En Rusujo per Esperanto

m fervora adepto de l' sporto, kiun sankta Huberto plej?atis, kaj armata per malmultpeza karabeno por pafi al la birdoj. Pri tio mi devas diri, ke Rusujo estas paradizo por ?asistoj pro la

mia fotografilo por kapti

o estis ia stranga ?ipeto, nomata ruse botnik kaj tre simple fabrikita de la mu?ikoj el unu arbotrunko. Tiuj pirogoj, mallar?aj, cilindraj kaj, ko

ostrunko, dum s-ro Speranskij, kiel ?ipestro, grave sin metis sur la postan parton kaj lerte nin pu?is per mallonga tabuleto, kiun li bonvolis nomi remilo. Tiel, oni diras, la mu?ikoj veturas komforte: ke mi sentis min komforte, mi ne pov

rde, meze de la ?tiparo de renversitaj kaj senfoliigitaj arboj, kiuj donis pentrindan ?ajnon al la pejza?o, sed estis, pro siaj subakvaj radikoj, dan?eraj rifoj por nia turni?ema ?ipeto. Multaj duo

, mi nepre ?in tra

emis la risorton, por celi pli precize klini?is a

. Akvumitaj, ?limaj kaj malvarmaj, ni maltriumfe reiris do

ika estas la "linjejka", kiu konsistas el simpla trabo kun kvar radoj, sur kiu oni rajdas apogante siajn piedojn sur l' anta?an radakson. Sed la bjegunki de s-ro Lintvarev estis pli luksa. Anstata? trabo, ?i havis rektangulan plankon, sur kiu ses homoj povis sidi dorso ?e dorso. Nek risor

o ?erne?ina, anta? la domo de lia pastra mo?to, patro Vasilij. Tri belaj geknaboj ?oje nin akceptis kaj rapidis por saluti s-ron Lintvarev, du

e, patro Vasilij, kiel ?iuj rusoj, pasie amas siajn infanojn, kaj, ?ar mi mem estas ?iam favoratulo de la geknabaro, mi tuj eltrovis la vojon al lia koro, amiki?ante kun liaj ?armaj gefiloj, kiuj balda? alportis al mi, en la salonon, la tutan kolekton de iliaj ludil

, rezervata por la pastroj kaj iliaj helpantoj. En la rusaj pre?ejoj estas nek se?oj,-oni devas pied- a? genustari,-nek orgenoj,-nur la homa vo?o estas permesata de la ortodoksa liturgio,-nek statuoj, sed multnombraj muraj pentra?oj, figurantaj la Tridion kaj la ortodoksajn sanktulojn, sed tiuj pentra?oj neniel celas simili la reala?on-?ia persono, kvaza? katalepsiigata en sintenado, fiksita de la tradicio, vestata per rigidaj bizante kolorigitaj kaj orumitaj vesta?oj, memor

pentras blue a? rozkolore sian "?ata", kaj tiuj diverskoloraj dometoj ?ajnas ludiloj de infanoj pro siaj pordoj kaj malgrandaj fenestretoj, ornamitaj per lignaj skulpta?etoj. ?enerale la dometo staras gracie en ?ardeneto, ?irka?ata de barilo el plektitaj salikoj, kaj gajigata de papavoj, siringoj, precipe de lakmusoj kun lar?aj, vivflavaj floreg

bforma forno sen?ese hejtata dum la vintro; en la kontra?a angulo, sankta ikono, ?irka?ata de diversaj kolorigitaj bildoj, figurantaj la sanktulojn, la caran familion, vida?ojn de Moskvo, de sanktaj mona?ejoj, a? popolajn legendojn kaj kantojn. Se

devas helpi por la estingo. ?iu havas rolon anta? difinitan kaj devas alporti la ilon, sitelon, hakilon, k.t.p., kiun montras desegna?o, farita super la pordo de lia dometo. Cetere la bruligo de tiuj senmeblaj "?ati" ne estas tre grava m

ejo. Por ili, s-ro Lintvarev estis alportinta kuketojn, per kiuj ni feli?igis tiujn malri?ajn hometojn post la disdono de ilia supo. Sed la vido d

donas la liston de la man?a?oj. Unue, en vasta pladego "botvinjo", t. e. fumigitaj kaj nekuiritaj fi?oj, haringoj kaj an?ovoj, kun duonboligitaj kaj sen?eligitaj ovoj, na

on por fari bongustan kvason? (tiu trinka?o hav

m tiu miksa?o atingos nur 20, 25 gradojn de la centigrada termometro. Tiam almetu dudek kubajn milimetrojn da fermentilo (prefere biera fermentilo). Lasu la tuton fermentadi dum dekdu horoj. Poste filtru la fluida?on, almetu 150 gramojn da

, eksplodas kaj ?a?mas. La formulo supredirita havigos 2, 3 botelojn. Kompreneble, por havi pli gr

er brando, levi?is kaj retoastis je nia sano. Kompreneble, ni devis vice fari al li kaj al lia familio tiun saman ?entila?on. El tio rezultas, ke pla?inda gaj

noj. Lia bela barbo kaj lia longa kaphararo, kiujn tondilo neniam devas tu?i, etendas silkbrilajn buklojn sur lian grandfestan violan sutanon; lia plej luks

s energie batali kontra? iliaj sen?esaj atakoj. La rusa tago enhavas kvin regulajn man?adojn: je la veki?o, je la dekunua horo matene (zavtrak), je la tria posttagmeze (objed), je la oka vespere (u?in), kaj la man?eto a? poldnik; plie se vi vizitas

ikon, mu?ikon Mitrofanon, kiun ni estis jam renkontintaj la

de s-ro Speranskij kaj tiun de lia amiko. ?iuj, gepatroj, gefratoj, e? genajbaroj, junaj kaj maljunaj, amike amasi?is ?irka? ni. Sur la malglatan tablon oni alportis botel

irka? ili, amindumuloj vetbatalis per ?entila?oj kaj afabla?oj, tiom fervore, e? furioze, kiom iliaj praavaj kozakoj, kiam ili atakis la tatarajn bandojn. Jen, ka?rante, ili rapidege glitigis siajn piedojn unu post la alia, jen, stre?i?ante kiel risortoj, ili alten saltegis kun akra krio, for?etante flanken siajn piedojn kaj brakojn, turn

mpo de Iliado, kiam la homoj solene kantis siajn amojn kaj malamojn, siajn simplajn kaj fortajn sentojn de duoncivilizituloj. ?ar, efektive, la mu?iko estas pli proksima je la homoj de antikva Grekujo ol je ni; pro tio li tute konfuzi?as en la malsimpla retaro de niaj modernaj vivkondi?oj ?is tiu momento, kiam li ?in rompas per furioza perforto de barbarulo. Tiuj

vaza? ?i estus piedfiksata kontra? la tero. Vane la rajdisto incitis ?in sprone kaj vo?e: ?i ne movi?is. Kaj en tiu sama momento, ia stranga, nekomprenebla bruo, sova?a kriego kaj freneziga sonorado, de flanke alvenanta, eka?di?is. La malhelan nokton eklumi

malica kaj dan?era esta?o. Kontra? ?i la sola defendilo ebla estas sulko, farita ?irka? la vila?o, nokte, de solaj virinoj, per plugilo, trenata de tri nudaj virgulinoj, ?ar tiun magian sulkon ne povas transpasi la malica?oj de l' nekonata malamiko. S

i ree provis inviti sian ?evalon. Vanaj penadoj! La besto, ter

do alkuris kun

Jen pesto! E

fine eksaltis, per siaj hufoj renversis kelkajn furiojn kaj forkuris, rapide kiel vento. Tia estis ?ia teruro, ke ?ia kondukanto ne povas ?in deteni. Post unu versto,

tiel forte kiel panon, kaj cetere tion ?i mem eksentas. Kiel mi jam diris, multaj homoj kaj multaj privataj institucioj celas tiun noblan taskon de la popola klerigo. Plejmultaj kleruloj de la meza klaso estas tre favoraj al tiu en

ta "duga" a? ligna arka?o, kiu sonoretas ?oje per multaj tintiloj; la flankuloj, jungataj nur per rimenoj, kvaza? libere galopas ondigante siajn multnombrajn helkolorajn ornama?ojn. Estis vere bela spektaklo vidi tiujn graciajn kaj fortajn bestojn kuregi tra la stepo. La komforta kale?o de s-ro Lintvarev nin veturis sen skuoj, kaj ni ?uis, apogataj kontra? b

. Sed ni trovis en lia domo nur lian du plej junajn infanojn, kiuj diris al ni, ke ilia pat

la ortodoksa liturgio. Anta? la ikonostaso staris parto Vasilij, grava kaj majesta en rigida kaj orumita mantelo, sur kiu disvolvi?

o. Anta? ni klini?is vico de viroj, virinoj, gejunuloj kaj geknaboj e? virinoj, havantaj sur siaj brakoj su?infanetojn. Al ?iuj per longa orumita kulerego li donis la sanktan komunii?on. La vereco devigas min diri, ke la su?infanoj ne ?ajnis sufi

astro, kiu faris al mi misterajn signetojn. ?us mi devas konfesi, ke jam anta?e mi estis ka?zinta kelkajn malatenta?ojn de tiu juna knabo, kiu multe pli sin okupis pri mia alesto, ol pri sia diserva ofico, kaj

. Mi divenas: patro Vasilij donacas al vi la p

n gracian donacinton, nun tre emociatan de sia grava misio, kaj mi kore dankis lian alproksimi?antan patron. Oni donas tiujn panojn nur al perso

jn, por li ?iam novajn, ne rimarkante, ke li tedas siajn ?irka?antulojn. Sed mi ektimas, ke mi anka? jam enuigis miajn legantojn, tro plezuri?ante en detaloj, eble interesaj nur por mi. Mi povus ankora? paroli pri multaj aliaj ekskursoj, pri la somera teatreto de Sumi, kie mi vidis beletan geknaban feston kun naciaj dancadoj, kaj rusan prezentadon de la sprita komedio de Gogol "Revizoro", kiun Zamenhof poste konigis al la esperantistaro; mi povus priskribi la religian feston pro la naskotago de l' carfilo, kun milita parado de soldatoj, ?u

popolo sin skupu?as strangaj kontra?a?oj, postresta?oj de la apena? ?esinta servuteco kun "arteli" a? kamparaj asocioj la? la principo de socialismo;-supersti?oj indaj je la plej nekultura Mezepoko, kun teorioj de grafo, kiu metas sian idealon en la forigo de ?iu socia malegaleco kaj reiro al kvaza? primitivforma vivado de simpla laboristo;-ar?aika le?aro, kiu diference administras la homojn, la? iliaj klaso kaj religio, kun jam kvaza? reali?antaj postulatoj de anta?ema feminismo per intensa klerigo de la virinoj, kiu estas s

ri la neceseco de la?grada evolucio, por atingi pace praktikan kaj definitivan triumfon. Tion mi