A Bestfriends Love

Halos sapuin ko ang dibdib sa kaba nang maabot ko ang palapag kung saan siya nanunuluyan. I was like statue on the elevator while contemplating what should I really do. Kahit kailan hindi ko naman din ito ginusto. Accidents it may called. Nadala kami sa sariling dulot ng mga katawan. I never asked for this even though I am liking him for a long time. Hindi ko balak ang manira. But what should I do then? Raise this kid alone? Pero... Napabuntong hininga ako at nanginginig na inihakbang na ang mga paa.

Ramdam ko ang kabog ng puso ko dahil sa nararamdaman. Maling-mali. But I cannot just decide for this little one... Napahaplos ako sa tiyan ko. Mali, pero walang kinalaman ito. Kung hindi tatanggapin then I will raise it alone. Pero si Zian... Sumakit lalo ang ulo ko dahil sa naisip na iyon. How can I explain it to him?

Ilan beses na nagtaas-baba ang kamay ko, naninimbang kung dapat ba na ituloy pa ito. But in the end, kahit nagtatalo ang isip at puso ko, kumatok ako. It takes how many knocks, bago bumungad sa akin ang bagong gising na si Alexander. He was still on his boxer and shirts. Hapon na tulog pa din siya?

"Abigail?" he yawned and scratches his head. "What are you doing here? Are you with Zian?"

Pero agad ako na umiling at naluluha na yumuko. How can I say this to him? Na buntis ako at siya ang ama. How can I tell him that I am bearing his child? We were both drunk, hindi alam ang ginagawa nang mga oras na iyon. Ano ang gagawin ko? Pinilig ko ang ulo sa palagi noon na iniisip. Kahit anong mangyari, hindi pwede maging rason ang alak sa pagkakamali.

Halos matumba ako sa kaba kung paano sasabihin ang pakay. Gusto ko pa tawanan ang sarili dahil naitanong ko pa talaga kung magagalit ba ito sa malalaman. Of course, Abigail!

Dahil sa tagal ko na sumagot ay inilinga niya ang tingin sa paligid ng unit niya. "May pinasuyo ba si Lauren? Uh, what are you doing here?"'

Napasinghap ako. Nilakasan ko ang loob. "Xander, I'm pregnant..."

Saglit siyang naguluhan at pinagkatitigan ako. "Congratulations, then..." May bahid ng pag-aalinlangan sa boses niya. He then scratches his head. "Alam na ba ni Zian? Congratulations to the both of you..."

Agad ko na inilingan ng paulit-ulit ang sinasabi niya. "The night we were both drunk... This is the aftermath..."

"What?" natigilan siya at nakita ko ang gulat at panlalambot sa kanya. "That was just one time, Abi... Imposible."

Suminghap ako ng hangin dahil sa pag-iyak. Pilit ko na pinapatatag ang sarili pero tuloy-tuloy ang luha ko. Masyadong magulo. Hindi ko alam kung anon a ang dapat gawin. "That is possible... Kahit kailan, walang nangyari sa amin ni Zian. Sa iyo lang. Ikaw ang una."

"That's bullshit..." bulong niya pero umabot iyon sa pandinig ko. He frustratedly groan at napahilamos pa sa mukha niya ng ilan beses. Halata ang gulat sa kanya. Who wouldn't be? May babae na lang na bigla susulpot at sasabbihin na buntis siya.

"Ano ang gagawin natin, Xander?" humupa na ang kanina ko na iyak. Pero hindi kami naalis kung nasaan man kami. Siya ay nasa loob pa ng pasilyo sa may pintuan niya. Habang ako ay nasa labas ng unit niya.

He sighed. "Alam mo na hindi ako pwede maging ama ng batang iyan. It was a mistake and we both knew that. Alam mo iyon... Iyon ang huling usapan natin tungkol doon na mananatili sa atin dalawa ang nangyari."

I stopped on my thoughts. Anong gusto niya na mangyari? "Xander, mali ako ng iniisip sa gusto mo. Sabihin mo na mali ako! How can you be this heartless? Oo, naging usapan natin iyan noon, handang-handa ako ilibing ang gabi na iyon. Pero biglang may dumating na ganito! Anong gagawin ko? Ipapalaglag ko? Ha?"

"If that will be the best choice. Isa pa, we're both still studying. Makakabuti iyon sa iyo. Lalo na sa iyo!"

I chuckled lazily with his remarks. Para sa akin? "Para sa akin nga ba? O para sa sarili mo? Para hindi mawala sa iyo Laurel? Pero paano ako? Paano itong bata?"

Napapikit siya ng mariin. "Hindi pwede, Abigail. And if I just knew, baka planado mo din! I was on messed that time kaya kinuha mo ang tyansa na iyon."