Mula sa Panaginip

" Namamangh

den na punong puno nang

ibin

Carlos. Nakangiti siya sa akin at ngayon ko lang

e.." Masaya

ngiti sa

ngi ng pabor sa iyo,

ako at

ah

lenggwaheng maiintindihan ko? Hindi ko

s! Muntik ko nang makalimutan. G

ba ang naiintindi

ol at tagalog la

ako at

ako marunong mag e

mapit sa mga rosas

sas na ito." Nakangiti niya

g nabubuhay lang 'tong si Carlos sa panah

Ikaw ang pinaka' magand

sa aking tainga ang puting rosas. Hindi ako ma

i niya matapos mailagay

g-ibig. Nais ko na sana.. Sa tamang panahon ay matagpua

t kasabay 'non ang biglaang p

ko mai

ng nara

o sayo ay

mawala

mbibig ay p

bang m

sang

o ang

kung m

tata

ang t

kitang

nakaya pa

sayo sa

ang t

mga pang

d dahi

ahat

isang t

dre

ig ko ang tawanan at kaladya

ako sa balikat ni Paulo. Shocks! Nak

kitang buhatin kaya lang gini

n ako k

laga!" Nakaira

it gising na 'ko, naaalala ko parin ang mukha niya. Ang mga ngiti niya at maging ang boses niya. B

ay Paulo. Bakas sa kaniyang mukha a

kong u

i ako upang ipakita sa

g basketball. Naiwan naman kami ni Bea na narito sa gilid at nanonood sa kanila. Hi

pa tulaley dyan

ung weird na panag

a magkaganyan ka?" Tanong ni

ako sa

ginip ko. Ang weird lang kasi, hanggang ngayon naaalala ko pa ang itsura ni

ti si

Nakangising

. 128 years old na siya."

e. Kung nabubuhay pa. Kaso matagal nang patay. S

ang mga mata niya at mahahaba ang pilik mata, matangos ang ilong, mapula ang labi, matangkad siya, siguro mga nasa 5'11, may dimple siya sa kal

a ang kaniyan

"Ayos ka lang ba? Paanong magiging ganyan ang itsura ng t

g sabi niya, galin

nabi ko. Napanguso naman

ganda 'rin ang katawan, gwapo, matangos ang ilong, mapula din ang labi.. chinito nga lang siya at walang dimple. Pero tingin

ng managinip ako ulit at makita ko ulit si Carlos? Gosh! Ang w

ng naging panaginip ko.. Ito kasi ang kakaiba! Dahil kahit lumipas ang

at hinintay na muling magpaki