Aşk Öldüğünde, Özgürlük Başladı

Karşılıksız Aşkın Bedeli

Boran Atahan'dan vazgeçmeye karar verdikten on sekiz gün sonra, Ceyda Arsoy beline kadar uzanan saçlarını kesti ve babasını arayarak İzmir'e taşınıp Ege Üniversitesi'ne gideceğini bildirdi. Babası şaşkınlıkla bu ani değişikliğin sebebini sordu, ona her zaman Boran'ın yanında kalmak için nasıl direndiğini hatırlattı. Ceyda zoraki bir kahkaha atarak acı gerçeği açıkladı: Boran evleniyordu ve o, yani üvey kardeşi, artık ona yapışıp kalamazdı. O gece, üniversiteye kabul edildiğini Boran'a söylemeye çalıştı, ama nişanlısı Kloé Erbil neşeli bir telefonla araya girdi ve Boran'ın Kloé'ye söylediği şefkatli sözler, Ceyda'nın kalbine birer kor gibi düştü. Bir zamanlar o şefkatin sadece kendisine ait olduğunu, Boran'ın onu nasıl koruduğunu ve ona olan aşkını bir günlüğe ve bir aşk mektubuna nasıl döktüğünü hatırladı. Ama Boran mektubu görünce çıldırmış, "Ben senin abinim!" diye bağırarak mektubu yırtıp atmıştı. Boran kapıyı çarpıp gitmiş, Ceyda'yı yırtık parçaları özenle bir araya getirmeye çalışırken yalnız bırakmıştı. Ancak aşkı ölmemişti, Boran eve Kloé'yi getirip ona "Yengen de," dediğinde bile. Şimdi anlamıştı. O yangını kendi kendine söndürmek zorundaydı. Boran'ı kalbinden söküp atmalıydı.

Hayatım Onun İntikamı Uğruna

Kocam Demir Alkan, bir yıl dönümü partisi veriyordu. Ama bizim için değil, o cıvıl cıvıl yeni sevgilisi Selin Vural için. Bense sadece bir garson, onun o lüks çatı katı dairesinde onlara hizmet etmeye zorlanan zavallıydım. Beş yıl önce, ailemin alkollü araç kullanarak yaptığı kaza, onun bütün ailesini yok etmişti. Ve bu beş yıl boyunca Demir, beni sistematik bir şekilde mahvetti. Bu parti, onun hesaplı zulmünün bir başka kanıtıydı sadece. Gözlerini gözlerime dikmiş, 'geçmişi geride bırakmaya' kadeh kaldırıyordu. Selin'in 'kazara' elimi yakmasını sadece izledi, sonra da hemen onun yanına koştu. Ona olan tüm iyi niyetli jestlerim, en sevdiği pastayı yapmam gibi, aşağılanmayla karşılandı ve çöpe atıldı. Selin'in her yalanına inandı, beni şiddetle suçladı ve hatta Selin benim 'saldırım' sonucu 'düştükten' sonra hayatını kurtarmak için ona bir böbreğimi bağışlamaya zorladı. Beni, ailelerimizin mezarlarının arasında, çürümeye terk etti; morluklar içinde ve yalınayak. İntikamı mutlakti, kaçamadığım bir azaptı. Benden neden bu kadar derinden nefret ediyor, ama yine de beni yanına zincirliyordu? Her zalim dürtüsünü hangi anlatılmamış acı yönlendiriyordu ve böyle bir canavardan sağ kurtulmanın gerçek bedeli neydi? Yorgundum, çok yorgundum. Bu yüzden Boğaziçi Köprüsü'nden atladım, kendimi körfezin soğuk sularına bıraktım. "Bitti," diye fısıldadım. Ama hiçliğin yerine, bir mucizeyle, nefes nefese uyandım. Onun ailesini benden alan kazadan bir gün öncesiydi. Hayatlarımızın darmadağın olmasından bir gün önce. İkinci bir şansımız vardı, ama parçalanmış bir geçmiş gerçekten tamir edilebilir miydi?

Düşükleri, Karanlık Sırları

Üç yıl boyunca tam dört düşük yaptım. Her biri, başarısızlığımın acımasız birer hatırlatıcısıydı. Kocam Arda ise her seferinde yas tutan eş rolünü mükemmel oynadı, kulağıma rahatlatıcı sözler fısıldadı ve bir dahaki sefere her şeyin farklı olacağına dair sözler verdi. Bu sefer farklıydı. Arda'nın endişesi, beni altın bir kafese hapsederek kontrole dönüştü. Bunun benim ve bebeğin güvenliği için olduğunu, biyolojik babam olan Milletvekili Demir Karamanoğlu'nun veliahtıyla evli olmanın getirdiği stresten kaynaklandığını iddia etti. Güvenim, bir öğleden sonra Arda ve evlatlık kız kardeşim Selin'i bahçede duyduğumda paramparça oldu. Selin'in kucağında bir bebek vardı ve Arda'nın aylardır görmediğim o yumuşak gülümsemesi onlara yönelikti. Selin'in benim "düşüklerim" hakkındaki sahte üzüntüsü, korkunç bir gerçeği ortaya çıkardı: Kayıplarım, Arda'nın siyasi geleceğini güvence altına almak ve benim değil, kendi oğullarının Karamanoğlu hanedanlığını devralmasını sağlamak için kurdukları planın bir parçasıydı. Annemle babam, yani Milletvekili Karamanoğlu ve Berrin, onlara katıldığında ihanet daha da derinleşti. Selin'i ve bebeği kucaklayarak suç ortaklıklarını doğruladılar. Bütün hayatım, evliliğim, çektiğim onca acı, hepsi korkunç, dikkatle kurgulanmış birer yalandan ibaretti. Arda'nın her rahatlatıcı dokunuşu, her endişeli bakışı birer performanstı. Ben sadece bir araçtım, bir emanetçiydim. Yuvama konan guguk kuşu Selin her şeyimi çalmıştı: annemi babamı, kocamı, geleceğimi ve şimdi de çocuklarımı. Gerçek yüzüme bir tokat gibi çarptı: Kaybettiğim dört bebek kaza değildi; onlar Arda ve Selin'in hırslarının sunağında kurban edilmişlerdi. Aklım başımdan gitti. Bunu nasıl yapabilirlerdi? Beni koruması gereken kendi ailem, nasıl olur da bana karşı bu kadar zalimce bir komplo kurabilirdi? Adaletsizlik içimi yaktı, geride boş, acıyan bir hiçlik bıraktı. Ağlayacak gözyaşım kalmamıştı. Sadece eylem vardı. Hastaneyi arayıp kürtaj için randevu aldım. Sonra eski dans akademimi aradım, Paris'teki uluslararası koreografi programına başvurdum. Gidiyordum.

Doksan Dokuzuncu Veda

Can'ı doksan dokuzuncu kez kalbimi kırdığında, bu son oldu. Biz, geleceğimiz Koç Üniversitesi'nde mükemmel bir şekilde çizilmiş, İzmir Fen Lisesi'nin gözde çiftiydik. Ama son sınıfta, okula yeni gelen kıza, Ceyda'ya aşık oldu ve aşk hikayemiz, onun ihanetleri ve benim ayrılmaya yönelik boş tehditlerimle dolu, mide bulandırıcı, yorucu bir dansa dönüştü. Mezuniyet partisinde, Ceyda "yanlışlıkla" beni de kendisiyle birlikte havuza çekti. Can bir an bile tereddüt etmeden suya atladı. Ben çırpınırken yanımdan yüzerek geçti, kollarını Ceyda'ya doladı ve onu güvenli bir yere çıkardı. Arkadaşlarının alkışları arasında Ceyda'ya yardım ederken, bana doğru bir bakış attı. Vücudum titriyor, rimelim yüzümden siyah nehirler gibi akıyordu. "Hayatın artık benim sorunum değil," dedi, sesi içinde boğulduğum su kadar soğuktu. O gece, içimde bir şeyler nihayet paramparça oldu. Eve gittim, laptopumu açtım ve kabulümü onaylayan butona tıkladım. Onunla birlikte Koç'a değil, ülkenin öbür ucundaki Boğaziçi Üniversitesi'ne.

Küllerden Doğuş: İkinci Şans

Çocukluğumdan beri nişanlım Demir Vural'a aşıktım. Evliliğimizin, iki aile imparatorluğu arasındaki birleşmeyi mühürleyecek mükemmel bir son olması gerekiyordu. Önceki hayatımda, o yanan sanat atölyemin önünde üvey kardeşim Jale ile durmuş ve benim ölüşümü izlemişti. Duman beni boğarken, derim sıcaktan kavrulurken ona çığlık attım. "Demir, lütfen! Yardım et!" Jale, yüzünde sahte bir dehşet ifadesiyle onun koluna yapıştı. "Çok tehlikeli! Yaralanacaksın! Gitmeliyiz!" Ve o dinledi. Bana son bir kez baktı, gözleri her alevden daha derine işleyen bir acımayla doluydu ve sonra arkasını dönüp kaçtı, beni yanmaya terk etti. Ölene kadar anlamadım. Beni her zaman koruyacağına söz veren çocuk, yanarak ölüşümü izlemişti. Benim koşulsuz sevgim, onun kardeşimle birlikte olabilmesi için ödediğim bedeldi. Gözlerimi tekrar açtığımda, yatak odamdaydım. Bir saat sonra aile yönetim kurulu toplantısına katılmam gerekiyordu. Bu sefer, dosdoğru masanın başına yürüdüm ve "Nişanı bozuyorum," dedim.

Onun Saplantısından Kaçmak, Aşkı Bulmak

Nefes nefese uyandım, ilk hayatımın anısı hala taptazeydi: Nişanlım Arda, bir kaza sonucu hafızasını kaybettikten sonra Selin adında bir kadının zihnini zehirlemesiyle boğulmamı soğukkanlılıkla izliyordu. Bu sefer, o meşum tekne gezisinden önce kaçmak için bir planım vardı. Ama kapı zili çaldı. Arda'ydı, eve erken gelmişti. Ve kolunda Selin vardı. Yatta "küçük bir kaza" geçirdiğini iddia etti ama gözleri berraktı. Beni hatırlıyordu. Hafızasını kaybetmemişti. Yine de o kadını evimize getirdi, annemin vefatından sonra stüdyo olarak kullandığım odaya yerleştirdi. Annemle babamdan kalan paha biçilmez hatıraların çöpe atılmasını emretti. Karşı çıktığımda beni duvara fırlattı. Selin "yanlışlıkla" aile fotoğrafımızı paramparça ettiğinde ise bana tokat atıp bardaktan boşanırcasına yağan yağmurda beni evin dışında kilitledi. İlk hayatımda, onun bu zalimliğini hafıza kaybına bağlayabilirdim. Kendime onun da bir kurban olduğunu söylemiştim. Ama şimdi, her şeyi hatırlıyordu; çocukluğumuzu, aşkımızı, verdiğimiz sözleri. Bu, manipüle edilen bir adam değildi. Bu, bana bilerek ve isteyerek işkence etmeyi seçen bir canavardı. Selin, annemden kalan son hediyeyi de parçaladığında, sonunda delirdim ve ona saldırdım. Arda'nın tepkisi anında oldu. Korumalarına beni bodrumdaki ses yalıtımlı bir odaya sürükletip bir sandalyeye bağlattı. Elektrik vücudumu dağlarken anladım. İkinci şansım bir kaçış değildi. Bu, cehennemin yeni bir seviyesiydi ve bu sefer, işkencecim ne yaptığının tamamen farkındaydı.

Çok Derin Bir Anlaşma: Mesafeli CEO ile Vekilim

Yvonne, sadakatsiz nişanlısından intikam almak için, Clayton'u her iki tarafın da kazançlı çıkacağı bir ilişkiye ikna etti. Ancak Yvonne, Clayton'ın yanında kendisine benzeyen bir kadın gördüğünde, onun bir yedekten başka bir şey olmadığını anladı. Clayton'ın yaklaşan düğününü öğrenince cömert bir tazminatla ayrıldı. “Clayton, bu iş burada biter,” dedi kararlılıkla. Yvonne'un başka biriyle evleneceği gün Clayton ortaya çıktı, dizlerinin üzerine çökerken çaresizliği gözlerinden okunuyordu. “Yvonne, lütfen, bunu yapma. Onunla evlenme. ”

Onu Ölüme Terk Eden Nişanlı

Öleceğimin ilk işareti kar fırtınası değildi. İliklerime işleyen o dondurucu soğuk da değildi. Asıl işaret, nişanlımın gözlerindeki o bakıştı. Hayatımın eserini, hayatta kalmak için tek güvencemizi, başka bir kadına verdiğini söylediği andaki o bakış. "Cansu donuyordu," dedi, sanki ben yersiz bir tepki veriyormuşum gibi. "Sen uzmansın, halledersin." Sonra uydu telefonumu aldı, alelacele kazılmış bir kar çukuruna beni itti ve ölüme terk etti. Yeni sevgilisi Cansu, benim pırıl pırıl parlayan akıllı battaniyeme sımsıkı sarınmış halde belirdi. Fırtınaya karşı son koruma katmanım olan tulumumu kendi kazmamla parçalarken gülümsüyordu. Ben orada donarak can çekişirken, "Kes şu dramayı," dedi nişanlım, sesi aşağılamayla doluydu. Her şeyimi aldıklarını sandılar. Kazandıklarını sandılar. Ama kolumun yenine diktiğim gizli acil durum sinyal vericisinden haberleri yoktu. Ve son gücümle onu çalıştırdım.

Kalp kırıklığı Bay Doğru'yu getirir

Lindsey'nin nişanlısı şeytanın ta kendisiydi. Ona yalan söylemekle kalmamış, aynı zamanda üvey annesiyle yatmış, aile servetini elinden almak için komplo kurmuş ve sonra onu tamamen yabancı biriyle seks yapması için tuzağa düşürmüştür. Ödeşmek için Lindsey, nişan partisini bozacak ve aldatıcı adamı küçük düşürecek bir adam bulmaya karar verdi. Hiç beklemediği bir an, aradığı her şeye sahip, son derece yakışıklı bir yabancıyla karşılaştı. Nişan töreninde, onun benim kadınım olduğunu cesurca ilan etti. Lindsey, onun sadece beş parasız bir adam olduğunu ve ondan faydalanmak istediğini düşündü. Ancak sahte ilişkilerine başladıktan sonra, şans hep yüzüne gülüyordu. Nişan partisinden sonra yollarını ayıracaklarını düşündü, ama bu adam onun yanından ayrılmadı. "Birlikte kalmalıyız, Lindsey. Unutma, artık ben senin nişanlınım." " "Domenic, benimle sadece param için mi berabersin?" diye sordu Lindsey, gözlerini kısmıştı ona baktı. Domenic bu itham karşısında donakaldı. Walsh ailesinin varisi ve Vitality Group'un CEO'su olarak, nasıl para için onunla olabilirdi ki? Şehrin ekonomisinin yarısından fazlasını kontrol ediyordu. Para onun için bir sorun değildi! İkisi gittikçe daha da yakınlaştı. Bir gün Lindsey sonunda Domenic'in aslında aylar önce yattığı yabancı olduğunu fark etti. Bu farkındalık aralarındaki ilişkiyi değiştirir miydi? İyiye mi yoksa kötüye mi?

Çarpıcı Eski Karısı

[Sevimli Bebek + Gizli Kimlik + Güçlü kahraman ve kadın kahraman!] Caroline, Damian'ı beş yıl boyunca tüm kalbiyle sevdi. Kendini ona adadı ve onun uğruna alçakgönüllülükle yaşadı. Ancak çift bir krizle karşılaştığında, hamilelik haberinin evliliklerini düzelteceğini umdu, ama karşılığında sadece bir boşanma anlaşması aldı. Daha da kötüsü, doğum yapmak üzereyken birinin tuzağına düşmüş ve hayatı tehlikeye girmişti. Bu korkunç deneyimden kurtulmayı başardıktan sonra, adamla tüm bağlarını koparmaya kararlıydı. Beş yıl sonra, gururla, ünlü bir şirketin başkanı olarak yeniden ortaya çıktı. Eskiden ona zorbalık edenler şimdi yaptıklarının bedelini ödüyorlar. Geçmişin gerçekleri yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başladı... Caroline'ın yeni kazanılmış özgüveni karşısında büyülenen eski kocası, onunla tekrar bir araya gelmek istedi, ama Caroline onun ilgisine kayıtsız kaldı. Damian çaresizce yalvardı, "Tatlım, bebeğimizin her iki ebeveyne de ihtiyacı var. Lütfen benimle yeniden evlen!"

Harika Kraliçemin Kalbini Kim Almaya Cesaret Eder?

Üç sevgisiz yılın ardından Neil'in ihaneti Katelyn'i derinden yaraladı. O alçaktan hemen kurtuldu! Boşandıktan sonra kendini kariyerine adadı. Üst düzey bir tasarımcı, yetenekli bir doktor ve dahi bir bilgisayar uzmanı olarak yükselerek saygı duyulan bir ikon haline geldi. Neil yaptığı büyük hatanın farkına vararak onu geri kazanmak için boşuna çabaladı, ancak onun başka biriyle görkemli bir düğün yapmasına tanık oldu. Yeminleri dünyanın en büyük ekranında yayınlanırken, Vincent Katelyn'in parmağına bir yüzük taktı ve ilan etti: "Katelyn artık benim eşim, paha biçilmez bir hazine. Ona göz diken herkes dikkatli olsun!"

Bir Zamanlar Aptal Karısı, Şimdi Onun Ebedi Takıntısı

Üç yıl boyunca Kadriye ve kocası Levent, cinsellikten yoksun bir evlilik sürdürdüler. Kadriye, Levent'in kendilerinin geleceği için kendini işe adadığını sanıyordu. Ancak annesinin vefat ettiği gün, gerçeği öğrendi: Levent, düğün gecesinden beri üvey kız kardeşiyle onu aldatıyormuş. Tüm umutlarını kaybeden Kadriye, boşanma davası açmaya karar verdi. Çevresindekiler alay ediyor, onun geri döneceğini söylüyordu. Ancak herkesin gördüğü, yağmur altında diz çökmüş ağlayan Levent oldu. Bir gazetecinin barışma ihtimalini sorması üzerine Kadriye omuz silkti. "Kendine saygısı yok, sadece onu sevmeyen insanlara yapışıp kalıyor." Bu sırada güçlü bir iş adamı kolunu Kadriye'nin beline doladı. "Eşime göz diken herkes önce beni geçmek zorunda."