Whispers of what Could have been

“Classmates, sinong gustong bumili ng pastillas? Masarap ito. Gawa namin ng Nanay ko. Naku! Sa pinanggalingan kong school bentang-benta ito,” anunsiyo ni Patrice sa mga kaklase niya sa Broadcast Communication I-1 sa Central University of Asia. Iyon ang pangalawang araw niya sa klase at sinamantala niya ang pagkakataon na makapagbenta habang di pa dumadating ang professor nila. Dahil block section naman siya kaya naisip niya na pwede na siguro niyang simulan ang pagnenegosyo.

“What kind of pastillas is that again?” tanong ng kaklase niya na mukhang artistahin na si Sari. Papasok lang sa paaralan ay nakakulot pa ang buhok at kuntodo ang make up.

“Pastillas de leche ito. Pero may pastillas ube din. Gusto mo?” nakangiti niyang alok. Yes! Sa wakas ay may una na siyang customer. Maganda ito kaya siguro ay maganda itong pang-buena mano.

“I mean, what brand is it?” nakangiwing tanong ni Sari.

“Didn’t you hear? It is just homemade,” sabi din ng kaibigan nito na si Chynna na di man kagandahan ay mukha namang makinis. Parang di dinadapuan ng alikabok ang balat.

“Doesn’t look like a sosyal homemade though. Isn’t she the scholar from the slums?” narinig niyang tanong ng isa pa niyang kaklase na lalaki na patpatin at naka-pomada pa ang buhok. Ito ang kumausap sa kanya kahapon dahil sila ang nauna sa classroom. Akala niya ay pala-kaibigan ito pero ngayon ay mukhang di na. Isa rin ito sa ipinagdidiinan na galing siyang squatters area at hindi siya sosyal.

“Excuse me? Don’t you know that you are not allowed sell items here without the school’s permission? It is not the same as the public school where you came from,” anang kaklase niyang si Matilda na seatmate niya kahapon. Akala niya ay mabait ito.

“Baka madumi pa iyan. I bet walang sanitary permit. Will you handle our medical bills if we get sick from your dirty pastillas?” may kasungitang tanong ni Damian, ang anak ng isang mayor sa Norte. Sabi pa nito na kung kailangan niya ng tulong ay lapitan lang siya nito pero ngayon ay ito pa ang nagpapasama sa kanya.

“Grabe naman kayo. Di naman madumi at nakakadiri ang pastillas na tinda ko. Wala pa naman sa kaklase ko mula elementary ang nagkasakit dahil doon,” depensa ni Patrice.

“Of course. They are destitute people. Sanay na ang tiyan nila sa maruruming pagkain. Don’t compare them to us,” nakatirik ang matang sabi ni Sari.