De Pleegzoon

rste onzer auteurs is geweest. Als voorbeeld zijner populariteit heeft Cd. Busken Huet in 18645 verhaald, dat eene Zandvo

s, vooral de harten der Hollandsche jonge meisjes, eene verovering Van Lennep tot op den laatsten dag zijner vriendelijke grijsheid dierbaar. Oud en jong, stedeling en dorper, edelman en burger, schonken hem hunne genegenheid, toen "de Pleegzoon" verscheen, toen "Ferdinand Huyck," zijn beste r

deze steeds opnieuw worden uitgegeven. "De Pleegzoon" verscheen in 1829 en zag sedert dat jaar tot heden met al zij

t mijne Legenden wat naam gemaakt had, wou P. Meijer Warnars er zich wel over ontfermen. Van honorarium kon nog geen sprake zijn, en ik geloof niet, dat Dros

nep moest twee jaren wachten, voordat hij bij wij

nuitgegeven handschriften naar een uitgever blijven zoeken, en tevens in die der lofredenaars van 't ve

est bekend werden: de Rotterdamsche uitgaaf van 1855 in dertien blauwe deelen en de vier deelen, klein folio, door Nijhoff, Sijthoff en Thieme van 1867

m gevormd wordt; alsof Van Lennep's eerste roman, tevens de eerste historische roman in Nederland geweest is. Dit is alleen in zekeren zin juist. Van Lennep schreef in 1827-hij zelf verzekerde het ons reeds-zijn eersten historischen roman. Als zoodanig is de chronologie in orde. Doch om nauwkeurig te spreken, had men moeten vermelden, dat in 1827 eene Amsterdamsche patricische schrijfster, Mej

als die van Mr. J. van Lennep. Zij vloeit uit dezelfde br

nbied, deszelfs wording verschuldigd. Altijd met warme liefde voor mijn zoo dikwijls ten onregte verguisd en beschimpt vaderland vervuld, groeide die liefde in mij tot geestdrift aan, door de zoo welsprekende taal des Hoogleeraars en kwam al aanstonds de lust in mij op, om te beproeven of het mogelijk we

f aan beiden dezelfde opwekking; hij leende zelfs wetenschappelijke boeken aan Mejuffrouw De Neufville, zooals zij in datzelfde "Voorberigt" vermeldt, als zij getuigt: "Voor

n kent, zoodat "Pleegzoon" en "Schildknaap" beiden uit de school van Sir Walter Scott stammen-Scott, die in 1814 met "Waverley" begon, en tot aan zijn dood (1832) met zijn "Count Robert of Paris" volhardde. Het behoeft niet nader gestaafd, dat de historische roman juist een kolfje was naar de hand dezer twee, tot eene z

ildknaap" en "Pleegzoon," maar daarenboven nog aan eene enkele zwakke poging in 1828 door J. C. Appenzeller beproefd, die in dat jaar een, nu geheel vergete

rijkelijk te bloeien. Van Limburg Brouwer gaf in 1831: "Charicles en Euphorion," in 1838: "Diofanes." Bakhuizen Van den Brink volgde in 1834 en 1835 met historische novellen in de "Muzen," het tijdschrift van Potgieter, Heije en Drost; deze laatste schreef in 183

onzen Van Lennep, dan mogen wij aan beiden de eer geven