Beneath the Contract

Irish Fhrixe's pov

In life, we go to choose between two pathway. It's either we go to bad or good. But in the end, it doesn't matter which path we choose. It doesn't matter how good or bad we are. Because the important is what inside.

Mapangahas akong naglakad palabas ng airport. Ginila ko ang paningin at umasim ang aking mukha nang makita ang mga taong sumalubong sa kani-kanilang mga pamilyang nanggaling sa ibat-ibang bansa.

Everytime I see a family, it reminds me why I'm existing. Destiny is letting me to live not to be just happy and not to be with the family, of course. Binuhay ako para maghiganti, sundin ang ama, tuparin ang isang misyon.

"How's your flight, lady Irish?" Francia asked, the most excellent master's personnel, except me.

Inis kong nilingon si Francia na nakasunod sa akin. I shot a baleful look from her foot to head, showing that I am irritated by her words. But she just blinked at me and then looked away without any saying.

This woman in front of me is one of the best assassin in the Philippines. Halos dalawang dekada na siyang tinutugis ng batas. Nothing happened, she still free. But surely, I am more advantageous than her.

"Oh, stop calling me that kind of pathetic words! Can't you see myself, Francia?" I giggled. "Hindi mo ba nakikita ang suot ko?"

Francia shrugged her shoulder. Sinipatan ko siya saka muling humakbang.

"Ha-ha. Wala akong ibig sabihin," She laughed.

Sa halip na mapikon, nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad. Sa halip na harapin ulit si Francia, naging agresibo ang bawat hakbang ko. I did not let irritation lead me. Arguing some petty things with her is a wasting of time. Sumunod ang nakakamatay na katahimikan. Bago ko muling marinig ang boses ni Francia. Tumikhim muna siya bago nagsalita.

"Your bootlace," aniya Francia.

Kunot-noo akong sumulyap kay Francia, kasunod ang pagbaling sa tinituro niyang paa ko. Napamura ako habang nakatingin sa sintas na nahubad. Niluhod ko ang aking tuhod bago ko ito tinali.

"Mauna na ako," paalam nito.

Hindi ko pinansin si Francia, hinayaan ko lang siyang umalis, masyado kong pinagtuunan ang pagsisintas ko. At nang nasa kalagitnaan ako ng aking ginagawa ay biglang may sumagasa ng aking likod. Kumulo ang dugo sa irita habang marahas na tumayo at ito ang naging dahilan kung bakit sumayad ang aking puwitan sa kanyang hita.

Nakaramdam ako nang pangbabastos. Umusok ang aking ilong sa galit dahil dito. Sino ka man, make sure you can avoid my fist perfectly. Madali kong nilingon kung sino man ang mapangahas na ito. At ganoon na lang ang pambibilog ng aking mga mata at bibig nang makita ang lalaking na out of balance.

Wala akong naging napagpipilian kung hindi iligtas nang walang pagdadalawang-isip ang lampang ito. Alisto kong sinalo ang baywang ng lalaki at dali-dali rin siyang humawak sa aking balikat, sa kasawiang palad naligtas ko siya sa tiyak na kapahamakan. Buti nalang payat ito kaya nakayanan ko ang kanyang bigat kung hindi basag ang bungo niya sa semento.

Naka-tiyad ang lalaki habang titig na titig sa aking mukha na may kapansin-pansin na pilyong ngiti. And while he was smiling his perfect pair of dimple was shown and his thin almond eyes spark. Sinuklian ko ng maangas na mukha ang payatot habang nakadunghay sa kanya. At nang bibitawan ko na sana siya ay bigla na lamang niya akong tinulak kaya napalayo kami sa isat isa. I gritted my teeth in a very much irritation. I can't believe he push me off! Sino ba siya?

Nawala ang kanyang pilyong ngiti at napalitan ito ng seryosong mukha. Tumayo siya ng matuwid habang ako naman ay patagong sinulyapan ang kanyang kabuuhan. Wearing a white longsleeve shirt, black shoes and of course black slacks he looked stunning. He looks like a Korean model that I always see at the bell board on Korea.

He smiled, a faint. "Miss, next time wag kang paharang-harang."

Nanigas ang bangang ko sa iritasyon habang tumingin sa kawalan. I gritted my teeth again, proof that how I really want to punch his mouth until his smile fade away.

I shot a baleful gaze at him. "Wag ka ring lampa, payatot!" Brusko kong sagot.

"What did you say? Lampa? Payatot?" He seems annoyed.

Nagkibit balikat ako saka kumindat habang may maangas na ngiti. Humakbang siya ng isang beses sa aking harapan na nakapangiting aso.

Sinalubong niya ang aking paningin. "Miss, tumahimik ka, nagmumukha kang madaldal na minion," tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "akala mo ba kinatangkad mo yan. Putot?" Madiin niyang binigkas ang mga katagang ito.

It is ridiculous! Paano niya nasasabi ang ganitong mga salita sa akin! Inis kong binaliktad ang suot kong cap. Kinuha ko ang chewing gum na nasa aking bibig at idinikit sa talampakan ng suot kong boots. Then without any words I grabbed his collar and wrenched it near at me. Pababa kong hinila ito upang maglapit ang aming mga mukha pero dahil matangkad siya hindi pa rin ito naging sapat kaya tumingkad ako. At kahit nahihirapan man sa aking ginawa'y hindi ko ito pinapahatala. Otherwise, I welcome his gazes through a rude expression; interpreting that I am strong, fearsome and Fearnought.

Mariin kong nakagat ang aking babang labi. "Hindi ako putot! Katamtaman hieght ko, katamtaman!"

Walang bahid ng takot ang kanyang boses na tumawa. Hindi man lang siya natablan ng mga mababangis na tingin ko sa kanya. He's the only person dealing me that I am totally just nothing. Kung alam lang niya kung sino ako tiyak akong siya na mismo ang bubutas ng noo niya.

I swear!

"Irish, wag dito. Many will see." bulong ni Francia sa akin.

Ngumiwi ako. Hindi ko man lang napansin ang paglapit niya sa akin. Sadya ba talagang nakapukos ang buo kong atensiyon sa payatot na ito?

Binitiwan ko ang kwelyo ni payatot na may kasamang mahinang tulak. Brusko kong tinuro ang aking dalawang mata gamit ang aking hintuturo at palasingsingan kasunod ang sa kanya. Francia is right, hindi ito ang tamang lugar upang pairalin ko ang kainitan ng aking ulo.

"Sir Redeemer, we have to go," agaw eksena ng isang matandang lalaki na nasa likuran ni payatot. Kanina pa ito nakatayo dito. Ang akala ko chismoso lang ito, kasama pala niya ito.

"Hoy, bat hindi mo inawat?" Matigas na tanong ni Francia sa lalaking kasing-edad niya, nasa forty plus.

"Wala kasi akong balak na maki-alam sa gulo ng mga bata." Matigas ring sagot nito. Bumaling siya kay payatot. "Sir, Kailangan na talaga nating umalis."

Walang anu-anong tumalikod si Redeemer at bultong naglakad palayo. Para ring buntot na nakasunod sa kanya ang matandang lalaki. Is that old man is his butler? I don't think so.

"Let's go, the car is waiting for us," yaya ni Francia na umunang humakbang, sumunod rin ako agad.

Subrang sabik ako sa bansang ito. Ilang taon na rin ang nakaraan mula ng lumipad ako papuntang South Korea para sa training at makasama ang aking ama. My heart throbbing because of a bit happiness while looking at the outside of the car. Ilang saglit lang, I saw a square plaza.

"Stop the car!" Mando ko sa nagmamaniho na tauhan ni Francia.