng kanyang asawa, ang dalawa ay malapit nang magkadikit.

Siya ay nagpakawala ng isang malamig na tawa at, sa paglampas niya sa kanila, ay naglabas ng isang pangungusap. "Hobson, wala ka talagang standards if you find someone like her appealing."

Hinaplos ng kamay ni Hobson ang balingkinitang baywang ng babae, ang malalalim na mata ay nakatutok kay Kenia.

"Ganun ba? Mas magaling siya sa kama kaysa sa iyo."

Sa mga salitang iyon, walanghiya silang naghalikan sa harapan niya.

Tinapunan niya sila ng malamig na tingin at umakyat sa kwarto niya.

Pinagmasdan ni Hobson ang kanyang papaatras na pigura, nakakuyom ang kanyang mga kamao, ngunit nagawa pa ring ngumiti sa babaeng nasa harapan niya.

"Hobson, sa tingin mo magagalit siya?"

Bahagyang kumunot ang noo ni Hobson, hinaplos ang kanang pisngi.

"Masyado niya akong mahal para magalit."

Pagdating sa kanyang silid, kinuha ni Kenia ang isang ulat mula sa drawer, nakakunot ang kanyang noo.

Ang ulat ay parang isang punyal sa kanyang puso.

Late-stage na kanser sa tiyan.

Naalala niya ang araw ng diagnosis, paikot-ikot sa koridor ng ospital na may hindi mapakali na puso, na nag-udyok sa kanya na i-dial ang numero ni Hobson.

Sa sandaling iyon, gusto niya lamang marinig ang boses nito, kahit na wala itong magandang sasabihin.

Ngunit ang tawag ay sinagot ng boses ng kanyang stepsister. "Nasa shower si Hobson. may kailangan ka ba?"

Nanginginig ang kamay niya nang bigla niyang ibinaba ang telepono.

Ikinagalit siya ni Hobson, lahat ay dahil sa isang tsismis.

Noong una silang ikinasal, si Hobson ay labis na nagmamahal sa kanya.

Ngunit sa ikalawang taon ng kanilang pagsasama, matapos marinig ang mga tsismis na ang medikal na pagkakamali ng kanyang ama ay naging sanhi ng pagkamatay ng kanyang unang pag-ibig, hindi na siya muling nagpakita sa kanya ng mabait na mukha.

Ibinunyag ni Hobson sa publiko ang insidente, na humantong sa pagsuko ng kanyang ama sa panggigipit at pagkitil ng sariling buhay.

Pagkatapos ay nagsimula siyang pumunta sa mga nightclub at bar, na nag-uuwi ng sunod-sunod na babae, na naging matalik sa kanila sa harap niya.

Noong una, hindi makapaniwala si Kenia na hindi na niya ito mahal. Siya ay paulit-ulit na inakusahan, ngunit siya ay malamig na sumagot, "Hindi ko na mamahalin muli ang anak na babae ng isang mamamatay-tao."

Ngayon, ang pagsama sa kanyang kapatid na babae ay isa na lamang na paraan para makabawi sa kanya.

Alam ni Hobson kung ano ang pinakamahalaga sa kanya at kung paano pahihirapan ang kanyang puso.

Nanlalabo ang mga mata ni Kenia, mahigpit na hinawakan ang ulat bago ito pinunit at itinapon sa basurahan.

"Hobson, malapit na tayong makalaya."