Harap Harapang Pagtataksil Chinese Drama

Matapos ang dalawang taon ng brutal na IVF treatments, sa wakas ay hawak ko na ang isang positibong pregnancy test. Ako ang utak sa likod ng aming multi-bilyong tech company, at ang sanggol na ito sana ang pinakamalaking joint venture namin ng asawa kong si Marco.

Hanggang sa dumating ang isang anonymous text. Isang video ni Marco na hinahalikan ang isang Instagram model, ang kamay niya ay nasa hita nito. Sinundan ito ng pangalawang text: isang bank statement na nagpapakitang nagnakaw siya ng milyun-milyon mula sa aming kumpanya para ibigay sa babae.

Nagpasya akong pumunta sa company gala at gamitin ang pagbubuntis ko para iligtas kami. Pero naunang dumating ang kabit niya, si Celine, na buntis din daw.

Sa harap ng lahat, niyakap siya ng biyenan ko, tinawag siyang tunay na ina ng susunod na tagapagmana. Ibinigay niya kay Celine ang kuwintas ng pamilya na ipinagdamot niyang isuot ko noong araw ng kasal namin.

Kalaunan, tinulak ako ni Celine. Natumba ako, at isang matinding kirot ang naramdaman ko sa aking tiyan. Nagdurugo ako sa sahig, nawawala ang aming himalang sanggol. Nagmakaawa ako kay Marco na tulungan ako.

Tiningnan niya ako, iritang-irita. "Huwag ka ngang OA," sabi niya, bago ako talikuran para alalayan ang kanyang kabit.

Pero habang nagdidilim ang paningin ko, may ibang lalaking tumakbo sa tabi ko. Ang pinakamalaki kong karibal, si Andres de Villa. Siya ang bumuhat sa akin at isinugod ako sa ospital.

Nang magising ako, wala na ang sanggol at abo na ang mundo ko, nandoon pa rin siya. Tiningnan niya ako at nag-alok. Isang alyansa. Isang pagkakataon na bawiin ang lahat mula sa mga lalaking umapi sa amin at sunugin ang kanilang mga imperyo hanggang sa maging abo.

Kabanata 1

Nakalagay ang positive pregnancy test sa ibabaw ng marmol na countertop ng aming banyo, isang perpekto, imposibleng asul na krus. Hinawakan ko ang patag kong tiyan. Matapos ang dalawang taon ng mga iniksyon, appointment, at tahimik na pagkasawi ng puso, sa wakas ay totoo na. Isang munting buhay, isang sikretong tanging ang puting porselana at mga chrome fixture lang ang nakakaalam.

Inisip ko kung paano ko sasabihin kay Marco. Ang mukha niya, ang paraan ng pagkislap ng kanyang mga mata. Siya ang karismatikong mukha ng Solara Tech, ang aming pangarap na green-tech company. Ako ang utak, ang siyentistang nagbibigay-katuparan sa kanyang mga engrandeng pangako. Isang team kami, sa lab at sa buhay. Ang sanggol na ito ang magiging pinakadakilang joint venture namin.

Nag-buzz ang phone ko sa counter. Isang unknown number.

Isang video file.

Nag-alinlangan ang hinlalaki ko sa screen. Baka spam lang. Pero may malamig na pakiramdam na gumapang sa aking gulugod. Pinindot ko ang play.

Malabo ang video, kinunan mula sa kabilang panig ng isang restaurant. Nandoon si Marco, kitang-kita ang pamilyar niyang profile kahit sa madilim na ilaw. Tumatawa siya, nakasandal sa isang mesa. At pagkatapos ay may isang babaeng lumapit, at naglapat ang kanilang mga labi.

Hindi ito isang friendly kiss. Malalim ito, gutom. Nag-zoom in ang camera. Ang kamay ni Marco ay nasa binti ng babae, sa itaas na bahagi ng hita nito. Gumuho ang mundo ko. Hindi ako makahinga. Hindi ko kilala ang babaeng ito, pero maganda siya sa paraang sumisigaw ng "online." Perpektong makeup, naka-ayos na buhok, isang damit na mukhang gawa sa pera.

Nakilala ko ang singsing sa kanyang daliri. Isang malaswa, puno ng dyamanteng ahas. Nakita ko na ito dati, sa isang Instagram feed na tinitingnan ni Marco. Celine Lopez. Isang modelo. Isang influencer. Isang babaeng may dalawang milyong followers at isang walang laman, malupit na ngiti.

Nag-buzz ulit ang phone ko. Sa pagkakataong ito, ang best friend kong si Mika.

"Kiana? Okay ka lang? Ang board meeting ay sa loob ng isang oras."

Ang boses niya ay parang isang lifeline sa biglaang, tahimik na bagyo sa aking isipan.

Pinilit kong magsalita, na maging normal ang boses. "Okay lang. Medyo late lang ako. Darating ako."

"Parang iba ang boses mo."

"Pagod lang," pagsisinungaling ko, lasang abo ang salita. "Mahalagang araw ngayon."

Binaba ko ang tawag bago pa siya makapagtanong pa. Tinitigan ako ng repleksyon ko sa salamin. Si Kiana Alcaraz, ang napakatalinong siyentista, co-founder ng isang multi-bilyong kumpanya. Isang babaeng kayang kontrolin ang geothermal energy pero hindi kayang kontrolin ang sarili niyang buhay.

Dumausdos ako sa malamig na pader na tiles, bumigay ang aking mga binti. Ang test stick ay nasa sahig sa tabi ko. Ang perpektong asul na krus ay nang-uuyam sa akin. Isang hikbi ang kumawala sa aking lalamunan, hilaw at pangit.

Ang buong buhay namin ay isang kasinungalingan. Sampung taon. Mula sa pagiging college sweethearts sa isang masikip na dorm room, nangangarap na baguhin ang mundo, hanggang dito. Itong penthouse apartment, itong kumpanya, itong... pagtataksil. Nagtayo kami ng isang imperyo mula sa wala. Nasa amin na ang lahat. Isang magandang tahanan, isang matagumpay na negosyo, isang kinabukasang kumikinang.

Ang tanging gusto ko lang, bukod sa aming trabaho, ay isang anak. Isang pamilya.

Ang mga taon ng IVF ay isang pribadong impiyerno. Ang mga hormone shot na nagpapabaliw sa akin, ang mga invasive na procedure, ang nakakadurog na pagkabigo bawat buwan. Hinawakan ni Marco ang kamay ko sa lahat ng iyon. Pinunasan niya ang aking mga luha. Sinabi niya sa akin, "Malalagpasan natin 'to, Kiana. Tayo laban sa mundo."