Rushing Through the Wildness

Hindi ko alam kung ano ba 'tong ginagawa ko. Hindi ko rin alam kung nasa katinunan pa ba ang isip ko. But... I just found myself in the same room, with the same guy whom I'm trying to forget. Bakit ko hinayaang umabot kami sa ganitong sitwasyon?

"I want you, Kythe. Ikaw lang naman ang gusto ko... mahal ko..." namamaos niyang bulong dahilan para manindigan ang balahibo ko. He sounded desperate despite being seductive.

Bumilis ang paghinga niya nang idikit niya ng husto ang katawan niya sa katawan ko! Ang lamig niya dahil galing lang siya sa shower at wala rin siyang pang-itaas.

"I wish we could forget about our situation. Just once... just... this night," dagdag niya na ikinahina ng mga tuhod ko. Pakiramdam ko, anumang segundo ay babagsak na ako.

Kahit na ano'ng tanggi ko sa sarili ko, may parte pa rin sa akin ang gustong gawin ang sinabi niya. Gusto ko rin kalimutan ang lahat. Kahit ngayong gabi lang... pero alam kong mali. Maling-mali 'to.

Hinawakan niya ang baba ko at inilapit ang mukha niya sa akin. His lips touched mine... and before I even knew it, he was already kissing me torridly. Ang isa niyang kamay ay naka-alalay sa likuran ko dahil nanghina ang mga tuhod ko sa ginawa niya.

Hindi naman siguro siya seryoso, diba?

Matalino siya. Dapat alam niyang hindi 'to pwede! Tumigil siya sa ginagawa kaya nakahinga ako ng maluwag. Sinasabi ko na nga ba't hindi siya seryo-

"L-Lor-renzo!" sigaw ko nang bigla niya akong buhatin!

Inihiga niya ako sa malambot na kama kaya napagtanto kong seryoso siya. Ngunit ganoon pa man, ayaw kong maniwala. Hindi ganito ang pinapakita niya sa akin kumakailan lang.

"T-teka," pigil ko nang akma niya akong hahalikan. "H-hindi ka naman s-seryoso d-diba?" utal kong tanong. We were both panting like crazy!

Napalunok ako nang ngumisi ito. "No. I'm serious, let's forget everything for a while."

Muli akong napalunok. Kailangan ko siyang maisahan... hindi malabong mangyari nga ang sinabi niya!

"P-pano ka naman s-sigurado na... n-na m-makakalimot tayo? Na... kaya nating magpanggap na ayos lang ang lahat?" kunwaring tanong ko ngunit hindi siya nagpatinag.

He confidently looked at me with assurance in his eyes... "Because I'll make sure that the pain you're feeling right now will be replaced by pleasure," puno ng kumpyansa niyang sambit at akma na akong hahawakan nang pigilan ko siya.

"Alam nating dalawa na hindi 'to tama... please..." pagmamakaawa ko rito. Ni hindi ko masabing ayaw ko. Dahil lokohin ko man ang lahat, alam kong hindi ko kayang tanggihan ang lalaking 'to.

Sisisihin ko ang karupukan ko.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at marahan akong hinawakan sa pisngi. Ramdam ko ang paghaplos ng malambot niyang palad dito. He caressed his thumb just below my eyelids.

Nakapagat ako sa ibaba kong labi. Ano ba 'tong ginagawa namin?

Marahan niyang inangat ang ulo ko upang magtama ang paningin naming dalawa. Para akong nawala ng saglit sa mapupungay niyang mga mata... madilim man ang kuwarto ay nakita ko pa rin ang pagkislap nito.

"Don't worry... magiging maingat ako," mahinahon niyang sambit at maingat na hinalikan ang labi ko.

Napapikit ako sa sensasyong pinaparamdam niya sa akin. Tanging siya lang ang nakakapagwala ng sakit na nararamdaman ko sa pamamagitan ng paghalik niya. He gave me assurance for some reason... mababaliw na yata ako!

Hindi tulad ng nakaraan, mas naging maingat siya. At hindi nagtagal, tuluyan niya nang naparaya ang katawan ko. Maingat niya akong hiniga at sa ganoong posisyon hinalikan. Gamit ang isa niyang kamay ay binuka niya ang mga hita ko at pumaibabaw sa akin.

Para akong na ku-kuryente sa bawat haplos niya. He did some things that I never expected him to do. It's like he was an innocent kid, curiously playing with a toy... except... this is no toy... and he... he is a complete opposite of an innocent kid.

Pasikreto na lamang akong nagdarasal sa isipan ko. Nagdarasal na sana ilayo ako sa temptasyon!

But it was too late when I unconsciously kissed him back. Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong tugunan ang halik niya.

Sa ngayon, alam kong ang mga telang nakaharang na lang sa pagitan namin ang tanging pag-asa ko para hindi tuluyang matupad ang gusto niya... pero kahit anong loko ko sa sarili ko, alam kong pareho na kaming sabik... sabik kaming maramdaman ang isa't-isa...

Natigilan kaming dalawa nang biglang may kumatok sa pinto. Napalunok ako sa kaba nang mapagtanto ko kung saan na dapat kami papunta. Bigla akong bumalik sa katinuan ko nang marinig ko ang katok sa pinto.

"Lorenzo..." bulong ko ko sa kanya at marahan siyang tinulak paalis sa ibabaw ko.

Bahagyang kumunot ang noo niya sa ginawa ko ngunit hindi ko na ito pinansin pa. I was catching my breath when the knock on the door gets louder.

"Damn it," dinig kong bulong niya habang napahilamos ang kanyang palad sa sarili niyang mukha.

"Lorenzo? Lorenzo?!" Mas lalo lamang lumakas ang boses mula sa labas habang paulit-ulit nitong tinatawag ang pangalan niya.

Nakita ko kung paano napapikit sa inis si Lorenzo at nilingon ako. The moment our eyes locked, the anger and regret that I saw in his eyes suddenly faded. His face softened.

Napasuklay sa buhok niya habang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. Mukhang napagtanto niya rin ang sitwasyon namin. Napagtanto niyang mali.

For a second... he looked at me, being worried. Like he knew what was bound to happen next. He knew what's coming for us once we step out of this room.

"I'm sorry," he mouthed.

Nakaramdam ako ng pagkirot sa dibdib ko. Halo-halong emosyon ang naramdaman ko sa loob ng maikling minuto. At higit sa lahat, lalo akong nakonsensiya....

Bakit ba namin pinipilit pa? Ang mga taong nakapalibot na mismo sa amin ang pilit kaming pinaglalayo sa isa't isa, ngunit heto kami, malapit nang makagawa ng bagay na ikakapahamak naming dalawa.

Ang hilig-hilig naming magmadali...kaya lalo lamang kaming pinaglalayo.

Kung may pinagsisihan man ako, 'yon ay ang pagmamadali kasama siya. We both wanted to explore so early...to the point where...we lost control.

We were too wild. Masyado kaming nagpadalos. Now...we're both in deep pain.

Ni hindi nga dapat kami magkalapit pa, dahil alam ng lahat na may fiancee na siya...at hindi ako 'yon....