Hide 1: Revenge of the CEO's ex-wife

. I almost lo

he already sent me an annulment paper. He wants to be free because I'm not the

g nasasaktan kaya gusto kong ibaling sakanya ang si

iba ang takbo ng lahat. Pero tinulungan n'ya akong makatakas sa pinagt

akong masisisi sa nangyari saakin. Gi

amin at nakita ang napakaputla kong mukha, halos dalawang araw na ak

ari saakin. Ayaw ko man, pinilit kong kainin ang pagkain sa mesa n

g tiyan ko. "Baby, I am so sorry. Mali ako ng taong minahal. Ma

ko ang yakap ni dad mula sa likuran ko. Hinaplos nya ang buhok ko at i

, this is a

ong ang kilala ng marami bilang matalinong tao na gaya ko ay nagpa

oon kaya naman inakala kong nagmamahalan

ring sabi ko, nagkatinginan kami sa nga repleksyo

out your

at maging ang isang ballpen. Sumunod si dad at kita ang pangin

lit pinapagaan ang puso kong namatay at pat

, about him, I am not his wife anym

7 ye

at bumungad saakin ang nakangiti n'yang m

nakikita ko s'ya. Pero kung noon ay puro sakit ang dulot saakin ng ala-alang iyon na bun

pilitin ko mang labanan iyon. Isa sa dahilan kung

mething about my mom's death many years ago. Susunod din naman si dad

his eyes... brown. Masasabi kong kabuuan, halos wala siyang namana sa muka ko liban nalang sa

hindi ko na halos maramdaman ang aking kataw

to get up from my seat. Inayos ko rin ang

anger. Hindi ko kailanman pinangarap na muling bumalik pa u

we going to

amin noon 7 years ago. Kahit kasi umalis na kami ni dad at nagdesisyon na manirahan na sa America ay wala syang pinaalis isa man sa mga tauhan sa

'ya naman ay hindi ko matandaan kahit ang pangalan. Pinak

mga bagahe namin, sinundan namin s

o kapag lalabas ako kasama ang mga kaibigan ko. Bahagya akong napangiti da

e ay nagkaroon na ng kanya-kanyang buhay hanggang sa minsan na lamang magkamustah

bring with me. Dahil nga

rin pong nawala,

o siya saka sinulyapan mula sa salamin si Jo

o ba ang a

ot interested in talking anymore. Nak

laki ang Pilipinas kaya imposible naman na siguro para saming magkita pa ng lalaking iyon. Noon nga ay ni hindi n'ya ako hinanap na lalon

I am in the Philippines right now that's why I can't stop thin

ising ako dahil sa tunog ng mga busina ng sasakyan. Traffic at walang tigil ang pag-i

dahil sa malakas na busina ng kotse sa gilid namin. Agad itong bumangon na parang galing

umiti lang s'ya saakin saka isinuot ang kanyang facemask. Napailing nalang ako at hindi na

doing?" Tinuro ni Johanne ang mga bata

anood ang mga batang

money because they

n sa bahay ang pinapasukan niyang school kaya naman marami siy

ng Tagalog pero hindi pa s'ya ganoon kahusay. Muka rin siyang inosente sa maram

ae ito pero maikli ang buhok. Gayunpaman, maganda ang mga mata, may maliit at cut

nilabas ni Johanne ang kamay n'ya para siguro makipagkamay per

gin lang ito sakanya. "Who

anak ko saka ako nilingon.

sinabing mamaya ko nalang ibabalik. Binigay ko iyon sa anak ko na

rado na rin ni Johanne ang bintana saka

but still be

aman hinaplos-haplos ko ang buhok

bo ng mga iyon. Tumingin ako sa bintana, pero ganoon nalang

ted ang sasakyan noon hindi katulad ng van na sinasakyan namin ngayon. N

guro ay may kinalaman sa business. He's wearing black tux

y nararamdaman ko ang malakas na tibok ng puso ko, noon ay dahil sa

t dahil heavy tinted ang van na ito. Ganunpaman ay napigil pa rin an

ang siyang nagbago. Kung noon ay halos mahimatay ako sa kagwapuhan n'ya sa paningin ko, nga

la pa rin siyang karapatan na saktan ako. Sana tinapos n'ya ang lahat sa magandang paraan

abang nakakuyom ang kamao hanggang sa umandar ulit

yahan at pag-asa na mabuhay kaya sigurado ako sa sarili kong

im ng galit ko sakanya? Sa kanila

t made me a murder

, parang kahapon lang ang lahat. Parang kaha