niyakap ng mga mangkukulam

gbunga ng maraming alaala-ang pangako ng pag-ibig, ang mga nasirang pangarap, at ang naputol na buklod na minsang nagtagpo sa amin. Sinalubong ko ang kanyang mga titig, ang aking katahimik

gat. Hindi ko na kailangang tumugon; pinagsama-sama na niya ang katotohanan. "But he never mention it. How could Martel hide somet

. Sinubukan niya, alam kong ginawa niya, ngunit ang belo ng mga anino ng spel

ap sa akin ng mga sagot na pilit kong ibinibigay. "Don't tell me itinago m

na sa bigat ng kanyang pagsisiyasat. "Oo," tahimik kong pag-amin, an

along pagkadismaya at kalungkutan. "Jeez, Esme, anong nangyari? Bakit? Anong hindi ko alam?" Ang m

gunit hindi pa rin natutupad ang aking misyon. "Kaya ako nandito, Omi," pag-amin ko, may bahid ng

dampi ng pananakit. "So, kung hindi nangyari 'to, hindi mo na sana ako pinuntahan, Esme? Para makita

no ang nangyari," udyok niya, ang

nt them," panimula ko, nanginginig ang boses ko na may halong sakit at hindi makapaniwala. "Sinabi ko sa kanya na buntis ako. Hindi ko nga alam na triplets pala iyon noong mga oras na iyon

balita ngunit hindi niya ito sinagot kaya pinadalhan ko siya ng isang text, dala ang balita ng aming nalalapit na pagiging

g sirain ang kanyang buhay at na ayaw na niyang magkaroon muli ng anumang bagay sa akin. Hindi man lang niya ako matawagan at sabihin sa akin ito. Nagpadala siya sa akin ng isang fuckin tex

, it would have broken his heart. I thought about it and decided to run away... .. that was the day I enchanted you, made you forget me para hindi mo na ako sundan o

iya dahil dito." Damang-dama ang kanyang galit, isang repleksyon ng proteksiyon na pagkakaibigan na palaging tumutukoy sa

d happened since we last saw each other. "I'm not here to make him accept them by force or anything." Ang mga salita ay umagos mula sa aking mga labi na may bagong linaw. "Kailangan ko

uts, Omi," I explained, my voice firm but filled with the lingering hop

ing nakatayo na nakatitig sa isa't isa ng walang sinasabi. At pagkatapos, nang walang babala, ang tunog ng isang sasakyang humihinto sa pintuan ng mansyon

nerbiyos na bumubulusok sa loob ko na parang ipoipo ng mga emosyon. Sinusundan ng mga mata ko ang b

impapawid na parang matatamis na himig ng pag-ibig at pagkakilala. Si Liam iyon, at umalingawngaw ang kanyang ka

di ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang paraan ng kanilang pakikisalamuha, ang kanilang

Natigilan siya sa paglalakad, hindi sinasadyang umalis ang mga kamay niya sa baywang niya, at nanlaki ang mga mata niya sa gulat habang naka

siya nananaginip o nag-iisip ng mga bagay. At habang siya ay tumango na may alam na tingin sa kanyang mga

ito, at marahil ay nangangailangan ng paliwanag. Bahagyang nanginginig ang boses niya nang ma

ong, " naalala mo na ba siya ngayon?". Tumango si Naomi at sumagot ng "oo nga." Lumingon sa akin si Liam, naghahanap ng kumpirmasyon, at pagkatapos ay tumapat ang tingin nito sa kanya. Ang kaseryosohan sa aming mga mata ay nag

ay pinasigla ng magkahalong pagtataka at pag-aalala. "Paano? Kailan? Ba

lgia, "pero kailangan ko talagang makita si Martel sa lalong madaling panahon. Wala na akong oras. Nasa panganib ang mga anak ko. Ako Promise ipapaliwanag ko sa inyo ang lahat

lumalambot ang kanyang determinasyon sa bigat ng kanyang damdamin, at tumango siya bilang tahimik na pagsang-ayon. Ngunit nilinaw niya na hindi ito ang kat

sa kanila, isang multo mula sa nakaraan na biglang muling lumitaw, ngunit ang kanilang pagpa

on. Nang hindi ako tinitigan ng isa pang sulyap, umakyat siya sa hagdan, naiwan kaming nakatayo doon

aming muling pagkikita, ang aking puso ay isang unos ng emosyon. Paikot-ikot, iniisip ko kung paano ang bukas. Makikilala niya kaya ako? Magtataglay pa ba siya ng anumang mga fragment n

iwaksi ang mga makasariling pag-iisip na bumabagabag sa aking konsensya. Syempre, dapat may asawa na siya. Siya ay isang lalaking may kagandahan at karisma, isang mapang

usa ay walang humpay, isang napakabigat na bigat na dumudurog sa aking kaluluwa. Hindi ko na matiis; parang nahuhulog ang aking pagkatao. Ipinikit ko ang aking mga mata, pilit na

am kong hindi patas ang umasa na iiwan niya ang pamilya niya para sa akin. May sarili siyang buhay na dapat alagaan, ang kanyang asawa at mga anak na nangangailangan sa ka

in o pagalingin, bigyan ng pag-asa o durugin ang maliit na iniwan ko. Alam ko na anuman ang kahihinatnan, ang muling pagsasama ay pumukaw sa mga damdaming matagal nang nakabaon, muling lilitaw ang mga s