Nahulog sa Kapalit niyang Nobya

Kambal kami ng aking kapatid. Isang mapaminsalang sunog ang kumuha sa kanyang buhay. Ipinilit ng aming mga magulang na ako ang pumalit sa kanya at pakasalan si Prinsipe Connor. Pagkatapos ng kasal, tinanong niya ako, "Bakit mo siya pinagtaksilan? Bakit hindi mo natupad ang hangarin mong maging aliping-sambahay ni emperador at sa halip ay napilitan kang ipakasal sa akin? Pinagsisisihan mo ba ito?" Napagkamalan niya akong aking kapatid na nagtaksil sa kanya at ipinahiya ako nang paisa-isa...

"Sandra, ano ang dapat nating gawin? Bakit hindi pa dumarating si Prinsipe Connor? Gabi na," sabi ng aking alilang si Sandra sa akin.

Sa gabi ng aking kasal, puno ako ng pag-asa, umaasang ang binatang hinahangaan ko ay itataas ang aking pulang belo, at mamumuhay kami nang nagkakaintindihan at tatanda nang magkasama. Kahit alam kong mahal niya ang aking kapatid, naisip ko na basta't magpanggap akong siya, baka hindi niya matuklasan ang katotohanan.

"Pakiusap, Ashley, nakasalalay sa iyo ang buhay ng buong pamilya natin. Araw-araw mong kasama si Allison at kilala mo ang kanyang ugali. Maaari mong gayahin siya nang hindi nalalantad."

Ang aming pamilya ay nagmula sa simpleng pinagmulan sa Doford. Ang aking ama ay isang mababang opisyal na may kaunting sahod. Dahil nagawa naming magkaroon ng ugnayan kay Prinsipe Connor, paano namin ito bibitiwan?

"Ayokong maging kahalili ng aking kapatid." "Gusto ko lang maging ako."

Ipinahayag ng emperador ang kasal, at ilang araw matapos noon, biglaang pumanaw ang magiging nobya. Bagamat hindi ito hahantong sa aming lubos na pagkasira, ang galit ng emperador ay nakakatakot pa rin para sa aming pamilya.

Nagmakaawa ang aking mga magulang, luha sa aking mga mata, pumayag ako.

Naglaho ang pangalang Allison sa mundo, at mula noon, ako na si Ashley. Hindi ko kayang suwayin ang utos ng aking ama. Dahil kasal na ako, dadalhin ko ang lihim na ito hanggang sa aking libingan.

Minsan ko na siyang nakita, sa isang umuulan na araw ng Marso, at doon pa lang nahulog na ang aking loob sa kanya. Matagal bago ko natanto na ang lalaking iyon ay si Prinsipe Connor. Akala ko ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon na magkasama, ngunit may ibang plano ang tadhana. Tanging nakikita ko ito bilang isang biyaya.

Simula ngayon, magiging mabuting asawa ako sa kanya, mamahalin at igagalang siya. Unti-unting nauubos ang mga kandila ng kasal, pero hindi dumating si Prinsipe Connor. Hindi siya dumating kahit kailan nung gabing iyon.

Usap-usapan sa tahanan ni Prinsipe Connor, "Nag-isa ang bagong kasal sa silid ng kasalan buong magdamag."

"Hindi makita si Prinsipe Connor kahit saan."

"Alam mo ba? Pumunta si Prinsipe Connor sa isang bahay-aliwan kagabi..."

Magalang at sumusunod ang aking kapatid na babae, habang ako'y aktibo at masigla. Magmula pagkabata, palaging mas pinapaboran ng lahat ang aking kapatid na babae. Kahit pareho ang hitsura namin, hindi ko siya matapatan sa musika, chess, kaligrapya, pagpipinta, tula, libro, o asal.

Sa mata ng aking mga magulang, parang hindi ako umiral. Ako ang nagpakasal kapalit ng aking kapatid, at tumakas ang aking asawa sa gabi ng kasal.

"Sandra, totoo bang pinabayaan na ako ng langit?"

"Paano ba nangyari iyon, Binibini? Maganda ka at may magandang ugali. Lahat ng nasa tahanan ng mga Carter ay gusto ang pangalawang binibini."

"Sandra, wala nang pangalawang binibining gaya mo sa mundong ito ngayon."

"Lahat ay gusto ang nakatatandang binibini." Napagtanto ni Sandra na nagkamali siya ng salita.

Nasawi si Allison sa sunog na iyon. Palihim na tinutukso ako ng mga kasambahay at mga lingkod, ngunit tumugon ako ng isang tahimik na ngiti. Ano ang halaga ng panlilibak para sa akin?

Mayroon akong napakalaking lihim. Ang kasal na ito ay isang panlilinlang sa aking bahagi.

Nagulat ako na ang tirahan ni Prinsipe Connor ay wala kasing daming tuntunin kumpara sa tahanan ng mga Carter. Sa mga nakaraang araw, masaya kong nalibot ang buong tirahan. Tunay ngang tumpak ang reputasyon ni Prinsipe Connor. Mayroon lamang mga simpleng alituntunin para pamahalaan ang mga lingkod, nang walang mabigat at nakapang-aaping kapaligiran.

Nagustuhan ko ang pakiramdam na ito, na para bang lumuwag ang lubid sa aking leeg, at sa wakas ay makahinga ako ng sariwang hangin. Nagtataka ako kung darating si Prinsipe Connor ngayong gabi. Ano ang halaga kung hindi niya ginawa? Kung siya ay dumating, kailangan kong magpanggap bilang aking kapatid, mahigpit na sundin ang mga alituntunin, at palaging bigkasin ang mga tradisyunal na birtud na inaasahan sa kababaihan.