Andersens Sproken en vertellingen / Morgenrood

sjonk

een geweldige vaart voortstroomt van haar bron onder den groenen gletscher, het ijspaleis, waarin de ijsjonkvrouw woont, en vanwaar zij zich door den scherpen wind laat opstuwen tot op het hoogste sneeuwveld, o

teden zijn verpletterd en verdwenen!? Hooger verhief zij haar trotsch hoofd en keek wijd en zijd met oogen, die van dood en verderf straalden. M

der de aarde, van daar dat geknal als van geweerschoten. Als ik mijn ka

en wuivende pluim der locomotief, die op den nog pas geopenden spoorweg zijn stoet voorttrok,

ten!? zei de ijsjonkvrouw. ?De macht der natuurkrachten is toc

ine naar beneden!?

eerscheres der natuurkrachten is. Omstreeks dezen tijd trok over het sneeuwveld, waar de ijsjonkvrouw zat, een gezelschap van reizigers; de menschen hadden

achten!? En zij wendde den blik van het gezelschap af en keek

trotsch als een koning alleen! Ginds zitten zij op een hoop! Daar slaapt de eene helft! En als de stoomdraak stilho

n lawine!? zei men

den stoomdraak zaten; ?twee harten en één slag,? zooals het

?Ik ben er bij als he

, millioenen Alpenrozen heb ik geknakt en gebroken, zelfs de wortels spaarde

n lawine!? zei men