En Rusujo per Esperanto

vis, dank' al mia amiko, tre koran akcepton. Priskribi ?iujn ilin detale, estus tro longe k

ene per po?ta veturilo, en Ol?anka'n, malproksiman je 20 verstoj, ?e lian amikon s

n. Mi saltis el mia ferliteto, forpu?is la noktan kurtenon de la fenestro kaj vidis, e

pidpovo de niaj bonaj ?evaloj, kiel decas por veturilo de jam??iko, honordevigata montri sian superecon anta? la modestaj trapasantaj, "izvo??iki" (urbaj veturigistoj) a? la mu?ikoj, kondukantaj en la bazaron s

o, bravuloj! Plejrap

j tio estas bon?anca, ?ar la kavoj ne mankas sur la rusaj vojoj. ?ajnas, ke la administracio lasas al la veturiloj la taskon ilin ebenigi per siaj radoj; ?ia rolo konsistas n

m ?i ne ?limi?as. Mi tiam komprenas, pro kio viroj, virinoj kaj infanoj, ?iuj tie uzas botojn: ?u pro la n

en la fabrikejo de ?aritonenko. Anta? nia rapida veturilo kune kun nigraj porketoj kaj preska? tiom malpuraj,

riveron Psjol'on kaj poste trapasas ?

s kaj mia amiko petas m

demandas

li?ema, pli singarde estas pasi sur ?i pied

en?ovataj kontra?flue por ?irmi ?in kontra? la printempa glaciflosa?o, la glacirompi?o forpor

registaro povis fari tiun proporcie multekostan konstrua?on, kiam ?i ne povas e? ripari lignan pont

aj anasoj, kaj e?, en tiu ?lima akvo, petolas kaj sin banas kelkaj nudaj bu

blejo. Nur maloftaj arboj, poploj a? betuloj, kaj, iafoje, ventomuelilo, kies flugiloj turni?as per la venteto de la stepoj, rompas la uniformecon de tiu senfina ondoforma ebena?e

na; racie dividata, ?i certigus sufi?an vivrimedon al ?ia tuta lo?antaro. Beda?rinde granda parto de ?i estas posedata de ri?egaj bienhavantoj, kaj la neklereco de la mu?ikoj, kiuj posedas la ceteron igas ilin tro facile viktimoj de la rikolta?etistoj. Tiuj spekulaciistoj, profitante la malri?econ de siaj vendistoj, konsentas al ili malsimplajn anta?ajn pruntedonojn, per kiuj ili tiel kon

sekvantarojn de malaltaj ?aretoj, kiujn tiris malrapide paroj de pripensemaj

i rimarkigis. Kiom longe ?i da?rados

rku, ke multaj el tiuj mu?ikoj, vidinte mian uniformon, ne salutas: anta? kelkaj jaroj, tio

eli?a ol tiu de Luka, jam estis tute disrompita kaj pacience atendis, ke oni bonvolos ?in ripari. ?ar ni ne povis, anka?, atendi tiun bonvolon, ni faris

rodita ?emizo ?erpis akvon el puto, fosita en la strato mem kaj ?irmata per tegmenteto kun sankta ikono. Nia veturigisto, pie sin signis kruce a

?is la provincon Kursk, mezan inter Malgranda kaj Granda Rusujo. La kamparo i?is pli malebena, la arboj pli oftaj. Fine, nia vojo torde disvolvi?is in

, konstruis lignan dometon. S-ro Speranskij salu

fian?i?is, kaj, kiel kutime, konstruas sian edzi?an neston anta? ol preni edzinon. Ni

trindaj dometoj. Ni alveturis anta? barilo, kiun servisto malfermis, ni eniris en vastan korton, kiun ?irka?is veturilejoj, ?evalaj, bovaj kaj ?afaj staloj kun la tuta ilarejo, necesa por ekspluati grandan bienon. Poste aperis ?ar

uj ?efaj lingvoj de E?ropo. Mi do povis senpere babili kun mia nova gastiganto, kies bo

on, kiel vian, kaj kondutu

kovras la senfinan ebena?egon per uniforma tapi?o de ne?o, blindige brilanta sub la radianta suno! Tiam la tuta naturo silentas kaj ?ajnas mortinta sub tiu glaciiga kovrilo. Nur maloftaj glitveturiloj kaj malsataj lupoj iafoje punktemarkas la blanka?on, solaj atestantoj de la vivo, interne ka?ata.-Nun, kontra?e, kia vivpotenco ?irka?as min! Miaj piedoj premas flekseblan herbon kaj dis?utitajn en ?i graciajn floretojn, kiujn ondigas la stepa venteto. Tie svarmas la multego de la insektaro, formikoj kaj laboremaj abeloj, zumantaj mu?oj, kaj, ho ve! su?emaj

st?uldon de l' bieno. La mu?iko valorigis la bienon ne nur ?ar li donis al la mastro terlaboron, sed anka? ?ar li devis pagi al li specialan takson, nomatan "obrok", diversvaloran la? la pagebleco de l' mu?iko kaj la bezonoj de l' sinjoro; li ne povis forlasi la bienon a? edzi?i sen la permeso de lia posedanto. Hodia?, liberigita per la le?o, la mu?iko memposedas sian domet

alparoli tonon duonrideman, duonprotekteman kiel, ?e ni, plena?ulo parolas al knabo. Ja tiu konduto estas prava, ?ar la rusa kamparanaro, kiu ?is nun ne disvolvi?is intelekte, estas kvaza? knabaro, knabaro multnombra, en kiu sidas la fatalo de tiu nacio, promesdona a? minacplena la? la direkto, kiun elektos ilia nuna evolucio. Tion bone komprenis la adorato de la rusaj kleruloj, grafo Leo Tolstoj, kiam, decidinte dedi?i

o ?i estas veraj danko kaj respekto por bona kaj favorema patrono a?, ?u, kontra?e, sekreta envio de malfortulo al f

kaj moderema. Ilia bela entuziasmo tute memorigis al mi tiun de la franca nobelularo samtempa je Voltaire kaj J. J. Rousseau. Sed nun, la r

kiu estus konfuziga, se ne ?in dol?igus bonema duonrideto. ?i ne povis, a?, pli ?ustedire, ne konsentis paroli france kaj mi devis, por niaj konversacioj, uzi la peron de ?ia filo a? de mia amiko. Sed ?i perfekte konis nian nunan francan literaturon,-m

pro ?ia talento mem mi beda?ras, ke tro sisteme li montras la malbonajn flankojn de nia homaro. Tiel farante, li i?is iom malvera, same kiel estus fiziologiisto, kiu, por montri, kia estas la homa korpo, prenus si

s-ino Lintvareva.-Ni ne opinias, ke Zola montras la malvirtojn de l' francoj, sed tiun de l' homoj, kia ajn estas ilia nacieco. ?iuj homoj estas sa

animan pliboni?on de sia legantaro kaj, por tio, montri en sia

vivo, kaj el ?ia tute sincera priskribo, tia kia ?i estas. Malprave oni supozus, ke vero bezonas artornamon, ian idealan poeziigon. Impresiga esta

multaj rusinoj, ?i fumadis dum la tuta tago. Kaj dume, super ?ia kapo, en angulo de la man?o?ambro, trankvile briletis lumeto pie pendigita anta?

nko montris aron de sanktaj figuroj kaj piaj a?etoj, arkaisme kolorigitaj. Sed, sur anta?metita breto, am