Dare to Love (Filipino)

"No, Tito Horacio! Hindi ako magpapakasal sa Kurt na iyon!" mariing tutol ni Atasha. Nasa library sila sa ancestral house ng mga Gatchitorena sa Davao.

"But we have no other choice. Lubog na ang pamilya natin sa utang. Walang naiwang pamana sa atin ang lolo mo kundi ang mga utang niya," paliwanag nito.

Mariin niyang nakuyom ang palad habang tinitingnan ang Tito Horacio niya at Tita Bettina. Mahigit isang buwan na mula nang mamatay ang lolo niya. Saka lang nila nalaman kung gaano kalaking financial crisis ang kinakaharap ng pamilya.

Ang mga ito na ang itinuring niyang magulang mula nang magkasunod na namatay ang mga magulang niya dalawang taon na ang nakakaraan. At ang mga ito na lang din ang natitira niyang kamag-anak. Handa siyang tumulong sa problema. Pero hindi niya matanggap ang ihinahaing solusyon ng mga ito.

"Sa dinami-dami ng pwedeng utangan ni Lolo, bakit doon pa sa Kurt Rieza na iyon?" nakasimangot niyang sintir. Hindi niya maiwasang sisihin ang namayapang lolo. She didn't like Kurt Rieza to start with. Unang kita pa lang niya dito ay hindi na maganda ang impresyon niya dito.

"Dahil si Kurt lang ang hindi nagbibigay ng interes. Malaking konsiderasyon ang ibinigay niya sa pamilya natin. Ilang buwan na dapat nailit ang lahat ng ari-arian natin dahil na hindi na natin mababawi pa ang milyon-milyong ginastos ng Daddy mo noong eleksiyon," anang si Horacio na hindi maitago ang magkahalong lungkot at desperasyon. Wala rin kasi itong magawa para bayaran ang mga utang. Nag-invest din ito sa sariling negosyo na kasisimula pa lang.

Dating itong may malaking wine vineyard sa States. Ngunit nang mamatay ang mga magulang niya ay umuwi ang mga ito sa Pilipinas upang tulungan ang lolo niya sa pamamahala ng hacienda. Subalit hindi rin naging maayos ang lahat dahil sa dami ng salot at tagtuyot na nanalasa sa mga pananim noon. Bukod sa dati ng utang, nadagdagan pa ang mga gastusin hanggang tuluyan na silang mabaon.

"The price is too high. I didn't realize that he would ask for my neck."

"He asked for your hand," pagtatama ni Horacio. "Come to think of it, Atasha. All he needs is a wife for convenience."

"He needs a woman who will authenticate his existence in the political world. And I don't want to be used!" Kung ikakasal niya, gusto niya ay sa lalaking mahal niya at hindi sa isang oportunistang tulad ni Kurt.

"The union will be beneficial for both of you. You will be well provided as his wife. You don't even have to consummate your marriage. All he needs is a wife. And you are perfect," kalmadong paliwanag ni Horacio.

"And if I refuse?"

"Sa kalye na tayo matutulog kapag binawi na niya ang lahat sa atin." Mula sa pagiging kalmado ay nabahiran ng histerya ang boses ni Horacio. Ilan sa mga madalang na pagkakataon kapag nawawalan ito ng kontrol sa sitwasyon.

"Like I would care!" she said between her gritted teeth.

Wala siyang pakialam sa kayamanan ng pamilya o sa magandang estado nila sa mundo ng pulitika. It looked ideal to others. She was usually the envy of people. Pero sa pagkakataong ito, walang sinuman ang maiinggit sa kanya. Puro sakit lang ng ulo ang dala ng kayamanan ng pamilya nila.

"Wala ka bang pakialam sa amin?" galit na tanong ni Horacio sa mataas na boses. Tumitiklop na ang mga tao sa paligid kapag ganoon ang tono nito. Pero hindi siya. She had that stubborn Gatchitorena blood in her. Hindi siya mapipilit sa isang bagay na ayaw niya. Habang ginigipit, lalo siyang nagrerebelde.

"Horacio," mahinahong saway ng Tita Bettina niya dito at hinawakan ito sa balikat. Nakangiti siya nitong binalingan nang tumatimik si Horacio. "Atasha, ano ba ang ayaw mo kay Kurt? He is a very good businessman. He is only thirty-five but he already made it big in the business world all by his self. He is virile, intelligent, gorgeous and rich. Many women are after him. You are lucky."

"Lucky?" sarkastiko niyang ulit sa huling salitang sinabi nito. "How would I feel lucky if I would marry a guy with no emotions? Ni hindi siya marunong ngumiti maliban na lang kapag may kinalaman sa negosyo at pulitika ang pinag-uusapan."

Hindi maiwasang ngumiti ni Bettina. "So you are keenly observing Kurt. That is good. Maybe you are interested in him," nanunukso nitong sabi.

"Interested?" sarkastiko niyang usal. "He is ambitious, cold, unemotional, showy and a bloodsucker. All he cares about is money. I wonder if he has a heart."

And she would probably yawn if he kissed her...if he knew how to kiss.

"I don't really care if he doesn't have a heart! May utang tayo na kailangang bayaran sa kanya. Naniningil na siya. I don't want to beg on the streets. Ayokong mapahiya sa mga tao," mariing sabi ni Horacio.

"I don't want to be a politician's wife, Tito," aniya sa malungkot na boses.

Pamilya sila ng pulitiko. Naging gobernador ang Lolo Edmundo niya at gusto nitong ipagpatuloy ang nasimulan. Daddy niya na si Ernesto ang nakakuha sa hilig nito. Ngunit nang maging pulitiko ang Daddy niya, saka niya naranasan kung gaano kaabnormal ang buhay niya. Tapat namang manungkulan ang Daddy niya. Pero mas marami pa itong oras na inilalagi sa munisipyo kaysa sa bahay nila. Mas marami pang oras para sa mga constituents nito kaysa sa kanilang mag-ina. May mga pagkakataon pa na hindi nila ito nakakasamang magdiwang sa mga importanteng okasyon tulad ng birthday niya. It was tough being a politician's daughter.

But it was tougher being a politician's wife. Nakita niya kung paanong magpakamartir ang Mommy niya na si Eva. She had been supportive of her father's career. Kapag may krisis, lagi itong nakaalalay. At tahimik na umiiyak sa mga gabing hindi nakakauwi ang Daddy niya dahil sa trabaho.

Nabaril ang Daddy niya sa munisipyo magda-dalawang taon na ang nakakaraan. Kasisimula pa lang ng second term nito bilang city mayor ng Davao. Hindi pa tapos ang pagluluksa niya nang sumunod ang Mommy niya dito at naiwan siyang ulila. Hindi kasi nito nakayanan ang pagkawala ng Daddy niya.

Simula noon, ipinangako niya sa sarili na hindi na siya magiging bahagi pa ng pulitika. She wanted to live a normal life. And that would mean marrying a normal man. Not someone with political ambition. Doon lang mapuputol ang paghihirap ng kanyang kalooban.

"Napakadali sa iyong itapon ang lahat ng pinaghirapan ng Lolo Edmundo mo at ng Daddy mo? Mas gugustuhin mo pang mamalimos sa kalsada kaysa isalba ang lahat ng dapat ay maipapamana nila sa iyo."

"I know how to work, Tito," she countered unconcerned of their worries. "I don't want to beg, you know. I have too much pride to do that."

"You'd rather lose everything than do something to retain our assets?"