De Wonderen van den Antichrist

can

, en 's morgens, toen zij in haar winkel kwam, was zij bijna verschrokken. Want de geheele winkel was als uitgeplunderd, de medaillons waren weg, de waskaarsen waren weg en evenzoo de groote trossen rozenkranse

l de geldstukken valsch waren. Want wat baatte het haar al deze vuile bankbiljetten en deze groote bronzen munten te bezitten, nu zij Gaetano verloren

hoorde zij den postwagen

, nu Gaetano weg was. Toen werd de deur geopend, de winkelbel

isa! Donn

s Gae

m ben je terugge

rkocht, ik ben thuis gekomen om

oe weet

bij den postwagen. Rosa Alf

en ging! Hoe gelukkig, dat je den inva

niet gelukkig

en donna Elisa die niets in haar leegen winkel te doen had, kwa

te snijden! Ze kon geen vijf minuten voor

etano weer terug was, voelde zij geen

j als een verleider zou k

che dame naar Diamante was gekomen op den d

juist de dame met het Christusbeeld was. Hij was

et klokgelui

den met de gedachte, dat er een w

zich omgeven gevoelde door Gods genade. Zij wilde niet dat eenig

jks naar haar en wanneer zij hem trof bij donna Elisa gaf

men, omdat het hem te zwaar viel zonder donna Micaela t

n stond en zij was hem zoo heilig geworden, d

geloofde dat uit haar leven heilige daden zouden opbloeien. Gaetano verlangde

n te denken, dat hij haar nooit had liefgehad. Zij zeide tot zichzelf dat hij haar de belofte, om met

niet, waarom hij zijn reis niet v

nooit had liefgehad. Terwijl donna Micaela dit dacht moest zij don Ferrante gezelschap houden, hij was lang ziek geweest, en had een paar aanvallen van beroerte gehad. Hij was van het ziekbed opgestaan

en schitterend te zijn had z

don Ferrante door hoogmoe

goed voor hem en zat ur

iek verheven was als de Etna en machtig als de zee? En wie was het, die toen een arme signorina in rouwgewaad zag, die het niet waagde haar gelaat aan de menschen te toonen en haar den arm bood?

men tegen hem sprak. Zij moest hem ook vertel

en wat de koni

ot nieuw leven gekomen," zou

ie don Ferrante, vorst van Sicili? en grande van Spanje, is dat dezelf

an niet dezelfde man zijn. Het

en hij wilde hebben dat zij zoo

en donna Micaela was z

met den zieke zat, kw

an de heilige maagd van Pompeje bezit,

gaan lezen?" ze

l, dat ik niet lezen kan. 't Is

Elisa niet; zij ging naar haar boekenrek en nam een klein boek, dat een verzameling Sicili

la dit gedaan of een hevig bero

door zoo te handelen, zij, die gehol

n dacht dat ze een teeken had gezet bij

twoord op éé

agd aan den dag,

vogelenschaar

het lood in he

aadje der blo

arte, de waarz

n slotte de e

og, gelijk een

oopt dat zij antw

en Gaetano haar verachtte

Het eenige dat zij begeerd had, w

en en donna Micaela zat n

donna Elisa haar mee

n, schoonzuster, en kijk eens

ooit zoo iets

onna Elisa naar

vóórdat men haar ziet. Op verren afstand zweefde de geur reeds in

met groote rose bloemen, die hem versierden en verlichtten, zoodat men meende, dat hij in feestgewaad was en men voelde hoe er een meesleepende vreugde van uit den boom stroomde. Donna Micaela werd als bedwelmd, zij voelde hoe

, schoonzuster?"

s, ni

ge meisjes minnebrieven te pr

n doen zi

al het nakijken, zood

immers n

heb Gaeta

't beste, dat ge

nen? Neen, neen, donna Elisa was daarvoor te verstandig. Maar indien hij haar gezien had van uit het r

beste voor haar, dat zij niets wist. En toch was zij verlangend n

zomerpaleis was een ouderwetsche galakoets, die zeker meer dan honderd jaar oud was. Die was zeer hoog, met een zeer kleinen e

de banken waren bekleed met rood pluche, e

over hun balkons om hen te zien. Maar toen werd die getrokken door vlugge paarden van Berberie, toen droeg de koetsier een pruik en de bedienden livrei,

rante te schreien. Wat zou men wel van hem denken indien hi

ou iemand begrijpen dat hij een man van hooge geboorte was, in

t don Ferrante na zijn ziekte genoot,

enschen van Diamante bogen en namen den hoed zoo diep af, dat deze over

rante geschreid en haar er aan herinnerd, dat hij haar gehuwd had, toen zij arm en veracht was. Zij moest niet ondankbaar zijn en ve

niet, dat ik de eenige ben, die je liefheeft. Zie je niet dat

Micaela gedwongen plaats te

De vrouwen negen even diep en de mannen bogen even statig alsof de wagen honderd jaar

die zou hebben willen lachen. Want men wist heel goed

, als deze haar goed stonden, en haar nooit geld gaf voor nieuwe kleeren, opdat niemand haar schoon vinden en haar liefhebben zou. Maar tegelijkertijd zei hij haar altijd

e zich zoo aftobde

te waren vrome Christ

maar men wist toch dat op denzelfden tijd alle equipages in Rome naar Monte Pincio reden, en in Napels naar Villa Nazionale en te Florence naar de Cascines en in Palermo naar La Favo

een groot paard reed, droeg een pruik en een lederen broek. De wagen geleek

n dames uit Catania, die een uitstapje op den Etna maakten. En zij konden niet nalaten te lachen, toen zij den ouden galawagen voorbijreden.

elde zich plotseli

r oude kennissen. Wat zouden zi

te gezien," en dan zouden zij vertell

niets anders dan de slavin van een dwaas. Haar gansche le

t. Zij was zoo moede en krachteloos, dat zi

staatsie gezien hadden. Hij zei tot donna Micaela, dat nu niemand er meer naar vragen zou of zij leel

m spreken. Toen begon een mandoline zacht te zingen onder de vensters van het zom

niet gelooven dat het menschelijke handen waren, die de snaren der mandoline

eens een vrouw, die Giannita! Ieder kan zien dat zij mooi is. Als ik j

inespeler minde Giannita. Dezen avond was Giannita thuis

haar wil doorgedreven, nadat don

la. Het klonk zoo liefelijk, zacht en vertroostend. Ze ging stil

en begonnen te beven, voordat ze een kaars en lucifer vond. Op h

bladen wa

lief?" En nu

eta

een klein wit boek

ine canzones st

liefde heeft

l werd des nach

slopen mijn

kte ik angst

biechtvader eens

ippen 't gehe

werp 'k den sleu

eheim naar de

n zonneschijn in den klank der mandoline. Iets dat verkwikt en ver