Bavo en Lieveken

een dertigtal kleine huisjes van gelijken vorm, en zichtbaar in eens ge

rouw bezig met lijnwaad en kind

rzuimenis, waarvan alles op haar en rondom haar getuigenis gaf, konden geen ander gevoel opwekken dan treurnis en afkeer. Zij arbeidde met veel haast, plonsde hare bloote a

pdamp; en de lamp die tegen de schouw was opgehangen,

n. Van tijd tot tijd trok zij hare handen uit de kuip, greep een houten l

, zaten of lagen op den vloer in eenen hoek. Zij vermaakten zich met spelen. Niet zelden trokken zij elkander bij h

der kinderen en de noodkreten: "moeder, help! help!" haar het geduld deden verliezen. Zij sprong naar hen toe,

voer vergramd uit tegen de kinderen, in zulke ruwe, onkiesche taal, dat de

en uitgescholden en geplaagd te worden, van den morgen tot den avond? Wel ja! Is hij niet tevreden, dan kan hij er maar bij gaan liggen, totdat het betert. Waar blijft uw lekkere vader? In de Blauwe Geit, bij Pier de Knul, zeker? Hij heeft zijn wee

n met de bloote voeten in het gestorte zeepsop te dansen, zoodat d

t verbrande eten ontrukte den man een gegrom van ontevredenheid; de zeepsopdamp en het slijkig water

moeder?"

bij Pier de Knul," a

ier de

e halen

dit hier voor een stal? Waarom wascht gij die smerige doeken des avonds, als ik te huis za

vrouw tot een der kinderen, zonder schijnbaar acht

en er nooit meer weder te keeren. Werk dan al eene gansche week, en beul u af en zweet om geld in het huishouden te brengen

gij sp

ij gehuurd hebt en dat ik uwe meid ben? Bevalt u het eten niet, laat het staan; is het huis

op en scheen zijne

ol krabben naar de fabriek gaan? Gij moet het maar zeggen; ik ben gereed, indien een borstelingsken u plezier kan doen. Zwijg liever

r fijn mondje speelde eene wonderzoete uitdrukking: iets lijdends, iets smeekends, als ware het kind een levend gebed. Ofschoon van nederigen vorm en gemeene stof

e hand in de zijne, zag hem met eenen sti

vader

eken, de kwijnende liefde-blik van

ij, het meisje tegen zijn hart drukkend

ord. "Bazin Damhout heeft mij kruiden

te huis van de fabri

ader, no

nt die wilde slokoppen zijn al aan den gan

s kruises en bad in stilte, waarna zij met opmerkelij

verstoorde gezichten, maar hij bedwong zijne spijt en viel niet meer in scheldwoorden uit, even alsof de tegenwoor

lden geven? Zie eens, hoe bazin Damhout het weet te schikken. Haar man is een fabriekwerker als ik; hij heeft ande

brave vrouw, dit zal ik niet loochenen; maar de Damhouts zijn geene menschen gelijk wij.

mhout niet op de fabriek heeft gewonnen. Zij hebben integendeel minde

ere kroeg. Hij heeft een aardje naar zijn vaartj

er, Lina, bazin Damhout doet haar huishouden met min da

aap nieuwe grimassen te leeren. Laat dit liedeken achter, het is nutteloos. Weet ge wat

anders niet lezen dan in den almanak en in haar kerk

rteerd, en te huis blijft, terwijl gij halve na

u blijven, ten minste in de week, indien hier alles niet walgelijk was als in eenen stal, en ik er slechts een vrien

ur vloog open en een veertienjarige jongen, wiens kleederen vol katoenvlokken hingen, sprong binnen;

r na den eersten mondvol te hebben gesmaakt, wierp hij bulderend de vork

e bestraffen, gaf

De patatten zijn verbrand en smaken naar het zeepsop. Ik trek er van door en

ergehouden; dit tooneel vernieuwde zich, toen de vader insgelijks zijn we

ongen, "ik ga naar de Blauwe

t deugt hier niet. Na eene gansche week zuren

t ophalen en tot over de ooren in de leute zitten?" morde de vrouw, toen haar man en haar zoon waren heengegaan. "Ik moet e

daar dit niet spoedig genoeg naar haren zin ging, stortte zij eene kom zeepso

orgt dat gij van de lamp blijft en met geen vuur spe

een zijner zusters bij de haren trok, en zij hoo

r den boer spelen. Te naaste week gaat gij naar de fabriek. Als ik terugkom, zal ik u

t waar!" kr

zien!" schreeu

r aan," snau

d niets ongewoons ware, de vrouw scheen er geene acht op te geven, of

nders voorwaar dan woeste, onbeschaafde wezens, beroofd van alle gevoel der menschel

vullen heeft jegens God, jegens de maatschappij en bovenal jegens zich zelven. Dewijl zij alsdan slechts den ouderdem van negen jaar had bereikt, was er nog hoop, dat zij eenige vonken van het licht der beschaving zou ontvangen; dat, vooraleer zij vrouw wierd, toch eenig gevoel van persoonlijke waardigheid en van maagdelijke zedigheid in haar zou ontkiemen. Maar vóórdat de tiende Lente voor haar aanb

en kinderen zulke moeder! En wij, die schelden op den werkman, omdat hij zijn

d zal haren onweerstaanbaren voortgang niet zonder geheimen schrik aanschouwen, zoolang zij de vrouw, de moeder uit den schoot des h

over de stoffelijke wereld, van de moeder alleen hangt de zedelijke vorming af, en zij heerscht over den geest en het har

: "Redt de wereld uit de zedelijke verzinking door de vrouw! Onderwijs voor de vrouw! Opvoeding voor de vrouw! Licht, waardigheid en pli