The CEOs Secretary

Nang bumagsak ang negosyo ng pamilya ko, pinakasalan ko ang kuya ng first love ko.

Noong araw ng kasal, kahit na umiiyak si Jase Mitchell, hindi na ako lumingon pa.

Makalipas ang apat na taon, namatay ang aking asawang si Kade Mitchell dahil sa sakit, at pinaalis ako at ang aking anak na lalaki sa pamilyang Mitchell ng kanyang madrasta na si Katie Fuller.

Dahil sa desperado at walang lilingon, kumatok ako sa pintuan ni Jase.

Mapaglaro at nanunukso ang tono niya. "Ano ang nagdadala sa iyo dito, hipag?"

Itinago ko ang aking emosyon at humakbang palapit.

Sa pagkakataong ito, ibabalik ko sa anak ni Katie ang ninakaw na mana gamit ang sarili niyang mga kamay.

...

Nagtipon at bumagsak ang mga patak ng ulan mula sa aking payong habang hawak ko ang maliit na kamay ng aking anak, nakatitig sa lapida ng aking asawa.

"Mommy, nasaan si Daddy? Makikita natin siya ulit?" Tanong ni Vince sa boses bata na puno ng pagkalito ang mga mata.

Napatingin ako sa kanyang inosente at malambing na mukha at ibinuka ko ang aking bibig para magsalita.

Bago pa ako makasagot, nakatayo si Katie sa malapit, blangko ang ekspresyon niya habang diniinan niya ang isang panyo sa kanyang bibig. "Dahil wala na si Kade, wala nang dahilan para manatili kayo ng bata sa mga Mitchell. Hindi pa kasal si Jase, kaya hindi bagay na tumira ka sa family estate. Huwag mong isipin na wala akong puso. Mayroon kang dalawang linggo para ayusin ang iyong mga gamit. Kung hindi mo kaya, may gagawa ako sayo."

Sinulyapan niya ang bodyguard na nasa malapit, pagkatapos ay naglakad palayo sa kanyang itim na itim na takong, na parang nag-iisang nanalo sa isang laro.

Ibinaba ko ang tingin ko sa katahimikan, humigpit ang hawak ko sa kamay ni Vince. "Pumunta lang si Daddy sa malayong lugar," sabi ko sa kanya. "Makikita rin natin siya balang araw."

Sa tatlong taong gulang, sa kanyang mahinang kalusugan at mas mabagal na pag-unlad, hindi maintindihan ni Vince kung ano ang ibig sabihin ng kamatayan.

Ang aking anak ay nangangailangan ng espesyal na gamot upang hindi lumala ang kanyang kondisyon. Ang pag-alis sa ospital ng pamilyang Mitchell ay lalong magpapasakit sa kanya.

Hindi ako makaalis.

Ang pinakamahusay na mga espesyalista sa bansa ay nagtrabaho sa pribadong ospital ng mga Mitchells, at ang gamot na kailangan ni Vince ay binuo lamang ng research institute na kanilang pinondohan.

Nakontrol na ni Katie ang lahat ng ito ngayon.

Mula nang mamatay si Kade, ang pamunuan ng Mitchell Group ay nasa limbo, na iniwan ako sa isang mahinang posisyon.

Habang pinagmamasdan ko ang pagkawala ni Katie, naisip ko ang aking bayaw na si Jase.

"Mommy, pinapaalis ba tayo ni Lola?" nahihiyang tanong ni Vince pagkaalis ni Katie.